Ο φίλος μου ο Άκης

Ο φίλος μου ο Άκης

Ρεπορτάζ: Μαρία Στύλου

Θα μπορούσα να πω πως είναι ένας «διαφορετικός» φίλος.

 

Αλλά δεν είναι.

Πάντα πίστευα, πως τον καταλαβαίνω απόλυτα και πως αυτό που κάνει, είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο.

Δεν έχουμε πάει στα μπουζούκια μαζί, δεν έχουμε χορέψει σαν τρελοί σ ένα μπαρ, δεν μοιραστήκαμε ένα πιάτο φαΐ.

Έχουμε μοιραστεί όμως το μικρόφωνο. Έχουμε γελάσει κι έχουμε κλάψει μαζί. Κυρίως έχουμε γελάσει.

Άνθρωποι που έχεις γελάσει μαζί τους, είναι πολύτιμοι.

Άνθρωποι που έχεις κλάψει μαζί τους, είναι ιεροί.

Κλάψαμε όταν έφυγε ο φίλος μας ο Μιχάλης.

Εγώ σαν κοάλα με μουτζουρωμένα μάτια από τη μάσκαρα και αυτός σαν ρακούν από το σφίξιμο. (Του υποσχέθηκα όμως, πως δεν θα γράφω λυπητερά πράγματα).

Ο Άκης κάποια στιγμή αποφάσισε να κάνει τον γύρο του κόσμου με το κορίτσι του. Άθλος!

Όχι ο γύρος του κόσμου. Το να ανεχτείς έναν άντρα μαζί σου, κάνοντας τον γύρο του κόσμου. Η Βούλα τα κατάφερε και την θαυμάζω γι’αυτό.

Φαντάσου να είσαι μέσα στο αντίσκηνο στη ζούγκλα και να μαλώσεις μαζί του! Που να πας;

Έβλεπα τις φωτογραφίες τους και ζήλευα. Χώρες, πολιτείες, πολιτισμοί, άνθρωποι, δρόμοι, θάλασσες. Άγνωστοι τόποι ανεξερεύνητοι. Σύγχρονοι και πολιτισμένοι.

Έβλεπα τις φωτογραφίες τους, σαν τεράστιες βιβλιοθήκες ζωής.

Σιγά σιγά άλλαζαν τα χαρακτηριστικά τους μέσα από τις εικόνες τους. Μεγάλωναν. Το κορίτσι έγινε γυναίκα. Το αγόρι άντρας.

Ακόμα και όταν ολοκλήρωσαν το ατέλειωτο ταξίδι τους, τους παρακολουθούσα μέσα από τις δημοσιεύσεις του.

Κάποια στιγμή τσουπ! Ξεπετάχτηκε η Αναστασία. Ένα Τεμπεριδάκι 100%.

Μεγάλη υπόθεση να μην αλλάζει το κάδρο αλλά η φωτογραφία. Αυτό κι αν είναι «ταξίδι»!

Τι αξία όμως έχει αν αυτό το ταξίδι που ζεις δεν το μοιράζεσαι;

Τι αξία θα είχαν τα ταξίδια του Άκη αν δεν τα μοιραζόταν τώρα και με τη Βούλα και με την Αναστασία;

Έτσι απλά να τα διηγούνταν σαν παραμύθια;

Όχι φυσικά !

Μάζεψαν τα μπαγκάζια τους και ξεκίνησαν.

Υποθέτω πως η Ελληνίδα γιαγιά φώναξε πίσω από την πλάτη τους: Τρελοί! Που το πάτε το παιδί ; Αφήστε το σε μένα!

Ο φίλος μου ο Άκης όμως πήρε τα κορίτσια του και ξεκίνησε για το δεύτερο γύρο του κόσμου.

Θα τον βλέπω να μεγαλώνει πάλι από τις φωτογραφίες. Κι αυτός κι η Βούλα και το Τεμπεριδάκι τους.

Τώρα τριγυρνάνε στην ρίζα τους. Στην Ελλάδα.

Μια στάση στην Τήνο τους έβγαλε στην πιο απομακρυσμένη παραλία του νησιού το Μαλί.

Πανέμορφο νησί! Χαλαρώνει το μέσα σου, αν αφήσεις το βλέμμα σου να χαθεί στον ορίζοντα.

Έλα όμως που το βλέμμα σκόνταψε στα σκουπίδια της παραλίας. Πήρε λοιπόν το «πλήρωμα» του και άρχισε την εκκαθάριση.

 

Ο φίλος μου ο Άκης δεν έχει ανάγκη να δείξει ή να επιδείξει κάτι. Δεν είναι αυτό που λένε στους κοσμικούς κύκλους ambassador μιας ιδέας, μιας ιδεολογίας, ενός κινήματος ή ενός φορέα.

Σας το πα από την αρχή.

Ο φίλος μου ο Άκης δεν είναι «διαφορετικός». Ένας απλός άνθρωπος είναι που περνάει από αυτή τη γη με σεβασμό και στον άνθρωπο και στη γη.

Πως το είπε ο Στίβεν Χόκινγκ;

«Δεν θα ήταν και πολύ σπουδαίο αυτό το σύμπαν, αν δεν ήταν το σπίτι των ανθρώπων που αγαπάς»

Το φροντίζει αυτό το σύμπαν ο φίλος μου ο Άκης, γιατί μέσα ζουν αυτοί που αγαπά.

 

ΥΓ.

Βούλα κουράγιο για τον 2ο Γύρο!

www.theworldoffroad.com

Δείτε τις ειδήσεις από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο στο GRTimes.gr

Ακολουθήστε το GRTimes στο Google News και ενημερωθείτε πριν από όλους

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

go-to-top