«Σπουδαίο να γίνεσαι γονιός. Δεν έχει σημασία το πώς»: Συγκλονίζει η γυναίκα που έγινε μαμά υιοθετώντας ένα κοριτσάκι (ΦΩΤΟ)

«Σπουδαίο να γίνεσαι γονιός. Δεν έχει σημασία το πώς»: Συγκλονίζει η γυναίκα που έγινε μαμά υιοθετώντας ένα κοριτσάκι (ΦΩΤΟ)

Η συγκλονιστική περιγραφή μιας γυναίκας που πριν λίγο καιρό έγινε μαμά υιοθετώντας ένα κοριτσάκι. Καρέ καρέ η διαδρομή για να καταφέρει να κρατήσει στα χέρια της το πολύτιμο -για την ίδια και τον σύζυγό της- δώρο ζωής, όπως η ίδια λέει χαρακτηριστικά.

Αποκλειστικό ρεπορτάζ: Στρατής Λημνιός

Πριν από λίγες μέρες στα γραφεία της εφημερίδας έφτασε ένα γράμμα. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πως μέσα στον σωρό επιστολών με λογαριασμούς, διαφημιστικά φυλλάδια και άλλα διάφορα, θα υπήρχε ένα γράμμα που θα σκόρπιζε συγκίνηση. Θαρρώ πολλά περισσότερα συναισθήματα νιώσαμε όλοι όταν το διαβάσαμε.

Ανοίξαμε τον φάκελο. Χειρόγραφες σελίδες. Με την πρώτη ανάγνωση καταλάβαμε πως πρόκειται για μια γυναίκα η οποία θέλησε με αυτόν τον τρόπο να μοιραστεί την πιο μεγάλη χαρά της ζωής της. Κατάφερε πριν λίγες μέρες να υιοθετήσει ένα πανέμορφο κοριτσάκι. Ο άντρας της και η ίδια πλέουν σε πελάγη ευτυχίας και δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν ότι έκαναν το όνειρό τους πραγματικότητα. Να γίνουν γονείς. Η ιστορία της Έφης και του Σπύρου θα μπορούσε να αποτελέσει καμβά για να μεταφερθεί σε βιβλίο ίσως ακόμη και να γίνει σενάριο μιας ταινίας ρεαλιστικής ποτισμένης ωστόσο με άρωμα συναισθημάτων δυνατών.

υιοθεσια-ζευγαρι-1

Στο γράμμα της η Έφη περιγράφει με έναν τρόπο τόσο δυνατό, τόσο καθηλωτικό, μία διαδρομή δύσκολη. Εκείνη και ο σύζυγός της, όμως, ήταν εξαρχής ενωμένοι, υπομονετικοί σε αυτή τους την προσπάθεια, στην απόκτηση ενός παιδιού. Δεν ήταν εύκολο. Καθόλου εύκολο. Η ιστορία της Έφης ξεκινά με την ίδια να περιγράφει στην επιστολή της (που δημοσιεύει κατόπιν άδειάς της το GRTimes.gr), με την προ δεκαοκτώ χρόνων γνωριμία με τον μετέπειτα σύζυγό της. Πιτσιρίκια όπως λέει χαρακτηριστικά, έδεσαν, αγαπήθηκαν και σύντομα ένωσαν τις ζωές τους. Τότε το ζευγάρι ονειρευόταν να αποκτήσει μία υπέροχη οικογένεια, όπως η ίδια επισημαίνει. Όμως, δεν θα ήταν τελικά και τόσο εύκολο, αφού η ζωή είχε ως φαίνεται άλλα σχέδια για εκείνους.

γραμμα-υϊοθεσία-2

«Ήθελα μεγάλη οικογένεια ο Θεός όμως είχε άλλα σχέδια»

«Σχεδίαζα να κάνω και μεγάλη οικογένεια, αλλά τα σχέδια του Θεού ήταν μάλλον διαφορετικά. Σχεδόν αμέσως βάλαμε μπρος για να μείνω έγκυος και τελικά… πέρασαν δέκα χρόνια. Χρόνια δύσκολα, γεμάτα με πόνο, αγωνία, νεύρα, κλάματα, απογοήτευση. Η γνωμάτευση του γιατρού αποκαρδιωτική, ανεξήγητοι λόγοι υπογονιμότητας. Σχεδόν παρακαλούσα να έχω κάτι, έτσι για να αισθανθώ ότι υπάρχει θεραπεία. Είναι πολύ περίεργο αυτό το συναίσθημα, δεν ξέρω αν μπορώ να το εξηγήσω με λόγια. Υπήρχε και υπάρχει, όμως, η πίστη μας στον Θεό, οι προσευχές και η ελπίδα μας. Το θέμα της υιοθεσίας υπήρχε πάντα μέσα μου, το συζήτησα με τον άντρα μου και αποφασίσαμε να το προσπαθήσουμε», λέει η Έφη και εξηγεί ότι οι διαδικασίες που θα ακολουθούσαν θα ήταν δύσκολες ωστόσο.

«Η διαδικασία εξέτασης των υποψήφιων γονέων πριν την υιοθεσία»

«Έχει έναν δύσκολο δρόμο… Ξεκινήσαμε τη διαδικασία, πήραμε τηλέφωνο, αρχικά, ενημερωθήκαμε και κάπως έτσι κλείστηκε το πρώτο ραντεβού. Εκείνη τη μέρα θυμάμαι, μπήκαμε σχεδόν “μηχανικά” στο ίδρυμα. Ήμασταν μουδιασμένοι και με συγκρατημένη ενδόμυχη χαρά. Μας φώναξαν σε μία αίθουσα να μας ενημερώσουν για την όλη διαδικασία. Όταν μπήκαμε μέσα και είδα πόσα ζευγάρια ήταν εκεί και περίμεναν… τι να πω… ήταν με έναν τρόπο μια αόρατη συμπαράσταση που νιώθεις ότι δεν είσαι μόνος. Δηλαδή, ότι και άλλοι νιώθουν αυτά που εσύ νιώθεις και έτσι γίνεσαι με όλους ένα. Γιατί όλοι ήμασταν εκεί για ένα σκοπό. Ετοιμάσαμε τα χαρτιά. Υπήρχε μία συγκεκριμένη διαδικασία βέβαια. Έπρεπε να περάσεις από ψυχολόγο, ψυχίατρο, γιατρούς… Να έρθει η κοινωνική λειτουργός και τέλος η αίτηση και το ερωτηματολόγιο. Σε όλη την διαδικασία μέχρι να ολοκληρωθεί έχεις μία αγωνία να πάνε όλα καλά και ένα άγχος διαφορετικό. Θυμάμαι εκείνη τη μέρα κρατούσα το χέρι του Σπύρου και αναρωτιόμασταν ψιθυριστά… δηλαδή τώρα εμείς περνάμε από έλεγχο ψυχής και σώματος για να κριθούμε κατάλληλοι γονείς για υιοθεσία; Ήταν περίεργη διαδικασία. Ανοίγεις τα πάντα. Την ψυχή σου, τη ζωή σου. Να σε δουν, να σε τσεκάρουν. Κατανοώ ότι αυτό είναι το σωστό, καθώς έχεις να αναλάβεις έναν συγκεκριμένο ρόλο, μία ψυχούλα. Στη συνέχεια το διαδικαστικό περιελάμβανε την παραλαβή ενός ροζ χαρτιού με τον αριθμό πρωτοκόλλου. Γράφω αυτή τη στιγμή το γράμμα και το βλέπω, καθώς το έχω κολλημένο ακόμη στο ψυγείο του σπιτιού. Και μετά περιμένεις… Το ξεχνάς, καθώς περνούσε ο καιρός, το αφήνεις, λες δεν θα γίνει», σημειώνει στην συγκλονιστική της περιγραφή η Έφη. Όπως λέει η ίδια, κατά τη διάρκεια της αναμονής έκανε και προσπάθειες για την απόκτηση παιδιού με εξωσωματική.

«Στον θάλαμο αναμονής»

«Το συζητήσαμε, έχοντας στο πλευρό μας έναν οικογενειακό φίλο, γιατρό γυναικολόγο να μας καθοδηγεί. Και προχωρήσαμε. Ανοίγει ένα κεφάλαιο διαφορετικό, το ζήσαμε και αυτό. Γιατί το ζεις με τον σύντροφο της ζωής σου. Πολλές εξετάσεις, διαφορετικά συναισθήματα. Ξεκινάς τη διαδικασία, γνωρίζεις κόσμο στην αναμονή… γυναίκες… Ακούς, συζητάς, κουβέντες τύπου “πόσες φορές εσύ; Πόσα ωάρια; Καλό το σπέρμα; Καλή επιτυχία αυτή τη φορά θα πάει καλά… άντε μη στεναχωριέσαι μια ακόμη φορά τώρα θα τα καταφέρετε…”. Με έναν περίεργο τρόπο γίνεσαι ένα με άγνωστους ανθρώπους που συναντάς κάθε φορά που πηγαίνεις για τον έλεγχό σου.

Στα τόσα χρόνια αναμονής μας στο να γίνουμε γονείς, ψάχτηκα πολλές φορές στο διαδίκτυο να βρω ένα blog, μια σελίδα που να είναι και άλλες γυναίκες που αγωνιούν να γίνουν μαμάδες, να νιώσω λίγη παρηγοριά και λίγο συμπαράσταση στις δύσκολες στιγμές μου… Η γυναίκα που θέλει να γίνει μάνα έχει έμφυτη μέσα της μια απέραντη αγάπη να δώσει και περιμένει τον ερχομό του παιδιού της. Στον άντρα είναι λίγο διαφορετικό αυτό το συναίσθημα. Αλλά έχει την ίδια αγωνία και ανάγκη. Σε αυτό το ταξίδι η συμπαράστασή του είναι απαραίτητη. Με στήριξε σε όλη τη διαδικασία. Περνούσαμε μαζί τα πάντα, ακόμη και τα πρώτα χρόνια όταν έκλαιγα με παρηγορούσε, όταν έπεφτα με σήκωνε. Στα τόσα χρόνια ατεκνίας, περνάς πολλά σκαμπανεβάσματα σε όλα… Ευτυχώς ήμασταν μαζί χέρι χέρι και με τη βοήθεια του Θεού τα ξεπερνούσαμε. Εκεί εναποθέτουμε τις ελπίδες μας. Πάντα. Δεδομένο δεν είναι τίποτα σε αυτή τη ζωή. Αυτό κατάλαβα στα τόσα χρόνια. Τελικά ολοκληρώσαμε τη διαδικασία με θετικό αποτέλεσμα στην αρχή, αλλά δυστυχώς δεν συνέχισε και έτσι έκλεισε το κεφάλαιο αυτό για μας. Γιατί κάποιες φορές χάνεις το πραγματικό νόημα της ζωής. Γιατί κουράζεσαι να σκέφτεσαι… εγώ πότε θα γίνω μαμά. Γιατί η ζωή έχει και άλλες χαρές και όπως λέει και ο άντρας μου είμαστε οικογένεια, είμαστε μαζί. Αν είναι να έρθει, θα έρθει. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο… αλλιώς όλα καλά… η ζωή συνεχίζεται στην τελική. Και να σου πω έτσι είναι κάποια στιγμή λες φτάνει ό,τι είναι να γίνει ας γίνει. Και όμως ξαφνικά σε παίρνουν τηλέφωνο μετά από πέντε χρόνια αναμονής και σου λένε έχουμε ένα κοριτσάκι δεκαοχτώ μηνών, το σύστημα σας ταίριαξε το προχωράμε;”, σημειώνει η Έφη στη συγκλονιστική της επιστολή.

«Το τηλεφώνημα που μας άλλαξε τη ζωή»

«Δε θα ξεχάσω τη στιγμή εκείνη ποτέ. Συγκίνηση… Από το πουθενά ξυπνάς μια μέρα και σου λένε το όνειρό σου, η επιθυμία σου έγινε πραγματικότητα. Καθίσαμε ο καθένας μόνος του, βυθισμένοι στις σκέψεις μας να πάρουμε την απόφαση, προχωράμε; Αποφασίσαμε “ναι” από κοινού. Με απόλυτη σιγουριά ότι θα γίνουμε γονείς αυτής της ψυχής. Μιλήσαμε με την κοινωνική λειτουργό, ξεκίνησε η προσαρμογή. Πηγαίναμε στο ίδρυμα δύο εβδομάδες τα πρωινά να βλεπόμαστε με το μωράκι. Δεν θα ξεχάσουμε και οι δυο μας την πρώτη μέρα. Μπήκε μέσα ένα υπέροχο πλάσμα που σήμερα είναι η κόρη μας. Πήγαιναν όλα καλά. Την πήραμε σπίτι, όλοι φίλοι και συγγενείς γίναμε ένα και καλοσωρίσαμε την κόρη μας στην καινούργια μας ζωή. Την κόρη μας… Που η ζωή τής έδειξε το σκληρό της πρόσωπο, από την αρχή ακόμη της ζωής της. Έχουμε διπλή ευθύνη για την κόρη μας. Να της χαρίσουμε έναν υπέροχο κόσμο, γιατί όλα τα παιδιά αυτό αξίζουν! Ευχαριστούμε την Παναγία που μας την χάρισε και τον Όσιο Δαυίδ που έβαλε το χέρι του. Είναι σπουδαίο πράγμα να γίνεσαι γονιός, δεν έχει σημασία το πώς, ούτως ή άλλως ο δρόμος είναι ένας. Πάντα με χαρές ή λύπες. Αλλά όταν φωνάζει μαμά ή μπαμπά είναι άλλο πράγμα. Ξεχνάς τα πάντα», καταλήγει στην επιστολή της η Έφη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

«Πρόκειται περί πλάνης»- Τι λέει ο δικηγόρος του ηλεκτροσυγκολλητή που συνελήφθη για υπόθεση ναρκωτικών 18 χρόνια μετά! (VIDEO)

Θεσσαλονίκη: Θύμα των «εξορκιστών» αγνοείται δύο ημέρες – Τι είχε αποκαλύψει (VIDEO)

Υπόθεση bullying στον Πύργο: Δυο προσαγωγές από την ΕΛΑΣ-Αναζητείται και τρίτο άτομο

Θεσσαλονίκη: Μεγάλη τρύπα άνοιξε στο οδόστρωμα έτοιμη να… «καταπιεί» τα ΙΧ (ΦΩΤΟ-VIDEO)

Δείτε τις ειδήσεις από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο στο GRTimes.gr

Ακολουθήστε το GRTimes στο Google News και ενημερωθείτε πριν από όλους

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

go-to-top