Μετά την πρόσφατη δημοσιοποίηση της έκθεσης Πισσαρίδη ακόμα και οι πιο αδαείς έμαθαν αυτό που είναι ήδη γνωστό στον κόσμο της παραγωγής και της εργασίας.
Πρόκειται για τις στρεβλές και υπερβολικές χρεώσεις που υφίστανται οι επιχειρήσεις και οι εργαζόμενοι, μέσω ενός άδικου ασφαλιστικού συστήματος που απομυζά τους κόπους τους και στήνει αναχώματα στη δημιουργικότητα.
Στην έκθεση του, ο νομπελίστας οικονομολόγος Χριστόφορος Πισσαρίδης αναφέρει ότι ένας εργαζόμενος με καθαρό μισθό 1000 ευρώ κοστίζει άλλα τόσα χρήματα, στην επιχείρηση που τον απασχολεί, για τις απαραίτητες εισφορές στο κράτος. Δηλαδή κατά 50% εισφορές στο κράτος και κατά 50% στον εργαζόμενο. Και το οξύμωρο είναι ότι όσο αυξάνονται οι αποδοχές τόσο μεγαλύτερο είναι το μη μισθολογικό κόστος. Η αναλογία των εισφορών μπορεί να φτάσει σε ποσοστό 65% για το κράτος και 35% για τον εργαζόμενο.
Αυτό το σύστημα είναι άδικο και για τους δύο. Αλλά το κυριότερο γίνεται μεγάλη ζημιά στην εθνική οικονομία και κατά συνέπεια στην κοινωνία και στην πατρίδα μας. Γιατί, με τόσο υψηλό κόστος, οι επιχειρήσεις της χώρας μας χάνουν την ανταγωνιστικότητα τους. Η απόφαση της κυβέρνησης να μειώσει τις εισφορές από το 2021 κατά 3% οριζόντια βρίσκεται στο σωστό δρόμο. Σίγουρα όμως δεν λύνει το πρόβλημα της χαμηλής ανταγωνιστικότητας της ελληνικής παραγωγής.
Με την μείωση αυτή οι εταιρείες που απευθύνονται στην εσωτερική αγορά θα βγουν σαφώς ωφελημένες. Και αναφέρομαι σε επιχειρήσεις της εστίασης, των τραπεζών, του εμπορίου, του τουρισμού και όλου του κατασκευαστικού τομέα. Δεν ισχύει όμως το ίδιο για τις παραγωγικές μονάδες. Εκεί ο ανταγωνισμός βρίσκεται στην Κίνα, στην Τουρκία, στην Βουλγαρία, στην Γερμανία και γενικά σε όλο τον κόσμο.
Να αναλογιστούμε όμως το εξής: Μία εμπορική επιχείρηση καταβάλει για έναν εργαζόμενο μικτές εισφορές 42% επί του καθαρού του μισθού. Ενώ το ποσοστό αυτό για έναν εργαζόμενο στην βιομηχανία, με βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα,-που είναι και τα περισσότερα- ανέρχεται σε 49,5%. Όπως βλέπουμε οι εισφορές της βιομηχανίας, σε σχέση με το εμπόριο ή τις υπηρεσίες, είναι κατά 20% αυξημένες.
Η υπέρογκη επιβάρυνση των ασφαλιστικών εισφορών καθώς και η σαφώς πιο βαρύτερη εργασία της παραγωγής οδηγεί τους εργαζομένους με την πρώτη ευκαιρία να την εγκαταλείπουν για πιο «εύκολους» κλάδους. Αφού δεν απολαμβάνουν πολύ υψηλότερους μισθούς-αν και το αξίζουν- μιας και μεγάλο μέρος του μισθού τους αποδίδεται στο κράτος. Γι΄ αυτό τα τελευταία 30 χρόνια εξαφανίστηκε η ελληνική παραγωγή πλημμυρίζοντας την αγορά μας εισαγόμενα προϊόντα από όλες τις γωνιές του πλανήτη. Βέβαια, η ελληνική παραγωγή δεν χάθηκε μόνο από τις ακριβές εργοδοτικές εισφορές. Υπήρξαν και πολλά άλλα λάθη και πολιτικές που δεν είναι του παρόντος να τα αναλύσουμε. Αλλά το μισθολογικό κόστος δεν παύει να είναι ένας σοβαρός παράγων.
Και δεν είναι τυχαίο να βλέπουμε, ουκ ολίγες φορές, πολλές βιομηχανικές μονάδες να σταματούν μεγάλο μέρος της παραγωγικής τους δραστηριότητας και να την μετατρέπουν σε εμπορική. Έτσι χάνονται τεχνογνωσία, εξειδίκευση και πολλές θέσεις εργασίας με παράλληλη «αιμορραγία» συναλλάγματος. Τα αποτελέσματα τα βιώνουμε τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας.
Προτείνουμε: Για τις παραγωγικές επιχειρήσεις του πρωτογενούς και δευτερογενούς τομέα, μείωση των ασφαλιστικών εισφορών κατά 50%. Αυτό να ισχύει μόνο για τους εργαζόμενους στην παραγωγή και στα τμήματα ποιοτικού ελέγχου, έρευνας και εξέλιξης (R&D) της κάθε επιχείρησης. Υπάλληλοι γραφείου, πωλητές, οδηγοί κ.α. θα εξακολουθούν να παραμένουν στο υφιστάμενο καθεστώς. ‘Έτσι και θα μειωθεί το κόστος παραγωγής μίας επιχείρησης και θα εξοικονομηθούν χρήματα που θα χρησιμοποιηθούν για επενδύσεις καθώς επίσης και οι μισθοί των εργαζομένων θα αυξηθούν, καθώς και το 1|3 της μείωσης που θα γίνει, αφορά δικά τους λεφτά.
Βέβαια, για να υπαχθεί σε αυτό το σύστημα, μία επιχείρηση θα πρέπει να είναι παραγωγική. Και σαφώς θα πρέπει να διαθέτει όλες τις απαιτούμενες άδειες που ορίζει ο νόμος. Έτσι μόνο μπορεί να ενισχυθεί η ελληνική παραγωγή και να βλέπουμε όλο και περισσότερα ελληνικά προϊόντα στις αγορές και στα ράφια των σούπερ μάρκετ, τόσο της Ελλάδας όσο και του εξωτερικού.
