Το Parker Solar Probe βρέθηκε για πρώτη φορά πιο κοντά στον Ήλιο, από οποιοδήποτε ανθρώπινο κατασκεύασμα στέλνοντας στους επιστήμονες της NASA εκπληκτικά δεδομένα.
Η μελέτη των στοιχείων αυτών – με τη συμβολή Ελλήνων επιστημόνων- θα βοηθήσει, μεταξύ άλλων, στην καλύτερη πρόγνωση του διαστημικού «καιρού», καθώς επίσης στην κατανόηση της συμπεριφοράς άλλων άστρων στο σύμπαν.
Το Parker Solar Probe, αντέχοντας τις υψηλές θερμοκρασίες από απόσταση 24 εκατομμυρίων χιλιομέτρων, θα φτάσει ακόμα πιο κοντά στον ήλιο στο μέλλον καθώς ταξιδεύει με ταχύτητα 343.000 χλμ/ώρα.
Οι πρώτες εκπλήξεις
Ήταν γνωστό ότι ο ηλιακός «άνεμος» -το ρεύμα των φορτισμένων σωματιδίων που εκρέουν συνεχώς από τον Ήλιο- επιταχύνεται καθώς αφήνει το εξωτερικό στρώμα του άστρου μας. Όμως οι νέες μετρήσεις δείχνουν ότι η επιτάχυνση του ανέμου είναι ακόμη μεγαλύτερη της αναμενόμενης.
Μια από «τις πραγματικά μεγάλες εκπλήξεις», όπως είπαν είναι η ανίχνευση ξαφνικών πολύ ισχυρών αυξήσεων στην ταχύτητα του ηλιακού ανέμου, τόσο βίαιων που το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου αναστρέφεται κατά 180 μοίρες και μετά από λίγο επιστρέφει στην αρχική θέση του. Τα ηλιακά σωματίδια φαίνεται να εκτινάσσονται μάλλον με εκρηκτικό τρόπο κατά κύματα, παρά να εκρέουν με μια σταθερή ροή.
Ο Ήλιος παράγει ένα γρήγορο άνεμο με ταχύτητα 500 έως 1.000 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο και έναν πιο αργό που ταξιδεύει στο διάστημα με λιγότερα από 500 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο. Ο πρώτος πηγάζει από γιγάντιες «τρύπες» στο ηλιακό στέμμα κοντά στους δύο πόλους.
Ο πιο μυστηριώδης αργός άνεμος φαίνεται να προέρχεται και αυτός από μικρότερες τρύπες στο στέμμα, οι οποίες βρίσκονται κοντά στον ισημερινό του και έως τώρα ήταν άγνωστες. Οι τρύπες αυτές είναι πιο κρύες και λιγότερο πυκνές σε σχέση με την υπόλοιπη επιφάνεια του Ήλιου.
Ακόμη, βρέθηκε ότι ο ηλιακός άνεμος κινείται γύρω από τον Ήλιο πολύ ταχύτερα από ό,τι νόμιζαν έως τώρα οι επιστήμονες, με ταχύτητα 35 έως 50 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο.
Η ανακάλυψη θα βοηθήσει τις προγνώσεις του διαστημικού καιρού, δηλαδή πότε μια επικίνδυνη έκρηξη ακτινοβολίας του Ήλιου μπορεί να φθάσει στη Γη.
Όπως αναμενόταν, βρέθηκε πολλή λεπτή σκόνη στην περιοχή κοντά στον Ήλιο, η οποία εκτιμάται ότι προέρχεται από απομεινάρια αστεροειδών και κομητών που πλησίασαν το άστρο αρκετά για να διαλυθούν. Όμως όσο πλησιάζει κανείς τον Ήλιο, τόσο αυτή η σκόνη αραιώνει, με αποτέλεσμα σε απόσταση περίπου τεσσάρων εκατομμυρίων χιλιομέτρων από αυτόν να μην υπάρχει καθόλου σκόνη.
Το Parker εντόπισε επίσης μικροσκοπικά σωματίδια τα οποία ποτέ δε φτάνουν στη Γη, καθώς και εκρήξεις με ασυνήθιστα υψηλά επίπεδα βαρέων στοιχείων. Πρόσφερε και τις πρώτες απαντήσεις, αφού απέδειξε πως στα 11 εκατομμύρια χιλιόμετρα η διαστημική σκόνη μετατρέπεται σε αέριο λόγω της έντονης θερμότητας του Ήλιου.