Τι πρέπει να κάνει το ΠΑΣΟΚ;

Α. Η 25η Ιουνίου είναι μία ΝΕΑ αναμέτρηση, με νέα δεδομένα, άλλους συσχετισμούς, νέες προκλήσεις.

Β. Κεντρικό στοιχείο που πρέπει να σπονδυλώνει, να διατρέχει το σύνολο της νέας Πολιτικής του ΠΑΣΟΚ στη νέα αυτή περίοδο είναι το Όραμα, η Στρατηγική και το Σχέδιο για την Ελλάδα, την Κοινωνία, την Οικονομία, το Κράτος. Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να δείξει ότι πράγματι αποτελεί -είναι έτοιμο και ικανό- την Εναλλακτική για τη Χώρα και το Λαό. Εναλλακτική απέναντι σε ένα συντηρητικό παρελθόν, σε μια συντηρητική πολιτική και σ΄ ένα σκληρό αύριο της ‘’ΝΔ’’ αλλά και της ευρωπαϊκής δεξιάς. Οι διαπληκτισμοί και οι καυγάδες που θα προκαλεί ο ΣΥΡΙΖΑ, προέρχονται από έναν ‘’πολιτικό χώρο’’ για τον οποίο ο ελληνικός Λαός έχει λάβει καθοριστικά τις αποφάσεις του, αποκαθήλωσης του και απόρριψης. Επομένως μια τέτοιου τύπου αντιπαράθεση δεν μπορεί να κατέχει στην αναμέτρηση κυρίαρχη θέση. Η τριβή αυτή δεν θα φθείρει τον φθαρμένο ΣΥΡΙΖΑ αλλά το νέο αδιάφθορο ΠΑΣΟΚ.

Κυρίαρχο πρέπει να είναι το αίσθημα της νέας αποστολής για την Πατρίδα, την Κοινωνία και την αναγεννημένη Δημοκρατική Παράταξη. Ο λόγος πρέπει να είναι λόγος Μέλλοντος με αρθρωμένη Στρατηγική, Σχέδιο και Πρόταση.

Η Εναλλακτική είναι το ζητούμενο, όχι η θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης (η θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης μπορεί να προκύψει ως ενδιάμεση συνθήκη, και, πάντως, μόνο, αν υπάρξει Εναλλακτική). Αυτό είναι το momentum, για αυτά θα κριθεί το ηγετικό δυναμικό και όλοι μας, αυτό είναι το Στοίχημα.

Για όλα αυτά, ιδιαίτερα για το ζήτημα και το περιεχόμενο της Εναλλακτικής, έχω συχνά και υπεύθυνα γράψει και μιλήσει.

Σημειώνω -κι αυτό έχει ξεχωριστή σημασία (κι ας συνεκτιμηθεί)- ότι η εκλογή μου στην Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ προήλθε από τα μέλη-συνέδρους, όπως πολλοί είχαν την ευκαιρία να μου τονίσουν, στη βάση αυτών των θέσεων μου που ανέπτυξα ενώπιον τους, που παρουσίασα στο Σώμα του Συνεδρίου.

Θέλοντας να συμβάλλω με τρόπο παραγωγικό και αποφασιστικό στην κρίσιμη αυτή στιγμή, επαναφέρω δημόσια -και ελπίζω να αξιοποιηθούν κατάλληλα- τα πλέον ουσιαστικά σημεία εκείνης της τοποθέτησής μου στο Συνέδριο, που θεωρώ ότι κυρίως (και) σήμερα απαντούν σε κυρίαρχα ζητούμενα, σε κεντρικά ερωτήματα Πολιτικής και Πορείας, στο ιστορικό momentum, στο Στοίχημα της Νέας Εποχής.

‘’ … Όπως θα ‘λεγε και το τραγούδι: «… να ‘μαστε πάλι εδώ Αντρέα»!

Επιστρέψαμε!…

Κι αύριο -τον Οκτώβριο του ‘22, η μεθαύριο -το Μάϊο του ‘23, στις κάλπες, έχουμε το πιο προκλητικό ραντεβού: θα συναντηθούμε με το μέλλον της Πατρίδας μας που μας καλεί να το διαμορφώσουμε με σχέδιο και όραμα, -παραγωγικό, αναπτυξιακό, δίκαιο, πατριωτικό.

Οι ποιητές μιλούν καλύτερα για τα περισσότερα πράγματα. Από ένα ποίημα, του Nοέμβρη του 2018, με τίτλο Ήρθα πίσω, ακούστε για τον πόνο και την προσδοκία της επιστροφής, σαν κι αυτή που εννοούμε με το ΠΑΣΟΚ:

… Το όνομα, τα σύμβολα, οι σημαίες, δεν είναι «άδεια πουκάμισα», ούτε ζητήματα δευτερευούσης σημασίας. Ισχύει, πρωτίστως, αυτό για το Κίνημα μας, για το ΠΑΣΟΚ. Η Δημοκρατική Παράταξη σε όλη την μεταπολιτευτική περίοδο, σε όλη την περίοδο της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας έχει κεντρική αναφορά στο ΠΑΣΟΚ, είναι ταυτισμένη με το ΠΑΣΟΚ. Οι έννοιες του Δημοκρατικού Πατριωτισμού και του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, οι μεγάλες κατακτήσεις των κοινωνικών, θεσμικών και δημοκρατικών αλλαγών, η αναβαθμισμένη θέση της Χώρας και του Ελληνισμού, η βελτίωση και κατοχύρωση των νέων θέσεων της κοινωνικής πλειοψηφίας σε όλους τους τομείς της ζωής είναι συνδεδεμένες με το ΠΑΣΟΚ. Αυτό το ισχυρό νήμα ξαναπιάνουμε σήμερα. Φέρνοντας το ΠΑΣΟΚ στο προσκήνιο, με αυτοπεποίθηση, με αυτογνωσία, με οραματισμό, με νέα δυναμική, με συνείδηση μιας νέας αποστολής.

… Ας το ξέρουμε, όμως, σύντροφοι, αν δεν υπερασπισθούμε εμείς την Ιστορία του Τόπου και την ιστορία της Παράταξης, κανείς δεν θα το κάνει για μας, – στη θέση μας, αντί για μας -, και δεν θα το κάνει ούτε και για την Πατρίδα.

Λέω, λοιπόν, συντρόφισσες & σύντροφοι, ότι τούτο δεν είναι το 3ο Συνέδριο! Είναι το 11ο Συνέδριο, το 11οΣυνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Αν ξαναπιάσουμε το νήμα του ΠΑΣΟΚ και των Συνεδρίων του, πίσω απ΄ το 2015, από το 10ο Συνέδριο.

Θα μπορούσα καλύτερα να το ονομάσω 1ο Συνέδριο, 1ο επανιδρυτικό Συνέδριο. Ή, και σκέτο Επανιδρυτικό!

Κι αυτό μάλλον αποδίδει καλύτερα την αλληλουχία, όλες τις στιγμές και όλα τα διακυβεύματα: τη συνέχεια, το άλμα, το Αύριο, την Αλλαγή!

Επανίδρυση, λοιπόν, και πάμε μπροστά!…

Τρείς κομβικές αλληλοσυσχετιζόμενες έννοιες δίνουν την ταυτότητά μας.

Είμαστε Πατριώτες, Δημοκράτες, Σοσιαλιστές.

Στεκόμαστε, εδώ, σ΄ ένα κομμάτι Γης, με συνείδηση και αίσθημα αποστολής. Αυτή, η Πατρίδα μας, είναι η βάση μας για τις Ιδέες της Ανεξαρτησίας, της Δικαιοσύνης, της Ανάπτυξης και της Ισότητας, εδώ, στην Ευρώπη και στον Κόσμο. Θυσιάσθηκαν και εργάσθηκαν αμέτρητοι, μέσα στους αιώνες, για να είναι αυτή, – έστω αυτή -, που σήμερα πάνω της ζούμε, δρούμε, παράγουμε, κάνουμε σχέδια και ονειρευόμαστε. Δεν είμαστε εθνικιστές γιατί δεν μισούμε, ούτε διεκδικούμε επιθετικά μέρος της πατρίδας κανενός, ούτε εμπνεόμαστε από μιλιταριστικές νοοτροπίες, και ούτε θεωρούμε τον εαυτό μας μέλος μιας ’’ανώτερης φυλής’’.

Η σχέση Ελλάδας –Ευρώπης (Ε.Ε.) δεν υποβαθμίζει την έννοια της Πατρίδας. Η συμμετοχή μας στην Ευρώπη και οι στόχοι μας για μια πολιτικά και αμυντικά αυτόνομη, οικονομικά ισχυρή και κοινωνικά δίκαιη Ε.Ε. αποτελεί επιλογή ενίσχυσης και της Πατρίδας, δίνοντας και διαστάσεις ενός νέου διεθνισμού. Είμαστε Ευρωπαίοι επειδή είμαστε Έλληνες που μετέχουμε σε ό,τι συνειδητά αποφασίσαμε για την Πατρίδα και τις Ιδέες μας.

Πατριωτισμός σημαίνει πως αγαπάμε την Πατρίδα μας και τηρούμε, με κάθε θυσία, τον όρκο πίστης που έχουμε δώσει σ΄ αυτήν.

Στις σημερινές συνθήκες το νέο Ελληνικό Δόγμα πρέπει να είναι:

Διεκδικούμε παντού στον Κόσμο και προβάλλουμε, ιδιαίτερα στον άμεσο γεωπολιτικό μας χώρο, τη μητρότητα της Πολιτιστικής μας Δημιουργίας και Κληρονομίας, στηρίζουμε το ιστορικό πολύμορφο υλικό και πνευματικό αποτύπωμα, τα δημιουργήματα των Ελλήνων στην πορεία του χρόνου, όλα τα παραχθέντα υλικά και πνευματικά αποτελέσματα των Ελλήνων.

Ο Ελληνισμός έχει το μοναδικό χαρακτηριστικό, ότι ενώ συγκροτεί τον πυρήνα του Ελληνικού έθνους, ταυτόχρονα, απλώνεται, διακλαδίζεται και αποτελεί βάση και εσώτερο στοιχείο της Οικουμενικότητας.

Ο Ελληνισμός της Μεσογείου έχει τον δικό του άξονα άμυνας, δράσης και δημιουργικών πρωτοβουλιών, τον άξονα: Ελλάδας – Κύπρου…

… Τα κλειδιά για να υπερβούμε τη 13ετή κρίση, για να ξεπεράσουμε την 11ετή αποεπένδυση στη Χώρα, καθώς και τον χρόνιο παρασιτισμό της, τα κλειδιά για να κερδίσουμε το στοίχημα μιας ανθεκτικής και εύρωστης οικονομίας που δεν θα μεταπέσει ξανά σε συνθήκες χρέους είναι: η ενδογενής παραγωγή – βιομηχανική, ενεργειακή, αγροτοδιατροφική, αμυντική, τουριστική, μεταποιητική- με αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων με στόχο εθνική προστιθέμενη αξία, πρωταθλήτριες ελληνικές επιχειρήσεις, ανταγωνιστικές συνεργασίες.

Η Σοσιαλδημοκρατία σήμερα έχει ανοιχτά ευρύτερα αλλά και με τον εαυτό της θέματα. Οφείλει να ξαναφέρει στο επίκεντρο και να δώσει περιεχόμενο ουσίας στην έννοια του ‘’Κοινωνικού Συμβολαίου’’. Το ‘’Κοινωνικό Συμβόλαιο’’ –ένα συμβόλαιο μεταξύ κεφαλαίου & εργαζομένων που βελτιώνει τη θέση των εργαζομένων και μεταβάλει προοδευτικά και δίκαια την κοινωνία – είναι συνώνυμο με την Σοσιαλδημοκρατία.

Πέρα απ΄ αυτό -ή καλύτερα για να αποκτήσει, να γεμίσει με προοδευτικό περιεχόμενο όλο αυτό -η Σοσιαλδημοκρατία του 21ου αιώνα για να γίνει ελκτική, για να αποκτήσει πραγματική κοινωνική αποστολή πρέπει να επαναφέρει σαν κεντρικά θέματα της και στη σκέψη της, και στο διάλογο, και στο Πρόγραμμά της τρία (3) κεφαλαιώδη ζητήματα (κι αυτά είναι προτάγματά μας):

1ο. Το ζήτημα της οικονομίας, συγκεκριμένα του οικονομικού μετασχηματισμού. Ζήτημα πρώτο σε ιεράρχηση και σε βάρος, γιατί η Σοσιαλδημοκρατία, μετά το 1990, παρέδωσε το πεδίο αυτό (της οικονομίας και του οικονομικού μετασχηματισμού) στον οικονομικό (νέο)φιλελευθερισμό και πλέον σκέφτεται με τους όρους του και εργάζεται με τα εργαλεία του! Εγκαταλείποντας, ταυτόχρονα, τον παρεμβατικό, αλλά και προωθητικό στην παραγωγή και στο φάσμα των υποδομών & δικτύων τον ουσιώδη οικονομικό ρόλο του κράτους. Επαναλαμβάνω: σε μια ελληνική οικονομία, με σταθερά ελλειμματικό ισοζύγιο, η παραγωγή (βιομηχανική, αγροτοδιατροφική, αμυντική, τεχνολογική), η ανάπτυξη -ιδιαίτερα η περιφερειακά ανάπτυξη, η εργασία και η 4ηβιομηχανική επανάσταση πρέπει να αποτελούν κεντρική, μόνιμη μέριμνα και διαρκή προτεραιότητα. Μιλώντας για αλλαγή μοντέλου ανάπτυξης στην Ελλάδα, οφείλουμε να πούμε ότι αυτό για μας σημαίνει: αλλαγή από το παρασιτικό καταναλωτικό μοντέλο του δανεισμού και των ελλειμμάτων προς το παραγαγωγικό μοντέλο των συγκρτικών ελληνικών πλεονεκτημάτων και της ελληνικής ιδιοφυίας.

2ο. Το ζήτημα της συμμετοχής όχι μόνο στο σύνολο της κοινωνικής δομής και του εποικοδομήματος, αλλά και στην οικονομική βάση (στην παραγωγή και τα σχήματά της). Στην οικονομική βάση των κοινωνικο-οικονομικών σχηματισμών και οντοτήτων, εθνικών και ευρωπαϊκών, Δηλαδή, όχι μόνο στόχευση για την αναγκαία κυβερνητική πλειοψηφία στις ανά τετραετία κοινοβουλευτικές εκλογές. Αν η Σοσιαλδημοκρατία δεν είναι ‘’συμμετοχικός σοσιαλισμός’’ τότε έχει απωλέσει το δεύτερο συστατικό της (δημοκρατία), μεταλλάσσοντας σταδιακά και το πρώτο (σοσιαλισμός) που μεταπίπτει σε μορφή καπιταλισμού.

Και, 3ο ζήτημα: τις βαθιές, μεγάλες, διευρυνόμενες ανισότητες. Την ακραία πόλωση: κεφαλαίου -εργασίας, το τεράστιο χάσμα: συγκεντρωμένου ολιγαρχικού πλούτου-κοινωνικής μαζικής φτώχειας, τις ακραίες αντιθέσεις: μητροπόλεων -περιφερειών/ βορρά -νότου. Επαναφέρω την πρότασή μου που είχα καταθέσει και στο 2ο Συνέδριο του ΚΙΝΑΛ (29 Μαρτίου 2019). Φορολόγηση με κλιμάκωση συντελεστών ανάλογα με το ύψος της κεφαλαιακής αξίας για όλες τις μεγάλες περιουσίες τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση (στα κράτη -μέλη της). Π.χ., για περιουσίες από 1 εκατ. έως 5 εκατ. ευρώ συντελεστής ετήσιας φορολόγησης 1%, μεταξύ 5 και 10 εκατ. ευρώ 2% – 3%. Ο φορολογικός συντελεστής θα μπορούσε να φτάσει το 15% για περιουσίες εκατοντάδων εκατ. ευρώ. Η αναλογική αυτή φορολογική κλιμάκωση εκτός από τη διαμόρφωση ενός κλίματος δικαιοσύνης, θα στοχεύει κυρίως στη χρηματοδότηση νέων πολιτικών άρσης των ανισοτήτων και για το κοινωνικό κράτος. Οι συλλεγόμενοι πόροι θα έχουν διπλή κατεύθυνση: (α). για την άρση του χάσματος στην Ε.Ε. μητροπόλεων -περιφερειών (βορρά – νότου) και των μεγάλων ενδοελλαδικών κοινωνικών ανισοτήτων, και, (β). για την αναστήλωση και υποστήριξη του κράτους πρόνοιας.

Και στα τρία αυτά πεδία, η σύγχρονη Σοσιαλδημοκρατία, αν θέλει να επιβεβαιώσει το όνομα της και την αποστολή της πρέπει άμεσα, ενεργά και συστηματικά να ανακτήσει την ηγεμονία από τον νεοφιλελευθερισμό και τις άρχουσες ελίτ.

Ακόμα σημαντικότερο, να συγκροτήσει το νέο της Πρόγραμμα με τις δικές της μεταρρυθμίσεις -κι όχι εκείνες τις ψευδεπίγραφες των καπιταλιστικών συμφερόντων.

Και, να διαμορφώσει τη δική της πλειοψηφική κοινωνική συμμαχία που θα εγγυάται νίκες, μικρές και μεγάλες, και διαρκή Πρόοδο.

Είμαστε Πατριώτες, Δημοκράτες, Σοσιαλιστές αλλάξαμε την Ελλάδα με προοδευτικό τρόπο και θα το κάνουμε ξανά, τώρα, με Σχέδιο, Ενότητα κι Αγώνα.

Έναν νέο, μεγάλο, ωραίο Αγώνα, μια Πορεία Ελπίδας και Νίκης.

Με λογισμό και μ΄ όνειρο, ενωμένοι, αγωνιζόμενοι θα Νικήσουμε!