Η μεταμφίεση της Ριζοσπαστικής Αριστεράς

Η μεταμφίεση της Ριζοσπαστικής Αριστεράς

Του Χάρη Καστανίδη,

πρώην υπουργού και υποψήφιου βουλευτή Α’ Θεσσαλονίκης μτ ο ΚΙΝΑΛ

Τον τελευταίο καιρό ορισμένοι επιμένουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μετατρέπεται συστηματικά από κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς σ’ ένα κόμμα με σοσιαλδημοκρατικά χαρακτηριστικά. Εξηγούν ότι η κρίση οδήγησε το κυβερνόν κόμμα σε μια οδυνηρή προσαρμογή της πολιτικής του, μετατοπίζοντας τις αρχικές θέσεις του σε μια πιο ρεαλιστική βάση, υποχρεώνοντάς το να αποδεχθεί, τελικά, το ευρωπαϊκό πλαίσιο και το κοινό νόμισμα της ευρωζώνης, να επιδιώξει προσέγγιση με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, να συνεργασθεί με τους ευρωατλαντικούς θεσμούς και να επιδιώξει στο εσωτερικό της χώρας νέες κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες.

Η ίδια η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί με κάθε μέσο να δείξει ότι είναι η συνέχεια και ο διάδοχος του μεγάλου ΠΑΣΟΚ, με ανοίγματα σε δυνάμεις της Κεντροαριστεράς του τύπου της «Γέφυρας» και της «Προοδευτικής Συμμαχίας».

Είναι, όμως, έτσι; Η ακύρωση των αυταπατών, σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, του ΣΥΡΙΖΑ ή η προσαρμογή της πολιτικής του στο πλαίσιο που επέβαλαν οι δανειστές ή η όψιμη αναζήτηση συμμαχίας με τις εγχώριες δυνάμεις του δημοκρατικού σοσιαλισμού ή και η επίκληση ιστορικών αναφορών σε πρόσωπα, σύμβολα και «στιγμές» της δημοκρατικής παράταξης συνιστούν μια σοσιαλδημοκρατική «κανονικοποίηση» της ριζοσπαστικής Αριστεράς; Η θετική απάντηση κινείται στα όρια του γραφικού και της αναλυτικής ελαφρότητας.

Ας δούμε γιατί.

1.Ο ΣΥΡΙΖΑ σχημάτισε ένα μετωπικό πολιτικό σχήμα, την Προοδευτική Συμμαχία, για να καταδείξει την ανάγκη σύγκλισης των προοδευτικών δυνάμεων σε μια κοινή προσπάθεια εναντίον της Ακροδεξιάς και του νεοφιλελευθερισμού, αφενός και, αφετέρου, για να ζητήσει την προγραμματική σύγκλιση κυρίως με το Κίνημα Αλλαγής, προκειμένου να ενισχυθεί και να επικρατήσει μια προοδευτική ατζέντα μεταρρυθμίσεων και αλλαγών.

Είναι απορίας άξιο πως ο ΣΥΡΙΖΑ αγνόησε συστηματικά μια τέτοια προοπτική επί τέσσερα συναπτά έτη, στη διάρκεια των οποίων συγκυβέρνησε αδιατάρακτα με ένα ακροδεξιό κόμμα, παρότι εξαρχής διέθετε εναλλακτικές δημοκρατικές λύσεις. Όλη αυτή την περίοδο, δεν έδειξε ούτε να ενδιαφέρεται για κοινό προοδευτικό πρόγραμμα ούτε να ενοχλείται από τον πολιτικό χαρακτήρα του συγκυβερνήτη του.

Όταν ανακαλύπτεις την Ακροδεξιά και τον νεοφιλελευθερισμό, ως εχθρούς, την Κεντροαριστερά και τη σοσιαλδημοκρατία, ως οικείους, λίγο πριν από τις ευρωπαϊκές και τις εθνικές εκλογές, το συναγόμενο συμπέρασμα δεν είναι ο ιδεολογικοπολιτικός μετασχηματισμός ενός κόμματος, αλλά ο εκλογικός τακτικισμός του.

Πέραν του γεγονότος, ότι αποτελεί ένα είδος ανεξιχνίαστου μυστηρίου η έννοια του «προοδευτικού» στη θεώρηση του ΣΥΡΙΖΑ. Για να δώσω ένα παράδειγμα, η κυβερνητική πράξη έδειξε ότι ο υπουργός Παιδείας και οι σύντροφοί του θεωρούν προοδευτική πράξη την ενοποίηση των ΤΕΙ και των ΑΕΙ, δηλαδή, ενδεικτικώς και μόνο, την ενσωμάτωση του τμήματος Αισθητικής και Κοσμετολογίας ενός ΤΕΙ στη Σχολή Επιστημών Υγείας ενός ΑΕΙ.

2.Η ιδεολογικοπολιτική ταυτότητα ενός κόμματος και η ένταξή του σε μια πολιτική οικογένεια ορίζονται πρωτίστως από τη δήλωση ιδεολογικού και πολιτικού αυτοπροσδιορισμού των μελών του. Παρότι ο κ. Τσίπρας και η ηγετική ομάδα που τον περιβάλλει επιθυμούν διακαώς να εμφανίζονται ως οι εκλογικοί κληρονόμοι του μεγάλου ΠΑΣΟΚ, ουδέποτε μέχρι τώρα προχώρησαν σε οποιαδήποτε δήλωση αυτοπροσδιορισμού των ως δημοκρατών-σοσιαλιστών και του κόμματός τους ως φορέα σοσιαλδημοκρατικών ιδεών. Παραμένουν ριζοσπάστες αριστεροί, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό. Αλλά, αν δεν είσαι πολιτικός κληρονόμος, δεν καθίστασαι και οριστικός εκλογικός κληρονόμος.

3.Στην ιδρυτική διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ (Ιούλιος 2013) τονίζεται: «Οι καταβολές του ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να ανιχνευθούν στο εργατικό και το ευρύτερο λαϊκό κίνημα του τέλους του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ου, στους αγώνες που είχαν αναληφθεί από τότε για να εκφρασθούν οι δυνάμεις της εργασίας και να ενωθεί ο ελληνικός λαός ενάντια στην οικονομική εκμετάλλευση και την πολιτική καταπίεση». Λίγο παρακάτω γίνεται αναφορά στην ιστορική κληρονομιά του ΕΑΜ και του ΚΚΕ, στις μετεμφυλιακές διώξεις, στους προδικτατορικούς αγώνες και στην αντιδικτατορική αντίσταση.

Είναι φανερό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προσδιορίζει τις καταβολές του στις απαρχές του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος και, μάλιστα, μέσα σε ένα πλαίσιο συγκρούσεων και με τις δυνάμεις του πολιτικού φιλελευθερισμού. Θεωρεί, δε, ιστορική του κληρονομιά, από τον πόλεμο μέχρι και το τέλος της δικτατορίας, τους αγώνες της κομμουνιστικής αριστεράς, πριν και μετά τη διάσπασή της.

Το ΠΑΣΟΚ ουδέποτε όρισε με παρόμοιο ή ανάλογο τρόπο τις ιστορικές καταβολές του. Τόνιζε πάντοτε τη σχέση του με τις παραδόσεις του πολιτικού φιλελευθερισμού, θεωρούσε ιδεολογικούς προδρόμους του τις μικρές και συχνά ατελέσφορες ομάδες σοσιαλιστικού προβληματισμού (π.χ. Παπαναστασίου) και αντιλαμβανόταν την ίδρυσή του ως το αποτέλεσμα της συνάντησης τριών πολιτικών γενεών: των γενεών της ενωμένης εθνικής αντίστασης ( όχι τμήματός της), των αγώνων του 1-1-4 και της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και της μεταπολιτευτικής έκρηξης.

Εξ όσων γνωρίζω το παραπάνω απόσπασμα της ιδρυτικής διακήρυξης του ΣΥΡΙΖΑ δεν αναθεωρήθηκε.

4.Στην ίδια ιδρυτική διακήρυξη επισημαίνεται: «Για μας ο σοσιαλισμός αποσκοπεί τελικά στην κατάργηση των μεγάλων διακρίσεων ανάμεσα σε χειρωνακτική και διανοητική εργασία, σε διεύθυνση και εκτέλεση, σε πόλη και ύπαιθρο, στα κοινωνικώς προσδιορισμένα φύλλα. Αποσκοπεί τελικά στην απάλειψη των σχέσεων εκμετάλλευσης, στην κατάργηση των κοινωνικών τάξεων και των πατριαρχικών σχέσεων και στην αρμονική συμβίωση κοινωνίας και φύσης».

Αυτός ο σοσιαλισμός δεν έχει καμιά σχέση με τον σοσιαλισμό που εγκολπώθηκε και εφάρμοσε η σοσιαλδημοκρατία. Δεν έχει καμιά σχέση με τις παραδόσεις των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών. Από την κατάργηση των κοινωνικών τάξεων μέχρι την κατάργηση της διάκρισης χειρωνακτικής και διανοητικής εργασίας, διεύθυνσης και εκτέλεσης, συγκροτείται ένας σκληρός πυρήνας μαρξιστικών-λενινιστικών θέσεων.

Αυτός ο ιδεολογικός πυρήνας χαρακτηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τι σχέση έχει με τη σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία, με την πολιτική διαδρομή του ΠΑΣΟΚ ως εκφραστή των ιδεών του δημοκρατικού σοσιαλισμού;

Ας σοβαρευτούμε λιγάκι. Η μεταμφίεση από πολιτικό κυνισμό και εκλογική σκοπιμότητα είναι, στο τέλος, πάντα αναγνωρίσιμη.

*ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Οι απόψεις του αρθρογράφου είναι προσωπικές και δεν απηχούν τις απόψεις του GRTimes

Δείτε τις ειδήσεις από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο στο GRTimes.gr

Ακολουθήστε το GRTimes στο Google News και ενημερωθείτε πριν από όλους

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

go-to-top