Οι πρωτοετείς μιλούν: “Δεν νιώθω φοιτητής” – “Αισθάνομαι αδικημένη…”

Οι πρωτοετείς μιλούν: “Δεν νιώθω φοιτητής” – “Αισθάνομαι αδικημένη…”

Είναι εν ενεργεία φοιτητές, αλλά δεν έχουν καθίσει ποτέ σε έδρανα, δεν έχουν μπει ποτέ σε αμφιθέατρο και δεν έχουν γνωρίσει τους καθηγητές τους. Ο λόγος, για τους πρωτοετείς φοιτητές, οι οποίοι περίμεναν με ανυπομονησία να κάνουν το πρώτο βήμα στην ενήλικη ζωή τους, ωστόσο η πανδημία τους πρόλαβε. “Δεν αισθάνομαι φοιτητής”, αναφέρει ο Ανδρέας Αλεξίου, πρωτοετής φοιτητής του Ιστορικού Αρχαιολογικού του ΑΠΘ, μιλώντας στο GRTimes. “Από τις πανελλήνιες περιμέναμε την ημέρα της λύτρωσης και δεν ήρθε ποτέ”, αναφέρει η Βασιλική Γρατσωνίδου, πρωτοετής του τμήματος Βιβλιοθηκονομίας του ΔΙ.ΠΑ.Ε.

Ρεπορτάζ: Νεκταρία Ψαράκη 

Η πανδημία του κορωνοϊού, τους στέρησε τις τελευταίες τους στιγμές στα μαθητικά θρανία, το πρώτο καλοκαίρι της ενήλικης ζωής τους, αλλά και τις πρώτες τους στιγμές στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα. Η “φοιτητική ζωή” που ονειρεύονταν δεν έχει καμία σχέση με αυτή που βιώνουν λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού, τόσο σε ακαδημαϊκό, όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Ο λόγος για τους πρωτοετείς φοιτητές. Ο Ανδρέας Αλεξίου και η Βασιλική Γρατσωνίδου, μοιράζονται την προσωπική τους εμπειρία, μιλώντας στο GRTimes.

“Δεν αισθάνομαι φοιτητής. Δεν έχω γνωρίσει τους μελλοντικούς συναδέλφους μου, ούτε τους καθηγητές μου. Ειδικά με τους καθηγητές, υπάρχει μία εντελώς τυπική σχέση. Το μάθημα βασίζεται κυρίως στην υπαγόρευση. Έχουν γίνει προσπάθειες για διεξαγωγή συζήτησης, ωστόσο είναι αρκετά περίεργο εξ αποστάσεως. Προσωπικά, αισθάνομαι αμήχανα να μιλάω σε μία οθόνη και να με ακούν φοιτητές και καθηγητές που δεν έχω γνωρίσει ποτέ”, αναφέρει ο Ανδρέας.

Ο ίδιος, τονίζει ότι οι πρωτοετείς φοιτητές της σχολής του, έκαναν μία προσπάθεια να δημιουργήσουν προσωπικές επαφές.

“Συνεννοηθήκαμε απ’ τα social media και κανονίσαμε μία συνάντηση, μία μικρή ομάδα δέκα ατόμων. Με κάποιους υπάρχει μία επαφή, αλλά δε θα έλεγα ότι είναι αρκετή η τριβή για τη δημιουργία φιλικών σχέσεων”, εκτιμά ο Ανδρέας.

“Μας έλεγαν ότι έρχεται το καλύτερο καλοκαίρι της ζωής μας…”

Η Βασιλική, άκουγε από δασκάλους, γονείς και φίλους ήδη απ’ την δευτέρα λυκείου, ότι το καλοκαίρι που ακολουθεί μετά τις πανελλήνιες, θα είναι το καλύτερο καλοκαίρι της ζωής της, καθώς θα σήμανε την είσοδο στην ενήλικη ζωή και θα ήταν ο προάγγελος της φοιτητικής ζωής.

“Ωστόσο η πανδημία ήρθε όταν ήμασταν ακόμη μαθητές και δεν έφυγε ποτέ. Μας αποσυντόνισε όταν δίναμε πανελλήνιες. Αισθάνομαι πραγματικά αδικημένη. Περιμέναμε μετά τις πανελλήνιες ότι θα είναι το καλύτερο καλοκαίρι της ζωής μας, ενώ στην πραγματικότητα η νυχτερινή διασκέδαση έληγε στις 00:30 και έπρεπε να κρατάμε δύο μέτρα απόσταση η μία παρέα απ’ την άλλη”, υπενθυμίζει στο GRTimes.

“Δεν καταλάβαμε τη μετάβαση απ’ το σχολείο στο πανεπιστήμιο”

Η ίδια, αναφέρει ότι η μετάβαση από την μαθητική ζωή στη φοιτητική, δεν ήταν αισθητή.

“Όπως κάναμε ιντερνετικά μαθήματα στο σχολείο και στο φροντιστήριο, έτσι κάνουμε και στο πανεπιστήμιο. Δεν αισθάνεσαι κάποια διαφορά, δε συνειδητοποιείς την αλλαγή”, εκτιμά η Βασιλική.

Σε αντίθεση με τον Αντρέα, η Βασιλική συμπεραίνει ότι η πανδημία είχε θετική επίδραση στις διαπροσωπικές σχέσεις τόσο των φοιτητών μεταξύ τους, όσο και με τους καθηγητές.

“Το μόνο καλό που έχει προκύψει από όλο αυτό που ζούμε, είναι ότι οι συμφοιτητές έχουμε δεθεί πολύ μεταξύ μας. Μπορεί να μην έχουμε βρεθεί, αλλά επικοινωνούμε συνεχώς όλοι μαζί σε ομαδικές συνομιλίες στα social media και δεν έχουν δημιουργηθεί κλίκες. Είμαστε όλοι μία παρέα. Οι καθηγητές επίσης, είναι πολύ πιο χαλαροί και έχει δημιουργηθεί φιλική διάθεση. Ίσως αυτή η κρίση να μας έχει δέσει, να μας έχει κάνει πιο ανοιχτούς”, περιγράφει.

“Λέγαμε ότι έρχεται η ώρα της λύτρωσης και δεν ήρθε ποτέ” – “Ανυπομονώ να επιστρέψουμε στην κανονικότητα”

Τόσο ο Ανδρέας όσο και η Βασιλική, είναι με τα μάτια στραμμένα στο μέλλον, στην επιστροφή στην κανονικότητα.

“Με τους καθηγητές μας αστειευόμαστε. Επειδή έχουμε κλειστές κάμερες, λέμε ότι όταν βρεθούμε δε θα αναγνωρίσει ο ένας τον άλλο. Όταν έρθει αυτή η ώρα, πιστεύω θα υπάρχει μία αμηχανία και μία οικειότητα ταυτόχρονα. Εύχομαι να λήξει γρήγορα όλο αυτό. Πέρυσι, λόγω πανελληνίων ήμασταν περιορισμένοι και λέγαμε ότι έρχεται η ώρα της λύτρωσης. Δεν ήρθε ποτέ. Ανυπομονώ να βγούμε ξανά με παρέες. Να έχουμε τη δυνατότητα να συναναστραφούμε πάνω από τρία – τέσσερα άτομα”, καταλήγει η Βασιλική.

“Παρ’ όλο που οι φοιτητικοί σύλλογοι έκαναν μία προσπάθεια να μας ξεναγήσουν στο χώρο του πανεπιστημίου και να μας φέρουν σε επαφή με φοιτητές άλλων εξαμήνων, ανυπομονώ να επιστρέψουμε στην κανονικότητα. Το πρώτο πράγμα που θα ήθελα είναι να γνωρίσω τους συμφοιτητές μου και στη συνέχεια να κάνω ένα μάθημα σε ένα αμφιθέατρο. Οι διαπροσωπικές επαφές δε μπορούν να αντικατασταθούν”, αναφέρει ο Ανδρέας κλείνοντας.

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Σειρά κινητοποιήσεων αποφάσισαν οι φοιτητικοί σύλλογοι Θεσσαλονίκης

Δείτε τις ειδήσεις από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο στο GRTimes.gr

Ακολουθήστε το GRTimes στο Google News και ενημερωθείτε πριν από όλους

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

go-to-top