Κορωνοϊός: Οι άνθρωποι που μένουν στην “πρώτη γραμμή” εξυπηρέτησης

Κορωνοϊός: Οι άνθρωποι που μένουν στην “πρώτη γραμμή” εξυπηρέτησης

Ρεπορτάζ: Ευτέρπη Μουζακίτη

Είναι οι άνθρωποι που έχουν παραμείνει στη πρώτη γραμμή της εξυπηρέτησης όλων των πολιτών. Μαζί με τους υγειονομικούς, δίνουν καθημερινά τον δικό τους αγώνα. 

Σηκώνονται το πρωί, φορούν τη μάσκα και τα γάντια τους, αφήνουν την ασφάλεια του σπιτιού τους και μπαίνουν σε αστικά λεωφορεία και μέτρο για να φθάσουν στο χώρο εργασίας τους. 

Όταν ο υπόλοιπος πληθυσμός έχει την υποχρέωση να “Μένει Σπίτι”, αυτοί οι άνθρωποι έχουν την υποχρέωση να παραμείνουν στα πόστα τους.  

Δεν είναι αφανείς ήρωες. Είναι άνθρωποι που δίνουν καθημερινά το παρόν, ασκούν το λειτούργημα τους και οφείλουμε να τους φερόμαστε με σεβασμό και κατανόηση, σε μια κρίσιμή και πρωτόγνωρη για όλους περίοδο. 

Μοιράζονται τις ιστορίες, τις εμπειρίες και τους φόβους  τους στο GRTimes, για τη περίοδο του του κορωνοιου, που σίγουρα θα θυμούνται για καιρό.  

Ειρήνη Αποστολίδου- Φαρμακοποιός  

Η Ειρήνη ασκεί το επάγγελμα της Φαρμακοποιού εδώ και 8 χρόνου. Βρίσκεται καθημερινά στο φαρμακείο που εργάζεται επί της Αγίου Δημητρίου για να εξυπηρετεί τους πολίτες αυτές τις δύσκολες ώρες, που αυξάνεται η εξάπλωση του κορωνοιού.  

 «Ο κόσμος είναι τρομοκρατημένος, αναπαράγει συνέχεια αυτά που ακούει, υπάρχουν αρκετές ασάφειες όσον αφορά το πως πρέπει να προστατευτεί και τι πρέπει να προμηθευτεί. Ό,τι ακούει, έρχεται και το αγοράζει. Για παράδειγμα, άκουσαν ότι η παρακεταμόλη βοηθάει στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων και όχι κάποιο άλλο φάρμακο, έρχονται και ζητάνε παρακεταμόλη. Γενικά, ο κόσμος προσπαθεί να κάνει ότι μπορεί για να προστατευτεί, αγοράζοντος σωρηδόν προϊόντα χωρίς να υπάρχει κάποιος λόγος. Πολλοί δεν κατανοούν τον κίνδυνο  και δεν κάθονται σπίτι όσο πρέπει. Οι ευπαθείς ομάδες, ενώ εμείς τους έχουμε ενημερώσει ότι μπορούν να μας τηλεφωνούν και να τους πηγαίνουμε τα φάρμακα στο σπίτι, θέλουν να βγουν να πάρουν τον αέρα τους, ειδικά οι ηλικιωμένοι έχουν θέμα με αυτό. 

 Υπάρχει μια ένταση. Οι επαγγελματίες υγείας που το βιώνουμε πιο έντονα αυτό, τα προσροφούμε κατά μια έννοια όλα αυτά, και την αγωνία του ασθενή να βρει το φάρμακο αλλά και να προστατευτεί από τον ιό, και δεδομένο ότι υπάρχουν τόσες ελλείψεις, αρχίζει η ένταση να γίνεται μεγαλύτερη. 

Μάσκες σε έλλειψη έχουμε από την προηγούμενη εβδομάδα, γιατί είχαμε προμηθευτεί πολλές ποσότητες εγκαίρως. Έχουμε κρατήσει ελάχιστη ποσότητα για εμάς, προκειμένου να μπορέσουμε να βγάλουμε τη βάρδια μας, τώρα είμαστε σε αναμονή μήπως μας στείλουν, όπως και με τα αντισηπτικά υπάρχει πρόβλημα. Στα περισσότερα φαρμακεία φτιάχνουμε τα δικά μας αντισηπτικά. Έχουν βγει και κάποιες συνταγές για να φτιάχνουν στο σπίτι αντισηπτικά, το οποίο καλό θα είναι να μην συμβαίνει. Για κανέναν λόγο δεν συνιστούμε να φτιάχνουν στο σπίτι αντισηπτικά οι πολίτες, γιατί αυτό θέλει αλκοολόμετρο, θέλει μετρήσεις συγκεκριμένες, να αφήσεις το σκεύασμα κάποιο διάστημα για να δεις πως θα αντιδράσει, όλα αυτά. 

Αυτή η περίοδος για εμάς είναι δύσκολη, γιατί εκτιθέμεθα στον κίνδυνο πάρα πολύ εδώ που βρισκόμαστε. Είναι ένα λειτούργημα το οποίο πρέπει να υπηρετήσουμε. Είναι πολύ αγχωτικό και για εμάς, γιατί και εμείς μπορεί να αρρωστήσουμε, πολύ εύκολα. Προσέχουμε όσο γίνεται αλλά δεν αρκεί. Αυτό που πρέπει να δείξει ο κόσμος είναι κατανόηση σε όλους τους επαγγελματίες υγείας και να τους στηρίζει.  

Εγώ αυτό που θα ήθελα να συμβουλέψω τον κόσμο είναι να μένει σπίτι, να εφοδιάζετε με τα απαραίτητα μέσω άλλων ατόμων, νεότερων σε ηλικία. δεν χρειάζονται βόλτες αυτή τη στιγμή καταλαβαίνω ότι είναι μια περίοδος που όλοι πιεζόμαστε και θέλουμε να βγούμε έξω, αλλά πρέπει να μένουν σπίτι, να μην βγαίνουν έξω, δεν χρειάζεται.» 

Δήμητρα Βλάχου- Ταμίας σε Σούπερ Μάρκετ 

Η Δήμητρα δουλεύει εδώ και 36 χρόνιας ταμίας σε σούπερ μάρκετ. Η εικόνα που περιγράφει για αυτή την περίοδο είναι κόσμος σε πανικό, να αδειάζει ράφια και προμηθεύεται είδη λες και βρισκόμαστε σε πόλεμο. Και φυσικά δεν λείπουν τα  ευτράπελα. 

«Τέτοια κατάσταση έχω ξανά ζήσει και το 2015 με το capital control, που ψώνιζαν ασταμάτητα, και πολύ πιο παλιά, το 1987 με το Σισμίκ, ένα τούρκικο καράβι, που είχε μπει στο Αιγαίο, τότε ψώνιζαν κούτες με γάλα και εφοδιαζόταν γιατί φοβόταν για πόλεμο. Σε τέτοιες καταστάσεις, που ήταν ακραίες. Τότε με το capital control, ο κόσμος ναι, ψώνιζε, αλλά δεν υπήρχε αυτός ο φόβος, με τις μάσκες, με τα γάντια, αυτό που συμβαίνει είναι πιο τρομακτικό. Ότι κάνουν ψώνια 300 και 400 ευρώ, έχει ξανασυμβεί, αλλά υπάρχει αυτός ο πανικός, που φοβούνται μήπως τους ακουμπήσεις και μην τους αγγίξεις. 

Πάρα πολύ κόσμος ξεκίνησε να έρχεται από την εβδομάδα της Καθαράς Δευτέρας. Από τότε ξεκίνησαν να έρχονται, να ψωνίζουν, να αδειάζουν τα ράφια, χαρτικά, μακαρόνια κυρίως. Από τότε ξεκίνησε να γίνεται χαμός. Την προηγούμενη εβδομάδα, που ανακοινώθηκαν τα μέτρα, Παρασκευή και Σάββατο έγινε ο πανικός. Αυτή την εβδομάδα που έχουμε πάρει μέτρα στο κατάστημα, είναι ελεγχόμενη η κατάσταση. Κρατάμε αποστάσεις και στα ταμεία, ανοίγουμε ταμείο παρά ταμείο.  

Είμαστε εκτεθειμένοι πάντως οι εργαζόμενοι. Φοβόμαστε γιατί δεν μπορείς να ξέρεις τι έχει ο πελάτης. Εμείς οι ταμίες δεν προστατευόμαστε τόσο, γιατί όταν ο άλλος έρχεται να σε πληρώσει, δεν γίνεται να έχουμε απόσταση δυο μέτρα, ουσιαστικά απόσταση μισό μέτρο έχουμε με τον πελάτη. Μόνο τη μάσκα έχουμε για προστασία. Αλλά είναι πολλές οι 8 ώρες με τη μάσκα, ταλαιπωρούμαστε. Είναι αποπνικτικά. 

Όλοι φοβούνται. Οι περισσότερες που έχουν παιδιά, έχουν πάρει την άδεια  και λείπουν. Έχουμε μείνει εμείς που έχουμε μεγάλα παιδιά και όσοι δεν έχουν παιδιά. Λείπουν πολλά άτομα και έχουμε μείνει λίγοι πίσω και δουλεύουμε. Σίγουρα αυτές οι μέρες είναι πιο κουραστικές. Θα κοπεί πιο εύκολα το ρεπό που θα είχες. 

Εγώ πηγαίνω στη δουλεία και προσπαθώ να μην το σκέφτομαι καν. Γιατί αν κάτσεις και σκεφτείς ότι μπορεί να το κολλήσεις ανά πάσα στιγμή γιατί είσαι εκτεθειμένος, τρελαίνεσαι. Αν ζεις με τον φόβο μόνιμα, είναι χειρότερα.  

Αντισηπτικά και οινοπνεύματα στο μαγαζί δεν υπάρχουν. Και γάντια δεν ξέρω για πόσο καιρό ακόμα θα έχουμε. Και που έρχονται κούτες με Detol για παράδειγμα, γίνεται χαμός τα παίρνουν αμέσως. Τώρα πλέον, εφαρμόζεται η εντολή του υπουργείου που μόνο τρία τεμάχια το άτομο μπορεί να πάρει από οινοπνεύματα και τέτοια είδη. Υπάρχουν άτομα που παίρνουν παραπάνω, έρχονται στο ταμείο, τους λέμε να τα αφήσουν και αντιδρούν. Μόλις τους δείχνουμε όμως ότι είναι εντολή του υπουργείου, συνεργάζονται. 

Ότι ακούν στην τηλεόραση, την άλλη μέρα έρχονται και το ζητούν. Ήρθε μια κυρία χτες και όταν της είπαμε ότι δεν έχουμε αντισηπτικά, μας έλεγε με ένταση «μα πως γίνεται, αφού είδα στην τηλεόραση ότι θα έχετε». Είναι δύσκολο να τροφοδοτηθούν τόσα μαγαζιά και να υπάρχει επάρκεια άμεσα σε τέτοια είδη. Και να έρθει ένα κιβώτιο, αυτό φεύγει σε δευτερόλεπτα. Δεν προλαβαίνουν να τα βάλουν στα ράφια οι εργαζόμενες, τους τα παίρνουν από τα χέρια.  

Η έκκληση που κάνουμε είναι να κατανοήσουν οι πελάτες ότι υπάρχουν ελλείψεις, ότι κάνουμε ότι μπορούμε και να μας αντιμετωπίζουν με σεβασμό. 

Απόστολός Κενανίδης-πρόεδρος της Ομοσπονδίας Φορτηγών Αυτοκινητιστών Ελλάδος Οδικών Εμπορευματικών και Επιβατικών Μεταφορών

Την αγορά κρατούν ζωντανή όλοι οι οδηγοί φορτηγών, που εφοδιάζουν  τα φαρμακεία, τα σούπερ μάρκετ, και οποιοδήποτε κατάστημα συνεχίζει να μένει ανοιχτό και να εξυπηρετεί τους πολίτες. 

“Για  να μπορεί ο κάθε πολίτης να έχει πρόσβαση στα είδη πρώτης ανάγκης, για να υπάρχει επάρκεια, πίσω από όλους βρίσκονται οι μεταφορείς. Είναι τα άτομα που πασχίζουν, δίνουν ότι μπορούν, δίνουν όλο τους τον εαυτό, είναι εκτεθειμένοι σε μεγάλο κίνδυνο. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι μεταφορείς για να μεταφέρουν αυτά τα προϊόντα και για να υπάρχει η επάρκεια της αγοράς και των νοσοκομείων, ταξιδεύουν, Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία, στις χώρες με τα περισσότερα κρούσματα και βρίσκονται σε καραντίνα. Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι έχουν αυτοί που συναντάμε όταν γίνεται η φόρτωση μας και συμμετέχουμε στη διαδικασία αυτή, γιατί είναι αναγκαίο κακό να συμμετέχουμε. Είμαστε οι πιο ευάλωτοι και οι πιο εκτεθειμένοι στον κίνδυνο να κολλήσουμε από τον ιό.  

Καταλαβαίνεται τι ακριβώς περνάμε, τι αυτοθυσία γίνεται από όλους εμάς όταν σε αυτές τις χώρες δεν κυκλοφορεί κανείς στους δρόμους, παρά μόνο οι μεταφορείς για να μπορέσουν να διατηρήσουν ζωντανές τις κοινωνίες. Πίσω από όλα αυτά βρισκόμαστε εμείς και δεν γίνεται καμία μνεία, από κανέναν ενώ δεν έχουμε ενταχθεί σε καμία από τις ευνοικές ρυθμίσεις που γίνονται για τους υπόλοιπους επαγγελματίες.  

Τα μέτρα που λαμβάνουμε είναι αυτά που λαμβάνουν όλοι οι πολίτες. Όμως δεν μας προστατεύουν, εάν κάποιος από αυτούς που είναι στους  χώρους εργασίας, στο εργοστάσιο, στον τόπο φόρτωσης, σε μια αποθήκη,  είναι προσβεβλημένοι από αυτόν τον ιό. Οπότε είμαστε άμεσα πιο εκτεθειμένοι. Τροφοδοτούμε την αγορά με κίνδυνο της ζωής μας. Αν εμείς σταματήσουμε, θα σταματήσουν τα πάντα. Θα επέλθει πραγματικά καταστροφή.  

Χιλιάδες αυτοκίνητα είναι στο εξωτερικό σήμερα, και ήδη αντιμετωπίζουν προβλήματα διέλευσης. Ουρές χιλιομέτρων στα περισσότερα σύνορα. Γιατί οι χώρες φοβούνται και προσπαθούν να πηγαίνουν με συνοδείες τα φορτηγά, ανά 20, για να προστατεύσουν την χώρα τους.  

Έχω κλείσει 35 χρόνια εργασίας. Σε όλα αυτά τα χρόνια δεν έχουμε αντιμετωπίσει ξανά τέτοιες καταστάσεις. Ο φόβος μας διακατέχει όλους τους οδηγούς. 

Μαρία- Υπάλληλος σε φούρνο

“Σαν κατάστημα το οποίο σχετίζεται με τη σίτιση, λογικό είναι να μένουμε και εμείς ανοιχτά, όπως και τα φαρμακεία και τα σούπερ μάρκετ, ώστε να μπορέσουμε να παρέχουμε, ψωμί, γάλα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης. Σαν περίοδος έχει πέσει ραγδαία η κίνηση, λόγω της απαγόρευσης της κυκλοφορίας. Έχει μεγάλη επίπτωση, τώρα θα ξεκινούσε η σεζόν, μπήκε Μάρτιος, θα είχαμε τουρισμό, η δουλειά έχει πέσει πάρα πολύ.  

Ένας από τους λόγους που πρέπει να συνεχίσω να έρχομαι στη δουλειά, παρά τον φόβο λόγω του ιού, είναι ότι τα έξοδα δεν παγιώνονται και συνεχίζουν να «τρέχουν» ασταμάτητα.  

Το μέτρο ασφαλείας είναι τα γάντια και οι μάσκες. Επειδή μετακινούμαι με τον ΟΑΣΘ, δυο λεωφορεία πήγαινε-έλα κάθε μέρα, έχω προμηθευτεί μάσκα και γάντια, γιατί ακόμα και αν δεν νοσείς, χρειάζεται να πάρεις τα κατάλληλα μέτρα ασφαλείας και να έρθεις στη δουλεία. Και όσο μπορούμε κρατάμε τις αποστάσεις. Τηρούμε τα μέτρα ασφαλείας στο κατάστημα, από εκεί και πέρα δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Έξω δεν βγαίνω. Δουλεία σπίτι, σπίτι δουλεία.  

Με την καθημερινή συναναστροφή μου με κόσμο, βλέπω ότι όλοι έχουν πανικοβληθεί, έχουν μειώσει και την χρήση των μετρητών, πληρώνουν όλοι με κάρτα. Το πιο «τρελό» που μας έχει τύχει, τουλάχιστον σε εμένα, είναι που πετάνε τα λεφτά από απόσταση, όπως πετάνε τα κέρματα μέσα στα σιντριβάνια, μην τυχόν έρθουμε σε επαφή και μολυνθούν. Φυσικά ο καθένας μπορεί να πάρει τα δικά του μέτρα προστασίας, αλλά από εκεί και πέρα δεν είναι ότι θα έρχομάσταν άρρωστοι στη δουλειά. Αλλά είναι πολύ φοβισμένος ο κόσμος.   

 

 

Δείτε τις ειδήσεις από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο στο GRTimes.gr

Ακολουθήστε το GRTimes στο Google News και ενημερωθείτε πριν από όλους

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

go-to-top