Ποιοι θέλουν επενδύσεις και ποιοι χτίζουν καριέρες;

Ποιοι θέλουν επενδύσεις και ποιοι χτίζουν καριέρες;

Ρεπορτάζ: Μαρία Σαμολαδά

Της Μαρίας Σαμολαδά, δημοσιογράφου

Με αφορμή ακόμη μία «πρωτοβουλία», ακόμη μιας «συλλογικότητας» και την απόφασή της να «πολεμήσει» και να σταματήσει ένα επενδυτικό έργο στη Β.Ελλάδα, έρχεται και πάλι στο προσκήνιο η μεγαλύτερη -μετά τον «κακό συνδικαλισμό»- παθογένεια της Ελλάδας, που δεν είναι άλλη από τον μαγικό συνδυασμό, δημοσίων υπαλλήλων που έχουν τον ρόλο του ελεγκτικού μηχανισμού, φιλόδοξων πολιτικών δήθεν ακτιβιστών και ανυπαρξία θεσμικών πλαισίων.

Η απόφαση 54 κατοίκων της ΒΑ Χαλκιδικής, με τις «ευλογίες» δύο βουλευτών της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να προβούν σε ενέργειες προκειμένου να κλείσει ο Χώρος Υγειονομικής Ταφής Επικίνδυνων Αποβλήτων (ΧΥΤΕΑ) στη θέση «Κοκκινόλακκας», δραστηριότητα της εταιρίας «Ελληνικός Χρυσός», με αναγκάζει να καταγράψω σκέψεις και απόψεις χρόνων.

Δυστυχώς, δεν είναι η πρώτη φορά και δεν είναι η πρώτη εταιρία που δέχεται πόλεμο.

Δυστυχώς, δεν είναι η πρώτη φορά που οι κοινωνίες διχάζονται και υποκινούνται… για να μην πω ότι χειραγωγούνται.

Εξάλλου, βολεύει το «λαός διχασμένος, πάντα ηττημένος».

Χαρακτηριστικά παραδείγματα, λοιπόν, εκτός από την Ελληνικός Χρυσός, το ΤΙΤΑΝ, τα ΕΛΠΕ, αλλά ακόμη και η ΜΕΑ Δυτικού τομέα στη Μαυροράχη, για να μην θυμηθώ το ΣΜΑ Ευκαρπίας.

Και για να το κάνω ακόμη χειρότερο και να προλάβω τη διαστρέβλωση της σκέψης σας, σημειώνω ότι οι δυσκολίες και ο «πόλεμος» αγγίζουν μέχρι και μικρότερης κλίμακας επενδύσεις ή και παραδοσιακά επαγγέλματα, όπως των ιχθυοκαλλιεργητών και μυδοκαλλιεργητών.

Όλα αυτά συμβαίνουν σε μια Ελλάδα που όλοι (και οι πριν και οι νυν και οι τέως και οι αεί), τονίζουν την ανάγκη ότι η χώρα χρειάζεται τις επενδύσεις περισσότερο από κάθε άλλη φορά, γιατί μέσα από αυτές θα έρθει η ανάπτυξη.

Τα κρίσιμα ζητήματα για την υλοποίηση, ειδικά τέτοιου είδους, επενδύσεων είναι αρχαιολογικά, δασικά και περιβαλλοντικά. Ιδιαίτερα στο τελευταίο ζήτημα, τα πράγματα είναι εντελώς συγκεχυμένα, τόσο από το θεσμικό πλαίσιο που ορίζει τις διαδικασίες, όσο και από τους ελέγχους, καθώς δεν είναι αυστηρά καθορισμένα και μετρήσιμα τα περιβαλλοντικά μεγέθη και τα όρια των οχλήσεων σε ό,τι αφορά υγρά απόβλητα, στερεά απόβλητα, αέριους ρύπους, θόρυβο και οσμές.

Έτσι, στις περισσότερες περιπτώσεις η κατάσταση επαφίεται στην κρίση των υπαλλήλων, οι οποίοι μπορούν να αποφασίζουν με βάση τις οικολογικές, πολιτικές και άλλες πεποιθήσεις ή και ιδεοληψίες τους.

Δηλαδή, η τύχη μιας επένδυσης εξαρτάται από έναν απλό δημόσιο υπάλληλο.

Παράλληλα, συνέπεια των μη καθορισμένων ορίων οχλήσεων, είναι το περιθώριο που δίνεται σε συλλογικότητες να ασκούν πολιτική και να στρέφονται κατά των επενδύσεων, επικαλούμενα τα μέλη αυτών καταστροφή του περιβάλλοντος, χωρίς όμως να γνωρίζουμε αν υφίσταται, καθώς τελικά δεν μπορεί να αποδειχθεί.

Επειδή, επιβάλλεται, η χώρα να απαγκιστρωθεί από τέτοια φαινόμενα, όπου επιτήδειοι «οικολολάγνοι», επικαλούμενοι την οικολογία και εκμεταλλευόμενοι τις περιβαλλοντικές ευαισθησίες των πολιτών, καταφέρνουν να ανελίσσονται ακόμη και σε υψηλόβαθμα αξιώματα…

Επειδή, επιβάλλεται παράλληλα να προστατευθεί το περιβάλλον…

…η πολιτεία οφείλει να θεσπίσει, αφενός συγκεκριμένα και απολύτως μετρήσιμα όρια οχλήσεων (για αέριους ρύπους, υγρά απόβλητα, στερεά απόβλητα, θόρυβο και οσμές) και αφετέρου αντίστοιχα πιστοποιημένα όργανα ελέγχων.

Προτείνω, λοιπόν, στις αυθόρμητες συλλογικότητες, αντί να τα βάζουν με τις εταιρίες που προσφέρουν θέσεις εργασίας και προοπτικές ανάπτυξης της χώρας, να τα βάλουν με τους εαυτούς τους για τον τρόπο τέλεσης του ύψιστου δημοκρατικού δικαιώματος, αυτό της ψήφου. Επίσης, πριν «βάλλουν» κατά των επενδύσεων να τα βάλουν πρώτα με τους κρατικούς ελεγκτικούς μηχανισμούς προκειμένου να κάνουν αμερόληπτα τη δουλειά τους και με τη σειρά τους να πιέζουν για επαρκές θεσμικό πλαίσιο.

Και ας μην κοροϊδευόμαστε… πρόκειται για εταιρίες και επενδύσεις που αρκετοί προσπάθησαν ή θα ήθελαν να «βολέψουν» εκεί το παιδί τους…

Τέλος, θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι σε όλη την Ευρώπη, υπάρχουν αντίστοιχες επενδύσεις, μέχρι και εργοστάσια καύσης απορριμμάτων εντός του αστικού ιστού. Το είδα σε ένα ταξίδι στο Παρίσι, πριν δύο χρόνια, σε δημοσιογραφική αποστολή. Εκεί, λοιπόν, διαπίστωσα ότι οι εταιρίες λειτουργούν άψογα και εναρμονισμένα με το θεσμικό πλαίσιο, εφόσον αυτό υπάρχει, και συνυπάρχουν μέσα στις πόλεις με αυστηρούς ελέγχους. Ακόμη, διαπίστωσα ότι ορισμένοι τότε δήμαρχοι ήταν υπέρ και σήμερα που έγιναν πρώην είναι κατά. Δεν συνάδει, νομίζω. Και αν ποντάρετε στην κοντή μνήμη, είμαστε εμείς εδώ να σας τα υπενθυμίζουμε.

ΥΓ: Μην στραγγαλίζετε την κοινή λογική. Τελικά, ποιοι θέλουν επενδύσεις και ποιοι χτίζουν καριέρες με την οικολολαγνεία;

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ενέργειες για να κλείσει ο ΧΥΤΕΑ Κοκκινόλακκα της «Ελληνικός Χρυσός» από 54 κατοίκους της Χαλκιδικής και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ

Δείτε τις ειδήσεις από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο στο GRTimes.gr

Ακολουθήστε το GRTimes στο Google News και ενημερωθείτε πριν από όλους

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

go-to-top