Σκηνὴ πᾶς ὁ βίος καὶ παίγνιον· ἢ μάθε παίζειν
τὴν σπουδὴν μεταθεὶς ἢ φέρε τὰς ὀδύνας.
Σκηνή (θεάτρου) είναι όλη η ζωή και παίγνιο.
ή θα μάθεις να παίζεις ή θα υποφέρεις τις οδύνες.
Εἰ τὸ φέρον σε φέρει, φέρε καὶ φέρου· εἰδ’ ἀγανακτεῖς,
καὶ σαυτὸν λυπεῖς καὶ τὸ φέρον σε φέρει.
Αν η μοίρα σε σέρνει, άντεξε και άφησε να συρθείς μαζί της.
Αν αγανακτείς, και τον εαυτό σου τον στεναχωρείς και η μοίρα σε σέρνει.
Όπου «το φέρον» εδώ με την έννοια της μοίρας, της ζωής η πορεία και των γεγονότων που σε σέρνουν στην ροή τους.
Στα δύο αυτά επιγράμματα ο Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς προτείνει μια πρακτική φιλοσοφία για την αντιμετώπιση της ζωής. Το ρήμα φέρω επαναλαμβάνεται και παραπέμπει στην στωική αταραξία. Οι νοήμονες και οι σκεπτόμενοι γνωρίζουμε –χωρίς να είμαστε προφήτες– τι πρόκειται το αύριο να μας φέρει, αλλά το μόνο που αισθανόμαστε είναι αγωνία, στεναχώρια και φόβο για το μέλλον των παιδιών μας, ενώ αυτοί που δεν σκέφτονται και δεν γνωρίζουν ζουν τον ύπνο του δικαίου.
Ο Παλλαδάς, Έλλην ποιητής και επιγραμματοποιός, γεννήθηκε στην Χαλκίδα και έζησε στην Αλεξάνδρεια, σε μια από τις δυσκολότερες περιόδους του ελληνισμού, του λυκόφωτος ανάμεσα στον θάνατο του αρχαίου κλασικού κόσμου και στην άνοδο του Χριστιανισμού. Την εποχή των φοβερών θρησκευτικών εμφυλίων πολέμων, που με επίσημα έδικτα των αυτοκρατόρων καταστράφηκε και δημεύτηκε κάθε τι Ελληνικό και Ρωμαϊκό.
Έζησε στην Αλεξάνδρεια τις μέρες που κατέστρεψαν εκ θεμελίων το Σεράπιο (ή Σεραπείο), τον ναό της Ελληνιστικής Θεότητας του Σεράπι, που πυρπόλησαν την μεγάλη Βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας, που λιντσάρισαν την Υπατία· έγραψε, μάλιστα, στίχους για την τελευταία Ελληνίδα Φιλόσοφο και τελευταία Διευθύντρια της Αλεξανδρινής Βιβλιοθήκης, Υπατία.
Έζησε τις μέρες που ο ζόφος του θεοκρατικού καθεστώτος απλωνόταν στην Οικουμένη και αντιλαμβανόταν πως η ροή των γεγονότων δεν αλλάζει· συνέθετε ποίηση, ενώ ο Μεσαίων άνοιγε θριαμβικά τις πύλες της Ιστορίας.
Δεν θα ήθελα να είμαι προφήτις κακών, αλλά προσωπικά, δεν ζω με ψευδαισθήσεις. Ήδη μπήκαμε στην τρίτη χιλιετία, σε μια νέα εποχή. Αφήνουμε πίσω τον αστρικό αιώνα των Ιχθύων· το σημείο γ της εκλειπτικής αρχίζει να κινείται ανάδρομα, εγκαταλείπει τον αστερισμό των Ιχθύων και μπαίνει στον αστερισμό του Υδροχόου. Άλλοι ισχυρίζονται ότι μπαίνουμε στην εποχή του Υδροχόου το 2057 με την απόλυτη ευθυγράμμιση του άξονα της γης με το α της Μικρής Άρκτου, τον ονομαζόμενο πολικό αστέρα, που γίνεται κάθε 26.000 χρόνια.
Ο Θεός ή οι Θεοί που θα θριαμβεύσουν κατά την Τρίτη και Τέταρτη Χιλιετία, που με βία βέβαια θα επιβληθούν, αυτό δείχνει η Ιστορία, θα έχουν το σύμβολο του Υδροχόου, ούτε τα στριφτοκέρατα του κριού, με τα οποία συμβολιζόταν ο Άμμων Ζεύς και ο Αλέξανδρος ο Μέγιστος, ούτε τα κέρατα του ταύρου, με τα οποία συμβολικά καθοσίωναν τους ναούς τους οι Μινωίτες μέχρι και το 1800 π. Χ., ούτε το σύμβολο του Ιχθύος που χρησιμοποίησαν οι Χριστιανοί. Η Αφρική εξισλαμίστηκε κατά το μεγαλύτερο μέρος της, η Ευρώπη εξισλαμίζεται άρδην, είδη βρισκόμαστε μπρος στα «προεόρτια» των έντονων θρησκευτικών εμφυλίων πολέμων· αφουγκραστείτε τι γίνεται στην Γαλλία, δες τε πόσοι ισλαμιστές εισήλθαν στην χώρα μας τα τελευταία χρόνια που μόλις πάρουν το σύνθημα θα οργανωθούν για πόλεμο· η επιστήμη ανακαλύπτει καινούριος δρόμους στην έρευνα και στην τεχνολογία και η ζωή προχωρά με πόνο, με δάκρια, με πολέμους επιθετικούς, αμυντικούς και το χειρότερο εμφυλίους, με φανατικούς που καταστρέφουν –αναλογιστείτε την Παλμύρα και τις λοιπές καταστροφές στην Συρία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και αλλού– Τα κίνητρα είναι ιδεολογικά και ο απώτερος στόχος των εξτρεμιστών του Ισλαμικού Κράτους είναι να πληγεί, τελικά, η πολιτιστική ταυτότητα των απειλούμενων λαών. Γιατί λαοί χωρίς ιστορική μνήμη δεν έχουν μέλλον. Δυστυχώς ότι το Πνεύμα δημιουργεί καταστρέφει ο φανατισμός και η μισαλλοδοξία.
Επιστρέφοντας και πάλι στον Ποιητή Παλλαδά να πω, πως σώζονται 150 επιγράμματά του στην Παλατιανή Ανθολογία, μερικά από αυτά είναι εξαιρετικά όμορφα και πρωτότυπα.
Ας υπομείνουμε, λοιπόν, τον κορωνοϊό με στωικότητα, αλλά και με εγρήγορση γι’ αυτά που μας περιμένουν την επόμενη μέρα.
