«Το παιδί αυτό δεν το έστειλε στο απόσπασμα ούτε η κοινωνία, ούτε η αστυνομία, αλλά μια πενταμελής σύνθεση δικαστών, ένα πενταμελές δικαστήριο». Με αυτή τη φράση προσδιόρισε την κεντρική ιδέα του βιβλίου του, «Παγκρατίδης: «Εις θάνατον τετράκις…», ο συγγραφέας, πρώην εισαγγελέας, δικηγόρος Κώστας Λογοθέτης. Την εκδήλωση διοργάνωσαν η Λέσχη Ανάγνωσης του Ομίλου Αστυνομικών Θεσσαλονίκης και οι «Εκδόσεις Μπαρμπουνάκη», στο πλαίσιο της 19ης Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου.
Του Βασίλη Παπαναστασούλη
Ήταν ο Αριστείδης Παγκρατίδης ο λεγόμενος «δράκος του Σέιχ Σου»; Το ερώτημα ακόμη πλανάται στη Θεσσαλονίκη, σχεδόν 55 χρόνια μετά την εκτέλεση του κατηγορούμενου για μια σειρά άγριων εγκλημάτων που συγκλόνισαν την ευρύτερη περιοχή. Ο συγγραφέας φέρνει στο φως τη δικαστική παράμετρο αυτής της πολύκροτης υπόθεσης παραθέτοντας διαφωτιστικά έγγραφα από την πρωτότυπη δικογραφία.
«Το δικαστήριο ό,τι μπορούσε να απαλλάξει τον κατηγορούμενο αρνήθηκε να το δεχτεί. Απαγόρευε διαρκώς να ληφθούν υπόψη αυτά τα στοιχεία. Έγιναν διπλές αναπαραστάσεις. Βρέθηκαν αίματα και αποτυπώματα που δεν ήταν του Παγκρατίδη. Τρίχες για τις οποίες δεν έγινε σύγκριση. Μια επιζήσασα δεν τον αναγνώρισε. Το σημαντικότερο: Ήταν υπόθεση ανθρωποκτονιών και την έστειλαν σε δικαστήριο για βιασμούς έτσι ώστε να μην υπάρχουν ένορκοι» επισήμανε ο κ. Λογοθέτης.
Τα «δρακικά» εγκλήματα
Την δεκαετία 1953- 1963, πολλά εγκλήματα συντάραξαν την ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης. Εκτός από την πρωτοφανή βιαιότητα, κύριο χαρακτηριστικό τους ήταν ότι τα τελευταία απ’ αυτά συνέβησαν σε ανοικτούς χώρους (περιαστικά αλσύλλια, έρημες εκτάσεις κ.α). Αυτό προκάλεσε το φόβο στον πληθυσμό που σύντομα μεταβλήθηκε σε πανικό όταν κάποιο έγκλημα έγινε μέσα σε νοσοκομείο της πόλης, ενώ σε άλλες περιπτώσεις ο δράστης εισέβαλε σε σπίτια πυκνοκατοικημένων περιοχών, χωρίς να φοβάται (όπως τουλάχιστον φαινόταν) τους περιοίκους ή την αστυνομία.
Τα σοβαρότερα από αυτά, που με την αγριότητα τους άνοιξαν τον κύκλο των- λεγόμενων- «δρακικών» εγκλημάτων άρχισαν το 1959.
Ο πανικός πέρασε στην αστυνομία (τότε Ελληνική Βασιλική Χωροφυλακή) ως ασφυκτική πίεση να βρεθεί ο δράστης αφού, χαρακτηριστικά, η αγορά της Θεσσαλονίκης καθώς και ολόκληρη η πόλη νεκρώνονταν νωρίς το απόγευμα και όλοι κλειδαμπαρώνονταν στα σπίτια τους. Αποτέλεσμα της πίεσης και της πλήρους αμηχανίας της Αστυνομίας ήταν οι δεκάδες προσαγωγές που κάθε μέρα γίνονταν «στην τύχη» επειδή κάποιος είχε την ηλικία του δράστη ή φορούσε παρόμοιο πουλόβερ .
Η σύλληψη του Παγκρατίδη
Εντελώς αιφνιδιαστικά όμως, τις πρώτες πρωινές ώρες της 7ης Δεκεμβρίου 1963 κάποιος νεαρός ονόματι Αριστείδης Παγκρατίδης εισέβαλε στους κοιτώνες του ορφανοτροφείου «Μέγας Αλέξανδρος» και προσπάθησε να ασελγήσει σε ανήλικη τρόφιμο, που τρομαγμένη ξύπνησε και άρχισε να καλεί σε βοήθεια. Ο νεαρός συνελήφθη και ομολόγησε τις πράξεις του.
Και εδώ αρχίζει η «σκοτεινή» πλευρά αυτής της ιστορίας. Κατόπιν πιέσεων της Γενικής Ασφάλειας ο νεαρός ομολόγησε στην Αστυνομία όλα αυτά τα ανεξιχνίαστα εγκλήματα και τελικά, μετά την κύρια ανάκριση που ακολούθησε, παραπέμφθηκε στο Πενταμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, κατηγορούμενος όχι για τις εκ προθέσεως ανθρωποκτονίες που είχε ομολογήσει ή «ομολογήσει», αλλά για ληστείες κατά συρροή, σε κάποιες από τις οποίες προκλήθηκε θάνατος. Ο Αριστείδης Παγκρατίδης κρίθηκε ένοχος και καταδικάστηκε σε θάνατο ενώ εκτελέστηκε ένα χειμωνιάτικό ξημέρωμα, τον Φεβρουάριο του 1968.
Στο βιβλίο του δικηγόρου και πρώην εισαγγελέα Κώστα Λογοθέτη- εκδόθηκε πρόσφατα- με τίτλο «Παγρατίδης: «Εις θάνατον τετράκις…»» ο συγγραφέας φέρνει στο φως τη δικαστική παράμετρο αυτής της υπόθεσης. Ο πρόεδρος του δικαστηρίου αρνήθηκε πεισματικά να ακούσει τα επικαλούμενα κρίσιμα στοιχεία, επιδεικνύοντας μια ανεξήγητη και διαρκή εμμονή για τον αποκλεισμό όλων των απαλλακτικών στοιχείων, κατευθύνοντας την δικαστική κρίση στην ενοχή του κατηγορουμένου και στο εκτελεστικό απόσπασμα. Ο εισαγγελέας της έδρας ζήτησε αναγνώριση ελαφρυντικών και την επιβολή ισόβιας κάθειρξης αντί θανατικής ποινής, εκφράζοντας σοβαρότατες αμφιβολίες για την ενοχή του συγκεκριμένου κατηγορουμένου και προσπάθησε να αποσοβήσει την εκτέλεση του για το ενδεχόμενο μελλοντικής αποκάλυψης νέων στοιχείων.
Όπως και έγινε τον Αύγουστο του 1971- δυστυχώς μετά την εκτέλεση του Παγκρατίδη- με τη σύλληψη του Ιωάννη Σερεσλή, δράστη παρόμοιων εγκλημάτων.
Δύο συγκλονιστικές επώνυμες μαρτυρίες, αμφότερες αναφερόμενες στην μετέπειτα ανάκριση του Σερεσλή, πλήρως αποδεικνύουν την τραγική απόφαση να «θαφτεί» εκτός από τον Παγκρατίδη και η αλήθεια.
Εκτός από τον συγγραφέα, ομιλητές ήταν οι: Τάσος Παπαδόπουλος, αρχαιολόγος, ιστορικός της τέχνης, ξεναγός. Δημήτρης Αποστόλου, αστυνομικός, πρόεδρος του Ομίλου Αστυνομικών Θεσσαλονίκης. Γιώργος Αποστόλου, αστυνομικός, συντονιστής της Λέσχης Ανάγνωσης Αστυνομικών Θεσσαλονίκης. Την εκδήλωση – συζήτηση συντόνισε ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Σταύρος Τζήμας.
Δείτε όσα είπε στο GRTimes ο πρόεδρος του Ομίλου Αστυνομικών Θεσσαλονίκης, Γιώργος Αποστόλου:
ΦΩΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΑΡΧΕΙΟΥ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Αυξημένη κατά 30-35% η προσέλευση στη 19η ΔΕΒΘ σε σχέση με το 2019
Καβάλα: Τι έδειξε η νεκροψία-νεκροτομή στο βρέφος που πέθανε στο Κρυονέρι
