Καλή (σχολική) Χρονιά; Με φώτιση και «διακόρευση» των μυκτήρων!

Καλή (σχολική) Χρονιά; Με φώτιση και «διακόρευση» των μυκτήρων!

Της Μαρίας Σαμολαδά, δημοσιογράφου

Καλή Χρονιά και ευτυχισμένο το 2022, με υγεία, απέραντη αγάπη και απεριόριστη ευτυχία!

Χρειάστηκε λίγο παραπάνω από 24 ώρες για να συνειδητοποιήσω την απόφαση της κυβέρνησης (;) ή την εισήγηση των ειδικών επιστημόνων (;) για το άνοιγμα των σχολείων την ερχόμενη Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2022, εν μέσω «καλπασμού» της #Omicron.

Της πιο μεταδοτικής μέχρι στιγμής μετάλλαξης της νόσου COVID-19.

Η χρονοκαθυστέρηση της αντίδρασης μου οφείλεται και στο γεγονός ότι ανέμενα με αγωνία τα χθεσινά στοιχεία του επίσημου φορέα (ΕΟΔΥ) για τον αριθμό των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων κορωνοϊού.

Ενδεικτικά, το τελευταίο 24ωρο στην Ελλάδα καταγράφηκαν 43.386 νέα κρούσματα, το ποσοστό θετικότητας είναι στο 7.53%, 628 βρίσκονται διασωληνωμένοι, είχαμε 62 νέους θανάτους φτάνοντας στο σύνολό τους από την έναρξη της πανδημίας μέχρι χθες τους 21.115,ενώ πάνω από 31.000 είναι οι νέοι ασθενείς ηλικίας 4 έως 18 ετών.

Την Τρίτη, λοιπόν, ανακοινώθηκε και επίσημα το άνοιγμα των σχολείων μετά την ανάπαυλα των Χριστουγεννιάτικων διακοπών και κατά τη διάρκεια επέλασης της μετάλλαξης Ο,  με ένα «αναθεωρημένο» και «δαιδαλώδες» πρωτόκολλο που προβλέπει μεταξύ άλλων ατελείωτη «διακόρευση» των μυκτήρων.

Ένα επιπλέον selftestτην εβδομάδα για εμβολιασμένους μαθητές και εκπαιδευτικούς, (δηλαδή σύνολο τρία), ένα self και δύο rapid επιπλέον για ανεμβολίαστους μαθητές, (δηλαδή σύνολο 5), γιατί όπως ανέφερε η ίδια η υπουργός «το μέτρο αυτό προστίθεται εξαιτίας της μεγάλης μεταδοτικότητας της νέας μετάλλαξης του ιού και σε εμβολιασμένους».

Μάλιστα, η κυρία Κεραμέως εκτίμησε ότι αναμένονται πολλά κρούσματα το επόμενο διάστημα, υπενθυμίζοντας μας πως η ημέρα με τα περισσότερα κρούσματα στα σχολεία την προηγούμενη περίοδο ήταν η 13η Σεπτεμβρίου, η πρώτη ημέρα λειτουργίας τους, μετά τις καλοκαιρινές διακοπές.

Τα επιπλέον δεδομένα – σχόλια σε αυτές τις αποφάσεις, είναι μεταξύ άλλων ότι

  • Παραδεχόμαστε τη μεγάλη μεταδοτικότητα της νέας μετάλλαξης
  • Βρισκόμαστε στην καρδιά του χειμώνα και όχι στο τέλος του καλοκαιριού
  • Τώρα ξεκινά ο 2ος κύκλος ραντεβού εμβολιασμών παιδιών με τις διαθέσιμες δόσεις που έφτασαν πριν λίγες μέρες στη χώρα μας.

Από τη στιγμή ανακοίνωσης της απόφασης, η συζήτηση μεταξύ γονέων αλλά και εκπαιδευτικών, με έκδηλη την ανησυχία, την αγωνία, τον φόβο, είναι το σκεπτικό του ανοίγματος… και του τρόπου αντιμετώπισης.

Με λογική ή με θυμικό;

Από την πλευρά μου, τόσο ως δημοσιογράφος όσο και ως αθάνατη Ελληνίδα μάνα ενός παιδιού δημοτικού που έχει προγραμματίσει τον πρώτο του εμβολιασμό κατά της COVID-19 για την ερχόμενη εβδομάδα (το πρώτο διαθέσιμο ραντεβού δηλαδή, γιατί τα πρώτα είχαν εξαντληθεί πριν διατεθούν), διακατέχομαι από πολλές απορίες, οι οποίες όσο δεν βρίσκουν λογικές απαντήσεις μετατρέπονται σε θυμό.

Ναι, σε θυμό, γιατί ό,τι θέτει σε κίνδυνο την υγεία του παιδιού μου, με θυμώνει.

Γιατί, για το παιδί μου, «σκοτώνομαι και σκοτώνω».

Την Τρίτη το πρωί, λοιπόν, συνομιλώντας στη ραδιοφωνική μου εκπομπή με μέλος της επιτροπής των ειδικών επιστημόνων, μου είπε ότι το μεσημέρι θα συνεδριάσουν για να αποφασίσουν και να εισηγηθούν στην πολιτική ηγεσία την απόφασή τους για το άνοιγμα των σχολείων.

Αυτό συνέβη περί τις 9 η ώρα το πρωί.

Στις 10 βλέπω δημοσιεύματα από «μεγάλα» μέσα ενημέρωσης με τίτλους όπως «Οριστικό. Ανοίγουν στις 10 Γενάρη τα σχολεία».

Τελικά, η απόφαση πάρθηκε πριν τη συνεδρίαση των ειδικών;

Τελικά, ποιος αποφάσισε;

Τελικά, η προστασία της δημόσιας υγείας και της υγείας των παιδιών μας, είναι μία επιστημονική ή μία πολιτική απόφαση;

Ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη;

Ούτε οι πολιτικοί, ούτε τα μέλη της επιτροπής.

Γιατί και αυτή την ευθύνη την αναλαμβάνει ο γονιός.

Αυτός θα «καίγεται» δίπλα από το παιδί που θα ψήνεται στον πυρετό.

Αυτός θα «πνίγεται» όταν το παιδί θα βήχει και δεν θα μπορεί να πάρει ανάσα.

Αυτός θα απουσιάσει από τη δουλειά του με κίνδυνο ακόμη και να την χάσει, γιατί σε ποιον θα αφήσει ένα άρρωστο παιδί που πρέπει να μπει σε πενθήμερη απομόνωση;

Αυτός, που δεν έχει ούτε γκουβερνάντες, ούτε νταντάδες…

Και ας περάσουμε στην ουσία, στην πράξη, στην εφαρμογή, στην πραγματικότητα, αφήνοντας στην άκρη τις κοινωνικές ανισότητες που ανέδειξε η πανδημία.

Αδιαμφισβήτητα η δια ζώσης εκπαίδευση, όπως οποιαδήποτε δια ζώσης ανθρώπινη δραστηριότητα δεν μπορεί να αντικατασταθεί από την διαδικτυακή/ ψηφιακή/ εικονική επικοινωνία.

Ωστόσο, ας μην γελιόμαστε, δεν θα πάθουν κάτι τα παιδάκια μας αν καθίσουν μια – δυο εβδομάδες ακόμη στο σπίτι, ίσως να είναι πιο ασφαλή ή τουλάχιστον λιγότερο εκτεθειμένα σε συνύπαρξη και συνωστισμό.

Σκέφτεστε ένα παιδί έξι ώρες με την μάσκα;

Δεν θα φάει; Δεν θα πιει νερό; Δεν θα πάει στην τουαλέτα του σχολείου;

Είναι υποκριτικό σε μια σαθρή κοινωνία από άποψη αξιών και ιδανικών να λέμε ότι προτάσσουμε την ψυχοκοινωνική ανάπτυξη τουςκαι τελικά να τα εκθέτουμε στον κίνδυνο νόσησης, απομόνωσης, και στην χειρότερη στον κίνδυνο μιας μοναχικής νοσηλείας σε ένα τεντωμένο ανελαστικό σύστημα υγείας.

Όσον αφορά στα επιπλέον «τεστ» (selfκαι rapid) που θα πρέπει να υποβάλλονται τα παιδιά:

Ποιος μας διαβεβαιώνει  ότι οι γονείς πραγματοποιούν σωστά το τεστ;

Και το καλύτερο!

Ποιος μας διαβεβαιώνει ότι οι γονείς πραγματοποιούν όντως το τεστ και δεν δηλώνουν απλά στην πλατφόρμα «ΑΡΝΗΤΙΚΟ» για να «ξεμπερδεύουν»;

Επιπλέον, για τα δύο rapid που πρέπει να γίνονται την εβδομάδα, έχετε δει τις ουρές έξω από τις κινητές μονάδες, έξω από τα διαγνωστικά κέντρα και έξω από τα όποια φαρμακεία ακόμη συμμετέχουν;

Δηλαδή, ένα (προς το παρόν) υγιές παιδί, θα το εκθέσω στο κρύο της εξωτερικής αναμονής και πλάι σε ανθρώπους που για να πηγαίνουν να κάνουν τεστ προφανώς έχουν κάποια συμπτώματα. Πιο κοντά σε πιθανά κρούσματα, λοιπόν.

Επίσης, καθώς ενδιαφερόμαστε για την ψυχολογία του παιδιού, την σκεφτήκαμε όταν ο γονιός του χώνει τον βαμβακοφόρο αποστειρωμένο στυλεό στα ρουθούνια προκαλώντας του πιθανόν πόνο για να έχει το αληθινό αποτέλεσμα, πώς αισθάνεται;

Πώς αισθάνεται όταν δεν το αγκαλιάζουν; Πως αισθάνεται όταν θα το αντιμετωπίζουν κάθε μέρα ως φορέα του ιού και του θανάτου;

Επιπλέον, είναι βέβαιο τελικά ότι τα selftest αναγνωρίζουν ως θετικά τα κρούσματα από τη μετάλλαξη Ο;

Γιατί καταγράφονται πολλά που αρχικά σε ασθενείς με συμπτώματα βγαίνουν αρνητικά, σελφ και ράπιντ, και μόνο τα μοριακά είναι εκείνα που δείχνουν το πραγματικό (θετικό) αποτέλεσμα.

Επίσης, έχετε σκεφτεί αν έχουν όλες οι οικογένειες πρόσβαση καθημερινά σε εκτυπωτή;

Και, αναρωτιέμαι, εφόσον δηλώνεται το αποτέλεσμα στην πλατφόρμα που είναι συνδεδεμένη με το σχολείο, γιατί να φέρει και εκτυπωμένο το αρνητικό αποτέλεσμα;

Υπάρχει περίπτωση να πάει στο σχολείο παιδί που είναι άρρωστο; Το «χαρτί» είναι που πιστοποιεί ότι και έκανε και το έκανε σωστά το τεστ και ότι δήλωσε το αληθές αποτέλεσμα;

Ξεχνάτε γρήγορα ότι έχει δύο χρόνια που αναζητούμε την «ατομική ευθύνη»… τώρα θα την βρούμε;

Πάμε και στα πιο ουσιώδη.

Τι θα γίνει όταν ένας εκπαιδευτικός νοσήσει ή είναι θετικός ή έρθει σε επαφή με κρούσμα και τεθεί σε καραντίνα;

Τότε, πώς θα γίνει η δια ζώσης εκπαιδευτική διαδικασία; Θα συνεχίσουν τα παιδιά να πηγαίνουν στο σχολείο, αλλά με ποιον θα κάνουν μάθημα; Ή μήπως δεν θα κάνουν, καθώς η δασκάλα/ ο δάσκαλός τους θα βρίσκονται στο σπίτι τους;

Γιατί παραμένει το 50%+1 για την ενημέρωση και κλείσιμο του τμήματος; Για να κολλήσουν όλοι;

Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη για τη διασπορά και τη μόλυνση στους παππούδες και γιαγιάδες που στηρίζουν τους εργαζόμενους γονείς;

Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη για την απουσία των γονέων από την εργασία τους, αν το παιδί τους έρθει σε επαφή με θετικό κρούσμα στο σχολείο;

Γνωρίζετε ότι στα τμήματα δεν μπαίνει μόνο ένας εκπαιδευτικός, αλλά ορισμένες ειδικότητες όπως γυμναστές, εικαστικοί, αγγλικών, Η/Υκλπ μπορεί να έρχονται σε επαφή και με το 50% των τμημάτων μίας σχολικής δομής;

Και ας μην φέρουμε ως παράδειγμα το τι γίνεται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, γατί εκεί είναι διαφορετικά τα δεδομένα και σε αριθμό εμβολιασμών και σε αριθμό κλινών… πιθανόν να είναι διαφορετικά και σε αριθμό παιδιών ανά σχολική αίθουσα και τ.μ.

Πάμε και στα ακόμη πιο ουσιώδη.

Ένα παιδί που έχει το προγραμματισμένο διαθέσιμο ραντεβού του τις επόμενες μέρες και αναμένει να κάνει το εμβόλιο, αν νοσήσει στο ενδιάμεσο, τι θα συμβεί;

Έχετε εικόνα από τα νοσοκομεία σε τι κατάσταση βρίσκονται; Και από πληρότητα κλινών και από έλλειψη προσωπικού (εξαιτίας νόσησης ή αναστολών ή συνταξιοδότησης ή παραίτησης ή θανάτου);

Πάντως η (χαμένη) κοινή λογική λέει ότι τους επιστήμονες, τους οποίους ζητάτε να εμπιστευτούμε και δεν έχουμε τεκμηριωμένο λόγο να αμφισβητήσουμε τις γνώσεις και την εμπειρία τους θα πρέπει να τους αφήσετε ελευθέρους, να λάβουν και να ανακοινώσουν τις υγειονομικές αποφάσεις τους.

Τώρα για τις πολιτικές αποφάσεις, αν πραγματικά θέλετε να τις λάβετε, τότε αυτές ίσως θα ήταν καλύτερα να έχουν άλλη κατεύθυνση, που δείχνουν τον υποχρεωτικό εμβολιασμό, για όλους και ειδικά για όσους αμείβονται με δημόσιο χρήμα… όπως είναι εκτός από τους υγειονομικούς, οι ένστολοι, οι εκπαιδευτικοί, οι δημόσιοι και δημοτικοί υπάλληλοι κλπ.

Απλά τα πράγματα.

Άλλο ιατρική και άλλο πολιτική, απόφαση και ευθύνη.

Άλλο να μεγαλώνουν τα παιδιά σου νταντάδες και άλλο η ευπαθής μάνα σου.

Ξέρω ότι αρκετοί δεν «αντέχουν» άλλο τα παιδιά μέσα στο σπίτι μετά από δύο εβδομάδες που διήρκησαν οι διακοπές των Χριστουγέννων.

Η λύση όμως δεν έρχεται μέσα από την μαζική νόσηση. Και δεν με ενδιαφέρει ότι τα παιδιά νοσούν πιο ελαφριά. Κανείς ακόμη δεν ξέρει τι συνέπειες μπορεί να έχει στην υγεία του παιδιού ένας τέτοιος σαρωτικός ιός, που στον κάθε οργανισμό δρα διαφορετικά.

ΥΓ: Δεν ξέρω ποιος και κυρίως τι προσπαθεί να αποδείξει, σε ποιον και γιατί, με το άνοιγμα των σχολείων «καβάλα» στην έξαρση της πιο μεταδοτικής μετάλλαξης.

Ποιος θα είναι τελικά ο κερδισμένος από το άνοιγμα των σχολείων τη Δευτέρα 10 Ιανουαρίου;

Η κοινωνία; Η οικονομία; Η δημόσια υγεία;

Τι θα χάσουμε αν ανοίξουν τη Δευτέρα 17 ή τη Δευτέρα 24;

Τι λένε οι ειδικοί για την κορύφωση αυτού του κύματος; Πότε θα φανεί το αποτύπωμα της κινητικότητας των εορτών;

Το πολύ σε 15 μέρες…λένε, οι ίδιοι που λένε ότι αν βρεθεί θετικό κρούσμα θα πρέπει να μείνει τουλάχιστον 5 μέρες σε απομόνωση και όσο χρειαστεί μέχρι να γίνει αρνητικό.

Αυτή η απομόνωση είναι καλύτερη από την εβδομαδιαία παράταση του ανοίγματος;

Ίσως…

Ίσως η απομόνωση τελικά, βοηθήσει τα παιδιά στην ψυχοκοινωνική τους ανάπτυξη, αφού θα έχουν 5 μέρες να στοχαστούν με τον εαυτό τους και να καταλήξουν αν για την ασθένεια της οικογένειας ή την απώλεια μελών της, έφταιγαν εκείνα ή η απόφαση… του ανεξήγητου ανοίγματος.

Καλή χρονιά!

ΥΓ2: Γονείς, με το μαλακό τον βαμβακοφόρο αποστειρωμένο στυλεό στους ρώθωνες…

Δείτε τις ειδήσεις από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο στο GRTimes.gr

Ακολουθήστε το GRTimes στο Google News και ενημερωθείτε πριν από όλους

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

go-to-top