Φυσικά γνωρίζω πως αυτός ο κόσμος υπάρχει και «κινείται» -πρωτίστως μέσα από τις «εντυπώσεις» μας. Και οι «εντυπώσεις» μας, ποτέ, μα ποτέ, δεν είναι κοινές.
Εξ ου και η πολυμορφία στην προσωπική μας στάση απέναντι στα γεγονότα, στις σχέσεις μας και φυσικά στις πολιτικές μας εκτιμήσεις.
Νιώθω την ανάγκη να πω ότι δεν αμφισβητώ την «καλή πρόθεση» των περισσοτέρων από εμάς, που η προσωπική τους «εντύπωση» τούς οδηγεί σε μια επιλογή εκτίμησης ιδεών, αλλά και πράξεων, διαφορετικών από τη δική μου.
Νομίζω ότι όλοι καταλαβαίνουμε πως αυτά τα γενικά θεμελιακά ζητήματα που μας χαρακτηρίζουν -και υπογείως οδηγούν τις πράξεις μας- έχουν ήδη απαντηθεί από τη θεωρία των ανθρωπιστικών επιστημών και τη «λογική» -με τη φιλοσοφική της έννοια.
Χρόνια τώρα παρατηρώ τις διαφορετικές «εντυπώσεις» για τα «πολιτικά πράγματα» και τις «πολιτικές πράξεις». Χωρίς να παραγνωρίζω το γεγονός πως οι τελικές αποφάσεις που παίρνονται είναι προϊόντα σύνθετων διεργασιών, που εν πολλοίς στηρίζονται αφετηριακά στο γεγονός της «προσωπικής εκτίμησης», δεν παραγνωρίζω ότι αυτό που μας διαφοροποιεί στις επιλογές των πράξεων είναι η σειρά και ο βαθμός εκτίμησης των -κατά το δη λεγόμενον- περίφημων «προτεραιοτήτων».
Παράδειγμα σε σχέση με αυτά που ανέφερα -ας πούμε- αποτελεί μια «πράξη» του Δημάρχου μας, Κωνσταντίνου Ζέρβα, αλλά και εν τω συνόλω της δημοτικής διοίκησης σχετικά με το «πρόβλημα» των αστικών συγκοινωνιών της Θεσσαλονίκης.
Σε όλους μας είναι γνωστές οι εικόνες που αντίκριζαν οι Θεσσαλονικείς, όταν γυρνούσαν το βλέμμα τους στις στάσεις των αστικών λεωφορείων, στα ίδια τα -εν κινήσει- λεωφορεία του Ο.Α.Σ.Θ., και φυσικά όταν οι ίδιοι επιχειρoύσαν να «πάρουν ένα αστικό», για να μεταβούν σε κάποιον προορισμό.
Όλοι συμφωνούσαμε -και είχαμε την ίδια «εντύπωση»- πως αυτές οι εικόνες, με τις τεράστιες «αναμονές» και τους στοιβαγμένους επιβάτες σαν «παστές σαρδέλες», ήταν -το λιγότερο- απαράδεκτες. Πρόσβαλλαν την αξιοπρέπεια των θεσσαλονικέων.
Έχοντας λοιπόν και ο Δήμαρχος Κωνσταντίνος Ζέρβας αυτήν την εκτίμηση -«και άρα και «εντύπωση»»- μαζί με πάρα πολλούς άλλους φυσικά, δεν έμεινε στην «εντύπωση», αλλά έθεσε το συγκεκριμένο πρόβλημα ως μία από τις «προτεραιότητές» του προς «επίλυση» αυτής της απαράδεκτης εικόνας που αποτελούσε –ξανά υπενθυμίζω- κοινή «εντύπωση».
Θέλω να πω με αυτό το παράδειγμα πως δεν αρκεί η «εντύπωση», αλλά το ζήτημα είναι και το πώς («σε τελική – τελική ανάλυση») τη διαχειριζόμαστε και κυρίως σε ποια θέση της κλίμακας προτεραιοτήτων την κατατάσσουμε.
Κάπως έτσι -και με αυτόν τον τρόπο- η διοίκηση του δήμου μας ενήργησε σχετικά με το πρόβλημα των συγκοινωνιών της Θεσσαλονίκης. Και τώρα βρισκόμαστε –υποθέτω πως σε όλους αυτό είναι γνωστό- στη θετική θέση να ελπίζουμε –βάσιμα- ότι σύντομα θα αντικρίσουμε καλύτερες εικόνες στις συγκοινωνίες μας. Και θα έχουμε καλύτερη «εντύπωση» για αυτές, αφού περιμένουμε σύντονα να ενσωματωθούν στο σύνολό τους τα 50 λεωφορεία.
Ξέρω πως κάποιοι θα έχουν άλλες «εντυπώσεις», άλλες εκτιμήσεις και άλλες προτεραιότητες. Όμως, αυτοί που μπορούν να κάνουν πράξη τις δικές τους «εντυπώσεις» είναι εκείνοι που τους εξέλεξε ο ελληνικός λαός, και συγκεκριμένα οι Θεσσαλονικείς, να κάνουν τη «δουλειά».
Πως αλλιώς δηλαδή; Αφού… c’est la vie.
*ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Οι απόψεις του αρθρογράφου είναι προσωπικές και δεν απηχούν τις απόψεις του GRTimes
