Γιατί αυτή;

Γιατί αυτή;

Ρεπορτάζ: Μαρία Σαμολαδά

Της Μαρίας Σαμολαδά, δημοσιογράφου

Γιατί μπορεί.

Η φράση που συνήθως δεν ακούγεται… αλλά επικρατεί στη σκέψη όσων είναι απλοί θεατές της ίδιας τους της ζωής είναι «γιατί αυτή;» – «γιατί αυτοί;».

Σπάνια πηγαίνουν ένα βήμα παραπέρα, να αναρωτηθούν «γιατί όχι εγώ;» ή καλύτερα «γιατί όχι και εγώ;».

Ίσως, επειδή, η αντιγραφή δεν μπορεί να είναι καλύτερη από το πρωτότυπο, όσες ελλείψεις ή λάθη, κι αν έχει το δεύτερο.

Αναρωτιούνται, λοιπόν, γιατί δεν είναι εκείνοι στη θέση κάποιου που εκείνη τη στιγμή «διακρίνεται» ή «προβάλλεται».

Ελάχιστοι είναι οι τόσο ανόητοι που τολμούν, όχι μόνο να το σκεφτούν, αλλά και να το ξεστομίσουν, δείχνοντας ξεκάθαρα ότι το πρόβλημά τους είναι σε λάθος κατεύθυνση.

Το πρόβλημά τους δεν είναι ο οποιοσδήποτε άλλος, αλλά ο ίδιος τους εαυτός.

Αλλά δεν το έχουν καταλάβει, όπως και πολλά άλλα. Ακόμη, κι μετά τη δοκιμασία που έφερε στο κοινωνικό σύνολο, αλλά και στον καθένα προσωπικά, η πανδημία του κορωνοϊού.

Αφενός γιατί δεν σκέφτονται, δεν προσπαθούν, δεν εργάζονται ή ακόμη και δεν εμπνέονται για να πετύχουν έναν στόχο (δικό τους) και αφετέρου γιατί δεν έχουν αποδεχτεί τις αξίες της μοναδικότητας του καθ-ενός.

Κοινώς δεν έχουν την ανωτερότητα να παραδεχτούν ότι κάποιος κάνει κάτι, σε αντίθεση με τους ίδιους που έχουν επιλέξει την απραγμοσύνη και την εκ του ασφαλούς επιφανειακή κριτική επί παντός. Ειδικά αν αυτός ο «κάποιος» είναι γυναίκα…

Αφορμή για όλα αυτά στάθηκαν τα βραβεία PERSONALITY, που απένειμε το GRTimes.gr αρχές Οκτώβρη, συμπληρώνοντας δύο χρόνια λειτουργίας, κατά τη διάρκεια μιας πολύ σημαντικής, αλλά και πολύ σεμνής, τελετής εγκαινίων στο Δικαστικό Μέγαρο Θεσσαλονίκης.

Έτσι, επιλέξαμε έναν διαφορετικό και αναπάντεχο τρόπο να «γιορτάσουμε» τα 2α «γενέθλιά» μας. Με τον δικό μας μοναδικό τρόπο. Γιατί μπορούμε.

Γιατί αυτοί;

Τρεις «άγγελοι», τρεις ετερόκλητες προσωπικότητες, ο δικηγόρος Αναστάσιος Ντούγκας, ο ηθοποιός Γιώργος Αγγελόπουλος και η ραδιοφωνική μουσική παραγωγός Ράνια Κωστάκη, ένωσαν τις δυνάμεις τους και δημιούργησαν τον «Φύλακα Άγγελο», προκειμένου να βοηθήσουν τα κακοποιημένα και παραμελημένα παιδιά.

Πρώτη σπουδαία δράση τους, μετά και την ανάγκη που ανέδειξαν οι ευαισθητοποιημένοι Εισαγγελείς του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, ήταν η δημιουργία του πρώτου χώρου υποδοχής ανηλίκων στο Δικαστικό Μέγαρο Θεσσαλονίκης, διαμορφωμένου με τέτοιο τρόπο που η κάθε βασανισμένη αθώα ψυχή θα νιώσει ασφάλεια, ίσως για πρώτη φορά.

Μέχρι αυτή τη στιγμή, ακόμη και βαριά κακοποιημένα, ψυχικά και σωματικά,  παιδιά καλούνταν να καταθέσουν στο ψυχρό, γκρίζο και απρόσωπο γραφείο ενός δικαστικού λειτουργού.

Ο «Φύλακας Άγγελος» όμως ήρθε σαν το πρώτο φωτεινό σημάδι ότι κάτι θα αλλάξει στην κόλαση που ζουν.

Η αίθουσα ετοιμάστηκε με τη συμβολή και συνεργασία πολλών και διαφορετικών ανθρώπων που τους «ένωσαν» οι τρεις «σωματοφύλακες».

Πρώτος στόχος επετεύχθη, λοιπόν, και έτσι βάζουν πλώρη για τους επόμενους, που είναι η δημιουργία αντίστοιχων χώρων υποδοχής σε όλα τα Δικαστικά Μέγαρα της χώρας.

Τα «εγκαίνια» του πρώτου χώρου έγιναν με τη συμμετοχή της Πρώτης Κυρίας της Ελλάδας, της κυρίας Μαρέβας Γκραμπόφσκι – Μητσοτάκη, μετά από πρόσκληση που της απηύθυναν τα μέλη του Σωματείου «Φύλακας Άγγελος».

Στο πρώτο ερώτημα, λοιπόν, που αναρωτιούνται οι «θεατές» της ζωής και όχι οι κοινωνικά ζώντες, «γιατί αυτοί;», η απάντηση είναι ότι «αυτοί» (Ντούγκας, Αγγελόπουλος, Κωστάκη), ευαισθητοποιήθηκαν, εμπνεύστηκαν, ενεργοποίησαν (όποιον ήξεραν και όποιον δεν ήξεραν), ενήργησαν, κόπιασαν, έτρεξαν, αγχώθηκαν, αγωνίστηκαν και «πέτυχαν».

Χωρίς άλλες σκοπιμότητες και μωροφιλοδοξίες. Γιατί αυτοί μπορούν.

Γιατί αυτή;

Αυτό τώρα το ερώτημα έχει δύο αποδέκτριες επικρίσεων.

Η πρώτη είναι η Πρώτη Κυρία της χώρας. Η δεύτερη είμαι εγώ, που εκπροσωπώ το πλέον ειδησεογραφικό σύγχρονο μέσο ενημέρωσης και επικοινωνίας, το GRTimes.gr.

Θα μου επιτρέψετε να ξεκινήσω με την κ.Γκραμπόφσκι – Μητσοτάκη.

Από την Αμαλία Μεγαπάνου – Κανελλοπούλου, μέχρι την Μαρίκα Μητσοτάκη, τη Δάφνη Σημίτη, την Νατάσα Παζαΐτη, την Περιστέρα Μπαζιάνα, αλλά και από την Λουίζα Άνταμς μέχρι την Χίλαρι Κλίντον, την Μισέλ Ομπάμα και την Μελάνια Τραμπ, όλες έχουν βρεθεί στο «στόχαστρο», επειδή ήταν σύζυγοι αρχηγών κρατών.

Σαν να «έσβησε» η προσωπική τους πορεία, διαδρομή, ακόμη και προσωπικότητα, όποια κι αν ήταν, γιατί κάτι είχαν και αυτές οι γυναίκες για να βρίσκονται στο πλευρό ενός άντρα – ηγέτη.

Κανείς δεν αναλογίστηκε, όμως, αν αυτές οι γυναίκες, που είναι και μάνες και κόρες και σύζυγοι και επαγγελματίες, ήθελαν να βρεθούν σε αυτή τη θέση ή αν αυτονόητα στήριξαν τον σύζυγό τους και στάθηκαν στο πλάι τους, σε αυτή τη διαδρομή. Αφήνοντας στην άκρη κατά ένα μέρος τις δικές τους ανάγκες, επιθυμίες, φιλοδοξίες και τελικά την ίδια τους τη ζωή.

Η «εύκολη» πρώτη σκέψη των περισσότερων είναι, «έλα μωρέ, άσχημα περνάει με τις πολυτέλειες…μέσα στα ‘τεθωρακισμένα’».

Νομίζω ότι δεν είναι ακριβώς έτσι. Έχω μάθει να κοιτάζω πίσω από αυτό που φαίνεται…

Εκτιμώ ότι, αυτές οι γυναίκες στερούνται τον σύντροφό τους, τα παιδιά τους στερούνται τον μπαμπά τους, γενικώς μέσα στην «πολυτέλεια» υπάρχει μια απίστευτη «στέρηση», γιατί προτεραιότητα είναι το κράτος.

«Το επέλεξε». Η δεύτερη εύκολη ανάγνωση.

Εδώ έρχεται η κοινή λογική που λέει ότι κάποιος πρέπει να κυβερνήσει.

Και εσύ που έχεις μάθει μόνο να κρίνεις, αν έχεις την ικανότητα, το κουράγιο και τη δύναμη, θέσε τον εαυτό σου καταρχήν στη διαδικασία της υποψηφιότητας και αν τα καταφέρεις, προσπάθησε μετά να σηκώσεις στις πλάτες σου την ευθύνη της διακυβέρνησης.

Η κάθε «Πρώτη Κυρία», λοιπόν, κατά την άποψη μου, είναι «πρώτη» και είναι και «κυρία», όχι επειδή είναι σύζυγος του εκάστοτε Πρωθυπουργού ή Προέδρου μιας χώρας, αλλά επειδή είναι αυθύπαρκτη, και πριν και μετά τις «πολυτέλειες».

Κανείς μας δεν ξέρει πώς είναι η καθημερινότητα μιας τέτοιας γυναίκας, πώς είναι οι ώρες της αγωνίας, αλλά και της μοναξιάς…  όταν χρειάζεται και εκείνη το «μοίρασμα» των προβλημάτων της δικής της καθημερινότητας, αλλά οι προτεραιότητες του συζύγου είναι η διαχείριση της πανδημίας, τα υπουργικά συμβούλια, η τουρκική προκλητικότητα και η «καθημερινότητα» του κράτους, μεταξύ εκατοντάδων άλλων.

Τώρα, όσον αφορά ειδικά στην «Μαρέβα».

Μην περιμένετε να την χαρακτηρίσω «υπέρκομψη». Δεν είμαι ειδική μόδας, επειδή δεν με αφορά κατά βάση η εξωτερική εμφάνιση.

Την κ. Γκραμπόφσκι – Μητσοτάκη την συνάντησα πρώτη και τελευταία φορά εκεί, στο Δικαστικό Μέγαρο Θεσσαλονίκης.

Δεν συνηθίζω να έχω άποψη για ανθρώπους που δεν έχω συναναστραφεί. (Μάταια φιλοδοξώ να κάνουν το ίδιο και οι άλλοι απέναντί μου…).

Όμως, από τη διαστροφή του επαγγέλματος και τις αμέτρητες προσλαμβάνουσες, ερευνώ και μαθαίνω, ότι η «Πρώτη Κυρία» της χώρας συμβάλλει καθοριστικά, αλλά αθόρυβα, σε περιπτώσεις όπου υπάρχει πραγματικά ανάγκη. Χωρίς να το μαθαίνει κανείς. Χωρίς να το διαφημίζει ή να το χρησιμοποιεί.

Είδα τα μάτια της πάνω από τη μάσκα του «Φύλακα Άγγελου», παρατήρησα τον τρόπο που άκουγε κάθε έναν που την πλησίαζε, κυρίως για να φωτογραφηθεί μαζί της.

Κανείς δεν την ρώτησε, τι άφησε από τις προσωπικές της ανάγκες για να έρθει σε μια απολύτως σεμνή και λιτή τελετή, χωρίς την καθιερωμένη δημοσιότητα, χωρίς να έχει κάτι να ωφεληθεί.

Ήταν ευπροσήνης και ταπεινή. Ήταν αληθινή. Μίλησε από καρδιάς, αποδεικνύοντας ότι ζει στην κοινωνία και αφουγκράζεται τις ανάγκες και τα προβλήματα. Δήλωσε παρούσα και ήταν.

Τελικά, ίσως αυτό πρέπει να είναι η Πρώτη Κυρία της χώρας.

Τα μάτια, τα αφτιά, η καρδιά και η ψυχή του Αρχηγού του κράτους. Αυτά τα ανθρώπινα, που δεν προλαβαίνουν να περάσουν από τα Υπουργικά Συμβούλια και τους αλγόριθμους.

Προτιμώ μια Πρώτη Κυρία που είναι παρούσα ακόμη και στα «ταπεινά»,  μια Κυρία που έχει τη δική της διαδρομή, όποια κι αν είναι αυτή, με τις επιτυχίες αλλά και τις αποτυχίες, γιατί έτσι είναι οι προσωπικές διαδρομές.

Εξάλλου, μια πραγματική Κυρία, είναι Πρώτη από μόνη της, είτε ο σύζυγός της είναι Πρωθυπουργός είτε δεν είναι και αυτό είναι μάλλον αυτό που σας ενοχλεί στην κ.Γκραμπόφσκι. Η κανονικότητά της και η αυθυπαρξία της.

Εν πάση περιπτώσει, αν αυτός είναι ένας τρόπος να λύνονται σημαντικά κοινωνικά ζητήματα, δηλαδή η «κρεβατομουρμούρα», τότε για μένα είναι ένας θεμιτός τρόπος και σίγουρα αποτελεσματικός.

Αν κανείς άλλος δεν τολμά να μεταφέρει τα απλά, αλλά ανθρώπινα, στον Πρωθυπουργό, τότε μπράβο στη γυναίκα που τολμά, μεταξύ των δικών της προβλημάτων να του θέτει προς επίλυση και αυτά που αφορούν το κοινωνικό σύνολο.

Τέλος, σας αρέσει δεν σας αρέσει «αυτή» είναι, όσο κι αν θέλατε να είστε στη θέση της… Αλήθεια, πώς θα σας φαινόταν να είστε στη θέση της και να δέχεστε τόσες επικρίσεις και κατηγορίες από ανθρώπους που δεν ξέρουν τίποτα για εσάς;

Δύο χρόνια για το GRTimes.gr

Αυτόν τον Οκτώβρη του 2020, συμπληρώσαμε δύο χρόνια στον διαδικτυακό «αέρα», δύο χρόνια ασταμάτητης δουλειάς, χωρίς ανάσα, χωρίς γιορτές και αργίες, χωρίς ωράριο και κυρίως χωρίς διακρίσεις.

Πάντοτε με σεβασμό στις αρχές της δημοσιογραφικής τιμής και δεοντολογίας, αλλά και στην αποδοχή της διαφορετικότητας.

Συνεχίζουμε έτσι, αγόγγυστα, να κάνουμε αυτό που λέει η καρδιά, το μυαλό και η ψυχή μας. Είμαστε δημοσιογράφοι.

Με αφορμή, λοιπόν, τη συμπλήρωση των δύο ετών λειτουργίας της ηλεκτρονικής εφημερίδας GRTimes.gr, αποφασίσαμε να κάνουμε μία κίνηση που ταιριάζει περισσότερο στις αξίες και τις αρχές μας, παρά στην πεπατημένη των δημοσίων σχέσεων.

Αποφασίσαμε να βραβεύουμε προσωπικότητες που με τον δικό τους τρόπο συμβάλλουν στο να βοηθούν τον Άνθρωπο.

Εξάλλου, όπως έχω ξαναγράψει, αλλά και όπως έχει αποδείξει η πορεία μας, το GRTimes.gr δημιουργήθηκε από την ανάγκη να υπάρχει ένα μέσο ενημέρωσης με έδρα τη Θεσσαλονίκη, χωρίς όμως γεωγραφικούς περιορισμούς, με το βλέμμα στραμμένο στην επόμενη μέρα και έχοντας στο επίκεντρο του τον άνθρωπο και την ευημερία του.

Και το πετύχαμε, παρόλες τις «αντιξοότητες».

Μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια, κάναμε δημοσιογραφικές έρευνες και ρεπορτάζ που συνέβαλαν στην ανάδειξη και επίλυση σημαντικών προβλημάτων που ταλάνιζαν τους συνανθρώπους μας.

Καλύψαμε όλα τα μεγάλα γεγονότα, με σεβασμό στον αναγνώστη και τηρώντας τους κανόνες δεοντολογίας.

Προσφέραμε θέσεις εργασίας σε δημοσιογράφους που βίωναν την ανεργία, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης που έπληξε ανεπανόρθωτα τον κλάδο, ενώ δίνουμε σε αρκετούς νέους αλλά και πιο καταξιωμένους την ευκαιρία να δοκιμάσουν τις δυνατότητές τους στη δημοσιογραφία του μέλλοντος, τη διαδικτυακή.

Εμείς, έτσι πορευόμαστε και έτσι θα συνεχίσουμε.

Έχουμε μάθει να εργαζόμαστε σκληρά, άοκνα και ομαδικά και αυτό δεν αλλάζει.

Αυτό μας καταξίωσε σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα στη συνείδηση των αναγνωστών ως ένα από τα πιο αξιόπιστα μέσα ενημέρωσης.

Τα βραβεία PERSONALITY θα απονέμονται κάθε χρόνο, με τον ίδιο τρόπο.

Απρόσμενα και ήσυχα.

Σε αυτή την προσπάθεια θέλουμε όλους τους συναδέλφους μαζί μας και γι’ αυτό καλώ τους ανθρώπους από τα μέσα ενημέρωσης της πόλης μας, της Θεσσαλονίκης μας, να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και τον επόμενο Οκτώβρη να συναποφασίσουμε σε ποιούς και γιατί θα απονείμουμε τα βραβεία. Μαζί.

Να σημειώσω ότι το PERSONALITY 2020 απονεμήθηκε εκτός από την κ.Γκραμπόφσκι για την κοινωνική της δράση, στον κ.Ντούγκα για την πρωτοβουλία ίδρυσης του Σωματείου «Φύλακας Άγγελος», ενώ αποδόθηκαν τιμητικές πλακέτες σε όλους όσους συνέβαλαν στην δημιουργία του πρώτου χώρου υποδοχής κακοποιημένων και παραμελημένων παιδιών στο Δικαστικό Μέγαρο Θεσσαλονίκης.

Εσείς συνάδελφοι, θα έρθετε μαζί μας να δώσουμε το καλό παράδειγμα;

Να ξέρετε όμως, σας προειδοποιώ, όσοι ακολουθήσετε μετά περνάτε στην κατηγορία «γιατί αυτοί;».

Γιατί αυτή; (2)

Όσον αφορά εμένα.

Όσοι με έχετε γνωρίσει ξέρετε πολύ καλά ότι εργάζομαι ασταμάτητα. Όσοι δεν με ξέρετε, καλύτερα να βρείτε τρόπο να με γνωρίσετε, τουλάχιστον πριν μιλήσετε για μένα.

Οι ώρες της μέρας ποτέ δεν είναι αρκετές, γιατί δεν έχω μάθει να λέω «όχι» σε όποιον κι αν ζητήσει τη συνδρομή ή τη βοήθειά μου.

Έτσι, όπως καταλαβαίνετε, δεν έχω χρόνο να σπαταλήσω αλλά και καμία διάθεση να απαντήσω σε επικρίσεις, σχόλια και ερωτήματα του τύπου «γιατί αυτή;».

Η κυνική μου απάντηση είναι «γιατί μπορώ…».

Αυτός είναι ένας μικρός απολογισμός του πρωτόγνωρου έτους που μας αποχαιρετά. Ένα ενδεικτικό παράδειγμα ότι μπορούμε να «κρατάμε» τα καλά από κάθε κατάσταση…

Το 2020 δεν είχε μόνο την πανδημία. Είχε και την πανδημία, η οποία ήρθε να μας «αναγκάσει» να αναθεωρήσουμε τις προτεραιότητες της ζωής και να επαναπροσδιορίσουμε τις αξίες της.

Δυστυχώς, οι «ψαγμένοι» ήταν «ψαγμένοι» από πριν…

Για τους υπόλοιπους, δεν υπάρχει καμία σωτηρία, ούτε από την πανδημία ούτε από την ηλιθιότητα, που εκ των πραγμάτων είναι ανίκητη…

Καλή χρονιά με υγεία, απεριόριστη αγάπη και ψυχραιμία!

ΥΓ1: Να θυμάστε, μέρα που περνάει από τη ζωή σας δεν γυρίζει πίσω!

ΥΓ2: Γιατί αυτή; Γιατί μπορεί.-

 

Με εκτίμηση,

Μαρία Σαμολαδά

Δημοσιογράφος

Ιδρύτρια και Γενική Διευθύντρια του GRTimes.gr

Δείτε τις ειδήσεις από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο στο GRTimes.gr

Ακολουθήστε το GRTimes στο Google News και ενημερωθείτε πριν από όλους

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

go-to-top