Αν για κάτι πρέπει να είμαστε περήφανοι ως Έλληνες αυτήν την περίοδο, είναι για τη θέση που έχει η χώρα μας στον παγκόσμιο χάρτη σχετικά με τα κρούσματα αλλά και τους θανάτους από τον Κορωνοϊό, covid-19.
Είναι επίσης αδιαμφισβήτητο ότι αυτό το πετύχαμε ως χώρα, λόγω των πολύ έγκαιρων και αρκετά αυστηρών μέτρων που πήρε η Ελληνική Κυβέρνηση για την αντιμετώπιση της πανδημίας στη χώρα μας.
Πιστεύω ότι όλοι μας, ο καθένας με τον τρόπο του, οφείλουμε ένα ευχαριστώ σε αυτούς που εισηγήθηκαν αλλά και σε αυτούς που έγκαιρα αποφάσισαν την επιβολή των μέτρων που σκοπό είχαν την προστασία της δικής μας υγείας. Αυτό γίνεται πιο κατανοητό, αν δούμε (και στο διάγραμμα) τι συμβαίνει σε άλλες χώρες, μεγαλύτερες αλλά και ισχυρότερες οικονομικά και τεχνολογικά όπως η γειτονική Ιταλία, η Ισπανία, η Γαλλία, η Αγγλία, η Γερμανία, ακόμη και η παντοδύναμη Αμερική και πολλές άλλες. Δεν είναι το ζητούμενο για μένα να υποστηρίξω ότι αυτό συνέβη επειδή στην κρίσιμη θέση, αυτήν την κρίσιμη στιγμή, βρέθηκε ο πολύ καλός σε όλα του κ. Τσιόρδας ή ο συγκεκριμένος και πολύ αποφασιστικός πρωθυπουργός ή η συγκεκριμένη κυβέρνηση, αλλά εκ του μέχρι τώρα πολύ θετικού αποτελέσματος, πιστεύω ότι αυτό πρέπει να το αναγνωρίσουν όλοι οι Έλληνες, ανεξάρτητα με το τι πιστεύει ο καθένας πολιτικά.
Αξίζουν, λοιπόν, πολλά συγχαρητήρια στην κυβέρνηση, αλλά και σε όσους από την αντιπολίτευση στις κρίσιμες αυτές ώρες του πολέμου, κατέβασαν, όπως πρέπει να κάνει η εκάστοτε αντιπολίτευση σε καιρό πολέμου, τη σημαία της αντιπαράθεσης και εν γίνει της αντιπολίτευσης, παραμέρισαν όλες τις διαφορές τους και συντάχθηκαν όλοι κατά του κοινού αόρατου εχθρού, του κορωνοϊού covid-19, αναγνωρίζοντας μέσα από αυτήν τους την πράξη ότι έναντι όλων, προτάσσουν το καλό των πολιτών και της πατρίδας μας.
Σε αυτούς τους πολιτικούς μας, αξίζουν πολλά συγχαρητήρια για την μέχρι τώρα επιτυχή πορεία της χώρας μας. Το ότι υπάρχουν ορισμένοι ακραίοι ίσως και γραφικοί, δεν υπάρχει λόγος να τους σχολιάσουμε αυτές τις κρίσιμες στιγμές, ας το ερμηνεύσουμε ότι στη κοινωνία και στη δημοκρατία συνυπάρχουμε όλοι. Άλλωστε και οι ακραίες θέσεις κάποιων είναι απαραίτητες στη δημοκρατία μας, αφενός γιατί αυτοί αυτογελοιοποιούνται και αφετέρου γιατί έτσι ξεχωρίζει η ήρα από το σιτάρι.
Ακόμη και αν ορισμένα μέτρα, θεωρήθηκαν πολύ αυστηρά από ορισμένους της νομικής επιστήμης επειδή κατέλυσαν θεμελιώδεις αρχές του Συντάγματος όπως αυτές των ατομικών ελευθεριών, της ελεύθερης μετακίνησης, του συνέρχεσθε κλπ, τελικά ο σκοπός που επέβαλε τα μέτρα αυτά, δικαιολόγησαν πλήρως την επιβολή τους, ακόμη και από κορυφαίους συνταγματολόγους.
Επίσης, σε αυτήν την κρίση ανεδείχθη ότι όλοι οι πολίτες δεν έχουμε μόνο δικαιώματα σε αυτή τη χώρα, αλλά έχουμε και υποχρεώσεις, ότι έχουμε και καθήκοντα και εν τέλει έχουμε και ευθύνες με κυρίαρχη την ατομική ευθύνη.
Είναι αλήθεια ότι σε αυτήν την κρίση, η ατομική ευθύνη και η πειθαρχία της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών επεβλήθη του «έλα μωρέ» ορισμένων μεμονωμένων απείθαρχων. Ας μην ξεχνάμε ότι αυτό το «έλα μωρέ» ορισμένων απείθαρχων «ελληναράδων» για αρκετά χρόνια ήταν η πηγή και η αιτία της απειθαρχίας, του ωχ αδερφισμού και εν τέλει του λαϊκισμού. Βέβαια η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών πράγματι επέδειξε υπευθυνότητα (δεν θα μπορούσε να κάνει και αλλιώς βέβαια) συνεπώς και οι απλοί πολίτες έχουν τη θετική συνδρομή τους στην επιτυχία που καταγράφει (μέχρι τώρα) η χώρα μας έναντι του κορωνοϊού, οπότε και στον πολίτη πρέπει να πιστωθούν πολλά ευχαριστώ για την επιτυχία της χώρας μας. Η συμμετοχή των απλών πολιτών στη συμβουλή ή στη διαταγή «μένουμε σπίτι» εκτός από την προστασία του ύψιστου αγαθού της ζωής τους που είναι η υγεία τους, είναι και η συμβολή τους στην επιτυχία της χώρας μας έναντι των αρνητικών επιπτώσεων από τον κορωνοϊό, covid-19. Άλλωστε μεταξύ τους αυτά τα δυο είναι άρρηκτα συνδεδεμένα και λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία.
Θα ήταν τεράστια παράλειψη, αν σε αυτόν τον εντελώς ασύμμετρο και αόρατο πόλεμο, δεν αναγνωρίζαμε όλοι μας την τεράστια συμβολή όλων των αξιωματικών αλλά και όλων των απλών στρατιωτών που είναι στη πρώτη γραμμή της μάχης και αυτοί δεν είναι άλλοι από τους γιατρούς, τους νοσηλευτές και γενικά το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό του δημόσιου συστήματος υγείας, οι οποίοι με αυταπάρνηση δίνουν συνεχώς τη μάχη με τον αόρατο εχθρό για να βοηθήσουν και να σώσουν τη ζωή των συνανθρώπων μας. Σε όλους αυτούς οφείλουμε το μεγαλύτερο ευχαριστώ και αξίζουν τα περισσότερα συγχαρητήρια.
Μετά το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό και το προσωπικό της πολιτικής προστασίας, πιστεύω ότι το προσωπικό κυρίως των super market, των φαρμακείων και γενικότερα των εργαζομένων που εκθέτουν καθημερινά τη ζωής τους σε κίνδυνο για να μην λείψουν από εμάς τα τρόφιμα, φάρμακα, αλλά και όλα τα απαραίτητα για τη διαβίωση μας, είναι επίσης οι ήρωες αυτού του πολέμου και τους αξίζουν και αυτούς πολλά συγχαρητήρια και άλλα τόσα ευχαριστώ. Αντίστοιχα πολλά ευχαριστώ αξίζουν και σε όλους όσους αυτό το κρίσιμο διάστημα δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους για να συνεχίσουν τη λειτουργία της οικονομίας αλλά και της ζωής μας γενικότερα, όπως οι εμπορευματικές και επιβατικές μεταφορές, αλλά και πολλά άλλα επαγγέλματα και φυσικά και οι εργαζόμενοι σε αυτά, χάρη στους οποίους δεν έχουμε ελλείψεις σε είδη πρώτης ανάγκης.
Πιστεύω επίσης ότι πολλά συγχαρητήρια αξίζουν και σε όσους επιχειρηματικούς ομίλους, ιδιωτικές επιχειρήσεις, δημόσιους φορείς αλλά και πολλούς ιδιώτες, που με τις διάφορες προσφορές – δωρεές – τους σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, αναπνευστήρες και γενικά ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό, ακόμα και σε απλά Μέσα Ατομικής Προστασίας (μάσκες, γάντια, κλπ) για το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό, συνεισφέρουν σε αυτόν τον αόρατο και ασύμμετρο πόλεμο, αποδεικνύοντας την κοινωνική διάσταση της επιχειρηματικότητας και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας γενικότερα.
Τέλος αυτό που είναι επίσης σημαντικό και δεν πρέπει να ξεχαστεί, είναι το γεγονός ότι σε όλη αυτήν την περίοδο η οικονομία μας πλήττεται καίρια και τα αποτελέσματα αυτής της κρίσιμης και σημαντικότατης πληγής που θα δημιουργηθεί στην οικονομία θα εμφανιστούν αργότερα. Πάρα πολλές ελληνικές επιχειρήσεις που οριακά ήταν βιώσιμες μετά και τη δεκαετή οικονομική κρίση, δυστυχώς δεν θα αντέξουν και θα αναγκαστούν να κλείσουν με ό,τι σημαίνει αυτό και για την ανεργία στη χώρα μας. Το θέμα της ανεργίας αποκτά ιδιαίτερη σημασία αν αναλογιστούμε πως εκτινάσσεται ήδη η ανεργία ένεκα του κορωνοϊού σε πάρα πολλές άλλες χώρες που είναι πολύ πιο αναπτυγμένες και οικονομικά πολύ ισχυρότερες από την Ελλάδα.
Η κυβέρνηση με τα μέτρα που λαμβάνει σήμερα (και σωστά πράττει) αντιμετωπίζει κυρίως το θέμα των αμοιβών των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα αφού σχεδόν στο σύνολο τους οι ιδιωτικές επιχειρήσεις δεν λειτουργούν και αυτό το κάνει (και καλώς) προκειμένου να εξασφαλίσει στους εργαζόμενους και τους αυτοαπασχολούμενους ένα ελάχιστο εισόδημα οριακής διαβίωσης αυτές τις κρίσιμες μέρες.
Η επανεκκίνηση της οικονομίας όμως δεν θα γίνει ούτε με το πάτημα ενός κουμπιού, ούτε με κάποιο μαγικό τρόπο και σίγουρα θα απαιτηθεί χρόνος για αυτό.
Θα πρέπει λοιπόν αφού τελειώσει νικηφόρα ο πόλεμος με τον κορωνοϊό, covid-19 και σώσουμε πρώτα τις ζωές μας, να προσπαθήσουμε, πάλι όλοι μαζί, ώστε να σώσουμε και την άλλη σημαντική παράμετρο της ζωής μας, αυτή της εργασίας, δηλαδή αυτή της οικονομίας.
Όταν, λοιπόν, με το καλό θα έχουμε σώσει την υγεία μας, τότε ο μεγάλος ασθενής θα είναι η οικονομία μας που μάλλον τότε θα έχει μπει στην εντατική.
Και όταν λέμε η οικονομία μας, (με δεδομένο ότι ο δημόσιος τομέας θα έχει πληγεί μόνο ως προς τα δημόσια έσοδα και όχι – ευτυχώς – ως προς τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων) είναι ξεκάθαρο ότι εννοούμε τον ιδιωτικό τομέα, δηλαδή τις επιχειρήσεις, οι οποίες για να συνέλθουν θα πρέπει να ξαναβρούν τους πελάτες τους, τους προμηθευτές τους, τις αγορές τους και γενικά τη λειτουργία τους, προκειμένου να συνεχίσουν να υφίστανται για να διατηρήσουν και τις θέσεις εργασίας τους. Γιατί αν δεν επιβιώσουν οι επιχειρήσεις τότε είναι απολύτως βέβαιο ότι η ανεργία θα εκτιναχθεί στα ύψη. Και δεν αναφέρομαι μόνο στις μεγάλες επιχειρήσεις ή στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, αλλά κυρίως στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις σε αυτές που αποτελούν τον κορμό και τη βάση τόσο της ελληνικής οικονομίας όσο και της εργασίας.
Συνεπώς και τότε, θα πρέπει και πάλι όλοι μαζί να συνεργαστούμε και ο καθένας με το ρόλο του στην πολιτεία, την οικονομία και τη ζωή, να συμβάλουμε προκειμένου να επανεκκινήσει πάλι η οικονομία μας ώστε η ζωή όλων μας να βρεθεί σχεδόν στα προ κορωνοϊού επίπεδα.
Αν και τότε είμαστε όλοι μαζί και αν δεν αντιμετωπίσουμε τις επιχειρήσεις, την επιχειρηματικότητα και γενικά την ιδιωτική οικονομία ως κάτι κακό (όπως δυστυχώς συνέβαινε στο πρόσφατο παρελθόν) αλλά ως αναγκαιότητα της ζωής και ως προϋπόθεση για να διατηρηθεί ζωντανός ο εργασιακός ιστός της χώρας μας, τότε είναι βέβαιο ότι θα βγούμε και πάλι νικητές.
Συμπερασματικά λοιπόν θα έλεγα ότι όταν τελικά η Ελλάδα θα κερδίσει αυτόν τον πόλεμο με τις λιγότερες απώλειες, αυτό θα οφείλεται στο ότι όλοι οι Έλληνες ενώθηκαν, συντάχθηκαν όλοι μαζί κατά του αόρατου αυτού κοινού «εχθρού» και ο καθένας με το ρόλο που του έταξε η ζωή σε αυτή τη χρονική στιγμή, συμμετείχε σε αυτήν την επιτυχία αποδεικνύοντας ότι, όταν οι Έλληνες συντάσσονται κατά ενός κοινού εχθρού τελικά βγαίνουν νικητές, τους καταγράφει η ιστορία και όλοι οι άλλοι αναγνωρίζουν τα θετικά και τις αρετές τους.
Και τους θαυμάζουν !!
Όταν έχουν ενότητα και κοινό στόχο !!
