Μορφή επιδημίας τείνει να πάρει το τελευταίο διάστημα ο βανδαλισμός Μνημείων και graffity στη μνήμη του Ολοκαυτώματος των Εβραίων σε διαφορετικές περιοχές της Θεσσαλονίκης. Μιας πόλης όπου η πολυπληθής προπολεμική Εβραϊκή Κοινότητα, αποδεκατίστηκε στην κυριολεξία κατά τον Β’ ΠΠ, δεχόμενη διώξεις, εκτοπισμούς σε στρατόπεδα συγκέντρωσης αλλά και που μέτρησε εκατοντάδες χιλιάδες θύματα από τη ναζιστική μπότα στους θαλάμους αερίων.
Αναφέροντας τα γεγονότα, πρόσφατα, άγνωστοι βανδάλισαν με σπρέι ζωγραφίζοντας σβάστικες το μνημείο που ανεγέρθηκε το 2014 εντός της campus του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, το οποίο είναι αφιερωμένο στο παλαιό Εβραϊκό Νεκροταφείο. Ενέργεια που έχει επαναληφθεί και άλλες φορές στο παρελθόν και που κάθε φορά ξεσηκώνει θύελλα αντιδράσεων από πολιτικούς αλλά και συλλογικούς φορείς της χώρας αλλά και του Ισραήλ.
Αντίστοιχα σήμερα (10/1) ακροδεξιοί νεοναζί βανδάλισαν ζωγραφίζοντας σβάστικες, κέλτικους σταυρούς (στοχάδια) καθώς επίσης και μαιάνδρους αλλά και τα αρχικά ΧΑ που παραπέμπουν σε μέλη της Χρυσής Αυγής graffity στη μνήμη του Ολοκαυτώματος το οποίο σχεδιάστηκε σε τοιχίο επί της οδού Μιχαήλ Καλού στον Νέο Σιδηροδρομικό Σταθμό της Θεσσαλονίκης.
Επίσης αμέτρητες φορές στόχος βανδάλων νεοναζί της πόλης έχει γίνει το Μνημείο Ολοκαυτώματος, το οποίο στέκει στη συμβολή της Λεωφόρου Νίκης με Βενιζέλου στην παραλία της Θεσσαλονίκης.
Τι λένε όμως άνθρωποι που επέζησαν του Ολοκαυτώματος γι’ αυτή την βάναυση προσβολή της ιστορίας και της μνήμης των θυμάτων;
Η Ρίνα Μπαρζιλάι Ρεβάχ, βίωσε στο πετσί της στην τρυφερή προσχολική ηλικία τη ναζιστική θηριωδία από την κουκέτα ενός τολ στο στρατόπεδο του Μπέργκεν – Μπέλσεν. Σήμερα, απογοητευμένη αλλά και άναυδη από τις αδιανόητες πράξεις βανδάλων σημειώνει χαρακτηριστικά στο GRTimes: «Τι να σας πω; Ελπίζω να μην επιβεβαιωθούν ποτέ όλοι αυτοί που λένε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται. Δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι. Μπορεί εγώ να μην είμαι εδώ όταν θα συμβεί, θα είναι όμως το εγγονάκι μου. Εύχομαι να μη ζήσει ποτέ κανείς κάτι τέτοιο».
Σε ερώτηση για το τι μπορεί να σκέφτεται ένας ανθρώπινος νους όταν διαπράττει μια τέτοια ύβρη για το μεγαλύτερο έγκλημα που έχει καταγράψει ποτέ η ιστορία, η κα. Ρεβάχ τονίζει με περίσσιο θάρρος.
«Νομίζω ότι οι Εβραίοι δεν είμαστε πλέον τόσο απροστάτευτοι. Έχουμε κράτος. Όμως ανησυχώ. Όχι για εμένα, αλλά για το αστέρι μου. Κάποτε όλοι αυτοί που προέβαιναν σε τέτοιες πράξεις είχαν όνομα. Ήταν της Χρυσής Αυγής, ήταν άτομα από άλλους πολιτικούς χώρους. Δυστυχώς και στεναχωριέμαι που το λέω, δε νομίζω ότι σ’ αυτή την πόλη το Εβραϊκό Ολοκαύτωμα αποτελεί τραύμα. Και είμαι σίγουρη ότι αυτοί δεν θα σταματήσουν ποτέ να προβαίνουν σε ανάλογες πράξεις. Υπάρχουν άνθρωποι που παιδεύονται να στήσουν κάτι τόσο όμορφο στην πόλη και κάποιοι άλλοι πάνε και το αμαυρώνουν. Δεν θα σταματήσουν. Δεν υπάρχει πια καμιά ελπίδα για αυτό το πράγμα. Ετούτοι νομίζουν ότι με αυτή τους την κίνηση μεγαλουργούν. Λυπάμαι πολύ».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
