Η Μελίνα Τριανταφυλλίδου μιλά με σεβασμό και εκτίμηση για τον «Μαύρο Ιούλη του ‘18»

Η Μελίνα Τριανταφυλλίδου μιλά με σεβασμό και εκτίμηση για τον «Μαύρο Ιούλη του ‘18»

Μέσα από ποιήματα που «γεννήθηκαν» από τον πόνο των τραγικών γεγονότων που συντάραξαν το Πανελλήνιο τον Ιούλιο του 2018, η Μελίνα Τριανταφυλλίδου, γίνεται η «φωνή» των 102 αθώων θυμάτων που απανθρακώθηκαν ανηλεώς μέσα στην πύρινη λαίλαπα και μιλά στο GRTimes.gr, για τον αβάσταχτο πόνο, που στοίχειωσε την ψυχή της, και τη βασανίζει μέχρι σήμερα.

 

Συνέντευξη στην Κατερίνα Παπαδοπούλου

 

Κυρία Τριανταφυλλίδου, τι είναι ο «Μαύρος Ιούλης του 18 – Φωτιές στην Αθήνα»;

Το βιβλίο «Μαύρος Ιούλης του 18 – Φωτιές στην Αθήνα», είναι μια ποιητική συλλογή 55 ποιημάτων, που γεννήθηκαν μέσα στον πόνο των τραγικών γεγονότων που συντάραξαν το πανελλήνιο τον Ιούλιο του 2018. Είναι η σπαρακτική φωνή των 102 αθώων θυμάτων, των ανθρώπων που απανθρακώθηκαν ανηλεώς μέσα στην πύρινη λαίλαπα. Είναι οι ψυχές που έφυγαν σπαρακτικά και άδικα και που ζητούν δικαίωση για το φρικτό τους τέλος. Όλοι εκείνοι οι άγγελοι, οι δικοί μας άγγελοι, άνθρωποι οικείοι, γνώριμοι, συγγενείς και φίλοι ή ακόμα και άγνωστοι συμπολίτες μας που ατύχησαν να βρίσκονται εκεί που ξέσπασε το κακό. Την λάθος ώρα στο λάθος μέρος, πληρώνοντας με την ζωή τους τις ελλείψεις και τα σφάλματα των εκάστοτε κυβερνήσεων. Άνθρωποι γέροντες που δεν είχαν την αντοχή να τρέξουν προς τη σωτηρία μα και νέοι που εγκλωβίστηκαν στις φλόγες. Παιδιά που μέσα στον πανικό απομακρύνθηκαν από τους γονείς τους και χάθηκαν, βρέφη που κάηκαν μέσα στις αγκαλιές των μανάδων τους, άνθρωποι που αντάμωσαν το τέλος σφιχταγκαλιασμένοι… Όλες αυτές οι φρικιαστικές εικόνες στοίχειωσαν την ψυχή μου και με βασανίζουν μέχρι σήμερα. Ότι συνέβη εκείνον τον μαύρο Ιούλη είναι πέρα από τα όρια της παράνοιας. Ένας εφιάλτης που συντελέστηκε στην καρδιά της Ελλάδας, στην πρωτεύουσα που έμελλε να γίνει η τελευταία κατοικία 102 ψυχών

Ο πόνος είναι μεγάλος…

Είναι στ΄ αλήθεια αβάσταχτος ο τόσος πόνος και ο σπαραγμός. Είναι αδιανόητη η οδύνη, αμέτρητη δίχως ποτέ αναπαμό. Και όσοι επέζησαν, ζωντανοί νεκροί θαρρείς πορεύονται ακόμα μες τις στάχτες. Μες τα αποκαΐδια προσπαθούν να ορθώσουν την ψυχή τους, ξανά για νέα όνειρα ασπρόμαυρα σαν τα τοπία της φωτιάς… Είναι οι άνθρωποι που η σκληρή μοίρα έχρισε Ήρωες και μαχητές του πόνου, οι αγωνιστές που πάνω στα καμμένα έχτισαν πάλι μια ζωή, προσμένοντας τον ήλιο που θα γιάνει τις βαθιές πληγές τους. Εκείνοι που μνημονεύουν διαρκώς όσους χαθήκανε και κάθε Ιούλη καίγονται ξανά απ΄ την αρχή, παλεύοντας με τις φωτιές της μνήμης. Για όλους αυτούς κατέγραψα τον πόνο σαν μικρό φόρο τιμής σ΄ αυτό το μέγα δράμα. Είναι ποιήματα που ξέσπασαν μες την ψυχή μου σαν φωτιά κι αυτά, άσβηστη. Είναι παράπονα που έμειναν απαρηγόρητα και ενεργά σαν ηφαίστεια σπαραγμού ανείπωτα. Ένα αναπάντητο «Γιατί» αιώνια καταδικασμένο στη σιωπή.

Το εξώφυλλο του βιβλίου

Που βρίσκεται σήμερα η υπόθεση;

Ακόμα και σήμερα, δυόμιση χρόνια μετά το τραγικό συμβάν δεν έχουν αποδοθεί ευθύνες. Ο πέλεκυς της δικαιοσύνης έμεινε αδρανής, απογοητεύοντας και καταρρακώνοντας περισσότερο τους επιζήσαντες που ακόμα μοχθούν να στήσουν τη ζωή τους μες τα ερείπια. Είναι φρικτό να τα χάνεις όλα ξαφνικά. Εκεί που είχες επιτύχει τόσα, αιφνίδια να βρίσκεσαι ξεκρέμαστος στο πουθενά, δίχως καν τον εαυτό σου… Να πολεμάς νυχθημερόν να μετριάσεις το κενό που μέσα σου απλώνεται βαθύ και ολόγυρα σου η ερημιά να αποκαλύπτεται διαρκώς, κάθε φορά και πιό γυμνή, μέχρι να μπείς ολοκληρωτικά στα έγκατα του πόνου. Κι εκεί ακριβώς που έχεις φτάσει στο απόλυτο μηδέν, να ξεπηδά κατάστηθα μια δύναμη ακλόνητη που σε καλεί να επιστρέψεις στη ζωή, πάλι από την αρχή, αποτινάζοντας από πάνω σου βουνά οργής και σπαραγμού. Ακολουθώντας πάντα το γενετήσιο ένστικτο της επιβίωσης μετά από κάθε συμφορά, μετά από κάθε όλεθρο, η ψυχή σχηματίζει ξανά τα φτερά της και μετουσιώνεται σ΄ ελπιδοφόρα ξαστεριά στο έρεβος του πόνου. Και εκεί αφουγκράζεται ξανά τις μελωδίες της ζωής, ζωγραφίζει τα καινούργια ανεξερεύνητα τοπία των ονείρων της και πορεύεται προς το ουράνιο τόξο της συγχώρεσης και της ελπίδας. Αποδέχεται τη μοίρα της και ασπάζεται τις πληγές της μετατρέποντας τες σε μικρές λυτρωτικές βροχές, σε μνημεία μνήμης και αναπόλησης βιωμάτων και αισθήσεων. Ζεί για να θυμάται όσα αγάπησε κι όσα της στέρησε ο χρόνος και ο πόνος. Και κρατάει μέσα της αθάνατες όσες ψυχές την άγγιξαν κι όσες λάτρεψε αγάπες. Αιώνια κτερίσματα στον ναό της νοσταλγίας της όλοι εκείνοι που ζεστάθηκαν στα άχραντα βελούδα της και κοινώνησαν το άγιο της το δάκρυ.

Το βιβλίο λοιπόν, είναι αφιερωμένο.

Αφιερώνω λοιπόν όπως προείπα το βιβλίο αυτό στα θύματα στο Μάτι τον Ιούλιο του 2018 καθώς και στους επιζήσαντες που σηκώνουν το αβάσταχτο φορτίο της απώλειας και του πόνου πασχίζοντας να επιβιώσουν κάτω από αντίξοες συνθήκες. Αλλά και σε κάθε ψυχή που γονάτισε, λύγισε, ράγισε μα σηκώθηκε πάλι και άνθισε! Σε κάθε αγωνιστή της ζωής και σε κάθε αφανή Ήρωα στον πλανήτη γη, σε κάθε πονεμένη και αδικημένη ψυχή αυτού του κόσμου…

Ενδεικτικά, για όσους “έφυγαν” άδικα…

Είχατε ανθρώπους δίπλα σας σε αυτό το «ταξίδι»;

Θα ήθελα να ευχαριστήσω ολόψυχα τον αγαπητό πρόεδρο του πολιτιστικού – κοινωνικού φορέα «Αμφικτυονία Ελληνισμού» κ. Δημήτριο Μπουκόνη που ευαισθητοποιήθηκε από τους στίχους μου και με παρότρυνε να προχωρήσω στην έκδοση των πονημάτων μου, με πίστη και υποστήριξη στο ποιητικό μου έργο. Ο επαινετικός πρόλογος που μου αφιερώνει αποτελεί για μένα μεγάλη τιμή και νιώθω πραγματικά ευγνώμων απέναντι του.

Επίσης είμαι βαθύτατα συγκινημένη και θα ήθελα να εκφράσω τις θερμές μου ευχαριστίες στους τέσσερις λογοτεχνικούς φορείς που βράβευσαν το βιβλίο μου μέχρι σήμερα. Συγκεκριμένα ο Ελληνικός Πολιτιστικός Όμιλος Κυπρίων Ελλάδας (Ε.Π.Ο.Κ.) απέδωσε στο βιβλίο μου το Βραβείο Βιβλίου Χρονιάς 2018 στον 9ο Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό, η International Art Academy στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Κ.Π. Καβάφης 2018 βράβευσε την ποιητική μου συλλογή με το Βραβείο «Καλλίμαχος», το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς ΚΕΦΑΛΟΣ τίμησε το βιβλίο μου με Ά Βραβείο και Το καφενείο των ιδεών – Σικελιανά το βράβευσε επίσης το 2020.

Συνεπώς;…

Συνεπώς νιώθω πως οι στίχοι μου άγγιξαν τις ψυχές των ανθρώπων, ευαισθητοποίησαν και διέδωσαν τα μηνύματα της προσφοράς, της αλληλεγγύης, της υπευθυνότητας και της αγάπης. Κι αυτό είναι για μένα πολύ σημαντικό και ίσως θεάρεστο, σε περιόδους κρίσεων ένα βιβλίο να επιτελεί κοινωνικό έργο μέσα από την φωνή των στίχων του.

Η κ. Μελίνα Τριανταφυλλίδου, είναι μέλος της ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος (Ε.Λ.ΒΕ.).

Δείτε τις ειδήσεις από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο στο GRTimes.gr

Ακολουθήστε το GRTimes στο Google News και ενημερωθείτε πριν από όλους

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

go-to-top