Ανθή Ιωαννίδου: Πιο επίκαιρη από ποτέ «Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ’ ένα γλάρο να πετάει»

Πιο επίκαιρο από ποτέ είναι το αριστούργημα του Λουίς Σεπούλβεδα «Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ’ ένα γλάρο να πετάει» που «ανεβαίνει» στο θέατρο Σοφούλη, στη Θεσσαλονίκη. Αυτό, μεταξύ άλλων, επισημαίνει η σκηνοθέτιδα της θεατρικής παράστασης, Ανθή Ιωαννίδου η οποία μίλησε στο GRTimes για το εξαιρετικό έργο και τα μηνύματά του.

Επίσης, η κυρία Ιωαννίδου εξήγησε για ποιον λόγο επιλέχθηκαν ανακυκλώσιμα υλικά για την κατασκευή των κουστουμιών αλλά και πώς «χτίστηκε» η παράσταση.

«Το έργο μιλά για τη διαφορετικότητα, την αλληλεγγύη, την αποδοχή και την αληθινή αγάπη», υπογραμμίζει η σκηνοθέτιδα η οποία, επίσης, αναφέρεται στη συνεργασία της με τη νέα θεατρική ομάδα της πόλης Blackbird και τους τέσσερις ηθοποιούς οι οποίοι βρίσκονται επί σκηνής, «αλλάζουν ρόλους, φορούν τις μάσκες τους και μας αφηγούνται την ιστορία, μέσα από την έντονη σωματικότητα και μουσικότητα όλων των χαρακτήρων».

Συνέντευξη στην Ελένη Μητσάλη

– Πόσο επίκαιρο είναι το συγκεκριμένο έργο του Λουίς Σεπούλβεδα και ποια «πινελιά» βάζετε στη θεατρική παράσταση με τη δική σας σκηνοθετική ματιά;

Ο Λουίς Σεπούλβεδα έγραψε ένα αριστούργημα, μια αλληγορία αφιερωμένη στα παιδιά του, για το πώς είναι να μεγαλώνει κάποιος ξένος, διαφορετικός, αλλιώτικος. Μέσα από τα ζώα και μια κωμική ματιά, μιλά για την προσπάθεια που καταβάλλει κάποιος να «χωρέσει», να ταιριάξει με τους γύρω του, την προσπάθεια του ίδιου να δεχτεί πως είναι διαφορετικός, αλλά και την προσπάθεια των άλλων να τον γνωρίσουν, να τον καταλάβουν και να τον αγαπήσουν. Νομίζω πως όλοι έχουμε αισθανθεί έστω μια στιγμή της ζωής μας, πως ίσως δεν χωράμε, ίσως δεν είμαστε αρκετοί… Κι αν είμαστε από τους τυχερούς και δεν το έχουμε βιώσει, αρκεί μια κλεφτή ματιά γύρω μας.

Το έργο του Σεπούλβεδα είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Μιλά για την διαφορετικότητα, την αλληλεγγύη, την αποδοχή και την αληθινή αγάπη.

Η μεταφορά του έργου στη σκηνή φέρει έντονα το χαρακτηριστικό του συγχρονισμού, της κοινής αναπνοής. Τέσσερις ηθοποιοί επί σκηνής, αλλάζουν ρόλους, φορούν τις μάσκες τους και μας αφηγούνται την ιστορία, μέσα από την έντονη σωματικότητα και μουσικότητα όλων των χαρακτήρων.

– Ποια ήταν για σας η έμπνευση και πώς αποφασίσατε να ανεβάσετε αυτήν την παράσταση;

Ήμασταν περιοδεία πέρυσι με έναν άλλο θίασο, κι είναι αυτά τα μαγικά τραπέζια μετά την παράσταση, που μαζεύονται άνθρωποι, γνωστοί και άγνωστοι, και μιλούν και λένε ιστορίες. Μια γυναίκα, υπεύθυνη μιας παιδικής βιβλιοθήκης στο χωριό που βρισκόμασταν, μας μίλησε γι’ αυτό το βιβλίο με τέτοια λαχτάρα και αγάπη και επέμενε πως αν ποτέ πέσει στα χέρια μας, να το διαβάσουμε οπωσδήποτε.

Κάπως έτσι λοιπόν, καρφώθηκε στο μυαλό μου, το πήρα και το διάβασα από απλή περιέργεια για τον ενθουσιασμό αυτής της γυναίκας. Και μαγεύτηκα. Το φαντάστηκα επί σκηνής. Βρεθήκαμε με τα παιδιά και είπαμε να ξεκινήσουμε να δοκιμάζουμε πράγματα κι αν βγει κάτι, να το ανεβάσουμε.

Στις πρώτες πρόβες υπήρχε αυτή η ξεγνοιασιά του «δοκιμάζω», χωρίς να μας απασχολεί καθόλου το αποτέλεσμα και έτσι άρχισαν να συμβαίνουν μαγικά πράγματα, μέσα από αυτοσχεδιασμούς, μέσα από το παιχνίδι. Και κάπως έτσι, σιγά σιγά χτίστηκε αυτή η παράσταση και ξεκίνησε το ταξίδι της.

– Πώς είναι η συνεργασία σας με τα μέλη της θεατρικής ομάδας Blackbird και τι είναι αυτό που διακρίνετε στους ηθοποιούς, οι οποίοι συμμετέχουν στην παράσταση;

Με τους ηθοποιούς της παράστασης, τη Γιώτα, τη Μαρκέλλα, τη Χρύσα και τον Γιώργο, γνωριστήκαμε ως συμφοιτητές στη Δραματική Σχολή και από τότε είμαστε φίλοι. Υπήρχε ήδη ο κώδικας με τον οποίο θέλαμε να δουλέψουμε, έπειτα η ελευθερία να δοκιμάσουν πράγματα επί σκηνής και απόλυτη εμπιστοσύνη, και τους ευχαριστώ ξανά και ξανά γι’ αυτό.

Από τις πρώτες πρόβες, φέρνανε τρομερό υλικό, που ένα μεγάλο μέρος έχει κρατηθεί και στην ίδια την παράσταση. Είναι σπουδαίο να συνδημιουργείς με τους υπόλοιπους ανθρώπους της ομάδας και όταν συμβαίνει αυτό, είναι απλά μαγικό.

– Γιατί επιλέξατε τα κουστούμια να κατασκευαστούν από ανακυκλώσιμα υλικά; Και ποιες άλλες καινοτομίες υπάρχουν στην παράσταση;

Η επιλογή των ανακυκλώσιμων υλικών, τόσο στα σκηνικά όσο και στα κοστούμια της παράστασης, ήταν κάτι που από την ανάγνωση του πρωτότυπου έργου του Σεπούλβεδα είχε καρφωθεί στο μυαλό μου. Ο συγγραφέας, τόσο μέσα από το ίδιο το κείμενο όσο και από τη στάση ζωής του, θίγει έντονα το πρόβλημα της ρύπανσης του περιβάλλοντος και πόσο ευθύνεται ο άνθρωπος γι’ αυτήν. Ένας από τους ήρωες του έργου, ο γάτος Σταβέντο συγκεκριμένα, αναφέρει: «Φρικτά πράγματα συμβαίνουν στη θάλασσα. Καμιά φορά, αναρωτιέμαι μήπως κάποιοι άνθρωποι έχουν τρελαθεί κι έχουν βαλθεί να μετατρέψουν τον ωκεανό σ’ έναν απέραντο σκουπιδότοπο. Η φαγάνα έβγαλε πάνω μπουκάλια εντομοκτόνων, λάστιχα αυτοκινήτων και χιλιάδες πλαστικά μπουκάλια που οι άνθρωποι παρατάνε στις παραλίες»…

Ήθελα λοιπόν, όλα αυτά τα «σκουπίδια» να μπορέσουμε να τα χρησιμοποιήσουμε ως υλικά στα κοστούμια των ηθοποιών και στα σκηνικά της παράστασης, ως την ελάχιστη συμβολή μας στην ανακύκλωση, θίγοντας και την δική μας προσωπική ευθύνη στην καταστροφή του περιβάλλοντος.

– Ποια είναι τα δύο βασικά ζητήματα που θίγονται στο έργο και ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε με την παράσταση;

Οι δύο κεντρικοί πυλώνες του έργου είναι από τη μία η διαφορετικότητα και η αποδοχή κι από την άλλη η ευθύνη του ανθρώπου προς το περιβάλλον.

Πώς είναι να μεγαλώνει κανείς σ’ ένα περιβάλλον τόσο διαφορετικό και ξένο; Πώς μπορεί να δεχτεί τον ίδιο του τον εαυτό, να τον εμπιστευτεί και να τον αποδεχτεί; Κι από την άλλη, πώς μπορεί να δεχτεί κανείς το τόσο διαφορετικό; Τι προσπάθεια πρέπει να καταβάλλει για να το γνωρίσει βαθιά και αληθινά; Θα μπορέσει να το αποδεχτεί, να το βοηθήσει και να το αγαπήσει; Και ο άνθρωπος; Ποια η ευθύνη που φέρει με τις πράξεις του προς το περιβάλλον; Και η έννοια της επιλογής, επιλέγει να βοηθήσει ή να καταστρέψει τον κόσμο που τον περιβάλλει;

– Τι είναι αυτό που θα λέγατε στους πολίτες για να παρακολουθήσουν την παράσταση;

Η ομάδα Blackbird είναι μια νέα ομάδα της πόλης που λαχταρά να ακουστεί. Να αφηγηθεί με τον δικό της τρόπο αυτήν τη μοναδική ιστορία. Είναι μια φρέσκια ματιά νέων ανθρώπων της πόλης, με τρομερή αγάπη και αφοσίωση γι’ αυτό που κάνει.

Σας περιμένουμε όλους, μικρούς και μεγάλους, στη σκηνή του θεάτρου Σοφούλη, να ταξιδέψουμε μέσα από την γραφή του Σεπούλβεδα, την σωματικότητα και την αλήθεια των τεσσάρων ηθοποιών, καθώς και μέσα από την πρωτότυπη μουσική που έχει γραφτεί για την παράσταση. Και πού ξέρετε… ίσως καταφέρουμε να πετάξουμε μαζί!