Ανάληψη ευθύνης για την επίθεση στο γραφείο της Α. Ευθυμίου

Ανάληψη ευθύνης για την επίθεση στο γραφείο της Α. Ευθυμίου

Η «Οργάνωση Αναρχική Δράση» ανέλαβε την ευθύνη για την εμπρηστική επίθεση στο δικηγορικό γραφείο, της βουλευτή της ΝΔ, Άννας Ευθυμίου, που σημειώθηκε στις 15 Απριλίου στη Θεσσαλονίκη.

Οι αντιεξουσιαστές ανέλαβαν την ευθύνη με ανακοίνωσή τους σε γνωστή ιστοσελίδα του χώρου, στην οποία, μεταξύ άλλων ανέφεραν ότι «είναι μια δίκαιη απάντηση στην κρατική τρομοκρατία και τον γενικευμένο ολοκληρωτισμό του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης που βιώνουμε το τελευταίο διάστημα. Είναι επίσης ένας επαναστατικός φόρος τιμής και μνήμης για τα 10 χρόνια από την εκτέλεση του μαχόμενου συντρόφου και μέλους του Επαναστατικού Αγώνα Λάμπρου Φούντα στην Δάφνη, κατά τη διάρκεια προπαρασκευαστικής ενέργειας της οργάνωσης».

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ά. Ευθυμίου για εκρηκτικό μηχανισμό: Τέτοιες επιθέσεις είναι πράξεις θρασύδειλες

Δείτε ολόκληρη την ανακοίνωση:

“10 μήνες ανοχής στο μονοπώλιο της βίας που ασκεί ο νεοφιλελευθερισμός ενάντια στη κοινωνική βάση είναι αρκετοί. Διότι 10 μήνες τώρα η αστική ελίτ, εικάζει πως θα μείνει στο απυρόβλητο. Οι «νέοι ορίζοντες» αφορούν τη θανατοπολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη απέναντι στην προλεταριακή βάση. Και εμείς ως μαχόμενο κομμάτι της βάσης με συνείδηση και ευθύνη απέναντι στην ιστορία, στη βία απαντάμε με βία. Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για την επίθεση με εκρηκτικό μηχανισμό χαμηλής ισχύος στο δικηγορικό γραφείο της βουλευτού της Νέας Δημοκρατίας Άννας Ευθυμίου, στην οδό Ερμού στη Θεσσαλονίκη το απόγευμα της 15ης Απρίλη. Η επίθεση μας είναι μια δίκαιη απάντηση στην κρατική τρομοκρατία και τον γενικευμένο ολοκληρωτισμό του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης που βιώνουμε το τελευταίο διάστημα. Είναι επίσης ένας επαναστατικός φόρος τιμής και μνήμης για τα 10 χρόνια από την εκτέλεση του μαχόμενου συντρόφου και μέλους του Επαναστατικού Αγώνα Λάμπρου Φούντα στην Δάφνη, κατά τη διάρκεια προπαρασκευαστικής ενέργειας της οργάνωσης. Ο Λάμπρος έζησε όλη του τη ζωή στην πρώτη γραμμή της αντιεξουσιαστικής σύγκρουσης-με το χαρτί, με τη σημαία, με το πιστόλι στο χέρι. Έτσι άφησε και την τελευταία του πνοή, στην πρώτη γραμμή. Στη ζωή κεραυνός και στο θάνατο λύκος. Ο Λάμπρος δεν είναι ήρωας, ούτε ηγέτης. Είναι η θρυαλλίδα της επαναστατικής αδιαλλαξίας και θα ζει μέσα από τις φλόγες της επαναστατικής βίας. Από τις φωτιές των ευρωπαϊκών μητροπόλεων μέχρι τις ριπές των ανταρτών στη Μέση Ανατολή και τη Λατινική Αμερική. 10 χρόνια μετά δίνουμε την ίδια υπόσχεση: θα οπλιστούμε, θα εκδικηθούμε, θα συνεχίσουμε.

Έργα και ημέρες της Δεξιάς

Στη σημερινή συνθήκη κοινωνικής και πολιτικής εξαθλίωσης δε φτάσαμε από τη μια μέρα στην άλλη. Προηγήθηκε ένα πολύμηνο διάστημα κυβερνητικής προετοιμασίας και πολιτικής απαξίωσης της κοινωνικής βάσης, με τα πρώτα δείγματα γραφής να προμηνύουν τη θύελλα που θα ακολουθούσε. Η αντικοινωνική και αντιδραστική πολιτική της Νέας Δημοκρατίας φάνηκε ήδη από τις πρώτες μέρες. Έτσι το προηγούμενο διάστημα μπορεί κανείς να το προσομοιάσει περισσότερο με την προετοιμασία για τον γενικευμένο πόλεμο, παρά με την ανάληψη της κυβερνητικής ευθύνης.

Η Νέα Δημοκρατία από τη στιγμή της επανόδου στα κυβερνητικά έδρανα έκανε ξεκάθαρο πως ο πόλεμος είναι προ των πυλών. Στα 16 σημεία του προεκλογικού σχεδιασμού για την κρατική ανασυγκρότηση μπορούμε να θυμηθούμε τις εξαγγελίες περί ανάπτυξης, ασφάλειας, κράτους πρόνοιας και κοινωνικής αλληλεγγύης (με υπογράμμιση των ζητημάτων των μισθών και των φοροελαφρύνσεων, της ασφάλισης, της υγείας, της στέγασης, της παιδείας κτλ) αλλά και της αξιοπιστίας στους ευρωπαίους εταίρους. Πως όμως εφαρμόστηκαν όλα αυτά: με έκτακτα νομοσχέδια, συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, συνταγματικές αναθεωρήσεις και πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, η κυβέρνηση εξαπέλυσε ευθεία επίθεση σε κάθε κοινωνικό μέτωπο. Επίθεση κατά μέτωπο στις συνδικαλιστικές ελευθερίες την ίδια στιγμή που η κατακόρυφη αύξηση της μαύρης ή επισφαλούς εργασίας, οι περικοπές στα ασφαλιστικά ταμεία και η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης οδηγούν στην ένταση της ταξικής εκμετάλλευσης. Η στοχοποίηση και παρανομοποίηση των μεταναστών με αύξηση των δολοφονιών από καταδιώξεις στα θαλάσσια και χερσαία σύνορα και η καταστολή κάθε αυτοοργανωμένης δομής στέγασης και αλληλεγγύης (ενώ όλες οι κρατικές υποδομές φιλοξενίας μετατρέπονται σταδιακά σε κλειστά κέντρα κράτησης) την ίδια στιγμή που κορυφώνεται ο αποκλεισμός από κάθε νόμιμη οικονομική δραστηριότητα και δημόσια παροχή όπως η υγεία και η εργασία (άρα και η πιθανότητα κοινωνικής ενσωμάτωσης τους). Συνεχείς αποκρατικοποιήσεις και ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα (στον κλάδο της υγείας, της παιδείας κτλ), λεηλασία των φυσικών πόρων, αύξηση των αμυντικών δαπανών, διακρατικές συμμαχίες και πολεμικές διευκολύνσεις αποτέλεσαν τις κινήσεις που οδηγούν στην ανασυγκρότηση του κρατικού και καπιταλιστικού μηχανισμού και την ενίσχυση της αξιοπιστίας προς τη διεθνή κοινότητα. Η Ελλάδα πρέπει να αποδείξει πως είναι ένα δυνατό κράτος, ένας ισχυρός ΝΑΤΟϊκός σύμμαχος και μια ασφαλής ζώνη εγχώριων και διεθνών επενδύσεων. Και αυτό με τη σειρά του απαιτεί την επιβολή της κοινωνικής συνοχής και ειρήνης.

Από την πρώτη μέρα η Δεξιά (από τα κρατικά κυβερνεία μέχρι και τον τελευταίο αγανακτισμένο πολίτη) διψούσε για εκδίκηση στη θέα της «αριστερής» παρουσίας της προηγούμενης 4ετίας. Έτσι η στρατηγική της καταστολής και της αντιεξέγερσης που προσωποποιείται στην παρουσία του λακέ της εξουσίας Χρυσοχοίδη στα έδρανα του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, μονοπώλησε. Επιθέσεις σε πορείες, ξυλοδαρμοί, βασανισμοί, κακοποιήσεις και σεξιστικές παραβιάσεις, εκκαθάριση των Εξαρχείων με τη στρατοπέδευση των δυνάμεων κατοχής της δημοκρατίας, εκκενώσεις σε καταλήψεις και δομές αγώνα, συλλήψεις, διώξεις, ετεροχρονισμένες κλήσεις για ανάκριση, ποινικές ομηρίες και προφυλακίσεις δεκάδων αγωνιστ(ρι)ών. Από τη νόμιμη ποινική και κατασταλτική ανασυγκρότηση με την αναθεώρηση του ποινικού κώδικα, την επαναφορά των κατασταλτικών μονάδων της ΔΕΛΤΑ και την ίδρυση νέων όπως οι Μαύροι Πάνθηρες κτλ, την μονιμοποίηση της παρουσίας των ειδικών επιχειρησιακών μονάδων της αντι-Τρομοκρατικής και της ΕΚΑΜ σε κατασταλτικές επιχειρήσεις, την κατάργηση του ασύλου, την επανεξέταση του καθεστώτος απομόνωσης και εξαίρεσης των πολιτικών κρατουμένων μέχρι τον αστυνομοδικαστικό συμμοριτοπόλεμο με συνεχείς παρακολουθήσεις και απαγωγές, την καταγραφή των κινήσεων και τον γενικευμένο έλεγχο μέσω τοποθέτησης συσκευών γεωεντοπισμού και καμερών σε οχήματα συντρόφων, την παρενόχληση ακόμα και φιλικών προσώπων διωκόμενων αγωνιστών, η Δεξιά διψάει για αίμα. Τα δεκάδες περιστατικά «αστυνομικής εκτροπής» αποδεικνύουν πως τα σώματα ασφαλείας σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, είναι μια συμμορία μεμονωμένων περιστατικών αστυνομικής βίας που έχουν πάρει λευκό χαρτί από την κυβέρνηση να τραβούν όπλο μέσα σε σχολές, σε γειτονιές, ανάμεσα σε κόσμο όποτε γουστάρουν και να πυροβολούν, χωρίς κόστος και επίπληξη.

Η κοινωνική βάση στο στόχαστρο του νεοφιλελευθερισμού

Και κάπου εδώ ξεσπά η παγκόσμια ανθρωπιστική κρίση με αφορμή την ραγδαία εξάπλωση του ιού covid-19. Δε θα θίξουμε τα αίτια του ιού αυτού καθαυτού, αλλά τη μεθοδολογία με βάση την οποία επέλεξαν οι παγκόσμιοι ηγέτες και εν προκειμένου η κυβέρνηση του ελληνικού κράτους για να διαχειριστεί την παγκόσμια έκτακτη ανάγκη και τη συνθήκη που γέννησε. Και αυτό γιατί έχουν κατατεθεί δεκάδες αξιόλογες αναλύσεις από συντρόφισσες και συντρόφους όλο αυτό το διάστημα που μπορεί εκάστοτε να κεντροβαρίζουν σε διαφορετικές αιχμές και σημεία, καταλήγουν παρόλα αυτά συντεταγμένα στο ίδιο συμπέρασμα: για τη γένεση και τη ραγδαία διασπορά του ιού φταίει ο ίδιος ο καπιταλισμός και οι ταξικές προτεραιότητες που θέτει η οικονομική ελίτ διαιρώντας την κοινωνική βάση. Μπροστά στο ερώτημα της διαχείρισης της επικρατούσας κοινωνικής πραγματικότητας το κράτος ήρθε αντιμέτωπο με ένα κεντρικό δίλλημα: ποιος προέχει να σωθεί; Γιατί για να κατανοήσει κανείς τη στρατηγική διαχείρισης και τα μέτρα αντιμετώπισης της κατάστασης πρέπει να είναι σε θέση να αντιληφθεί ποιο είναι ακριβώς το διακύβευμα. Ας συνοψίσουμε τους προβληματισμούς μας στο εξής τρίπτυχο: ποιος είναι ο σωτήρας, ποιόν σώζει ακριβώς και με ποιανού τις θυσίες.

Η αλήθεια είναι πως ο ίδιος ο καπιταλισμός είναι προδιαγεγραμμένος να νοσεί τόσο ως οικονομικό σύστημα όσο και ως κινητήριος δύναμη ηθικών αξιών. Η μεθοδευμένη κρίση του παγκόσμιου Χρέους, η κεφαλαιακή υπερσυσσώρευση, η χρηματοπιστωτική ανακεφαλαιοποίηση (ακόμα και με προληπτική ισχύ) οδηγούν σε μια κυκλική διαδικασία δανεισμού και οικονομικής πρόσδεσης των πολλών στους λίγους μπροστά στην μόνιμη πλέον απειλή της Χρεοκοπίας. Συνεπώς οι κρίσεις των παγκόσμιων οικονομιών μετακυλούν μόνιμα την ευθύνη και τις συνέπειες στα χαμηλά ταξικά στρώματα. Η ραγδαία εξάπλωση του covid-19 και οι συνέπειες στην απορρύθμιση της καπιταλιστικής παραγωγής, έρχεται να θέσει τον κρατικό μηχανισμό προ των ευθυνών του. Πρέπει να ακολουθηθεί εκείνη η στρατηγική που θα καταφέρει να μεταθέσει την ευθύνη από το κράτος στην ίδια την κοινωνία, να θωρακίσει την ίδια την υπόσταση και εύρυθμη λειτουργία του κεφαλαίου και να κεφαλαιοποιήσει την «ασφαλή» έξοδο από το καθεστώς έκτακτης ανάγκης αποδεικνύοντας πως τα χειρότερα αποφθέχτηκαν από την αποκλειστική κρατική συνδρομή και διαχείριση της κατάστασης, πλήρους απουσίας της κοινωνικής βάσης. Με απλά λόγια το κράτος ζητά πλήρη στασιμότητα και μονομερή ανακωχή από κάθετι που θα μπορούσε να παρέμβει ενεργητικά στην αντιμετώπιση της κρίσης, για να σώσει το τομάρι του.

Ποίος φταίει για τη πλήρη διάλυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, για την υποτίμηση της δημόσιας περίθαλψης και τη νεοφιλελεύθερη στροφή στον ιδιωτικό τομέα υγείας, την υποστελέχωση ιατρικού και παραϊατρικού προσωπικού και εξοπλισμού, τις ανύπαρκτες υποδομές αντιμετώπισης έκτακτων περιστατικών, τις διαλυμένες Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, την έλλειψη παροχής υλικού προστασίας σε κάθε εργαζόμενο στον κλάδο της υγείας; Σε ποιανού τις τσέπες πήγαιναν όλο το προηγούμενο διάστημα εκατοντάδες εκατομμύρια από μίζες και ευρωπαϊκά προγράμματα επιχορηγήσεων για αγορά ιατρικού εξοπλισμού; Που πήγαν τα 90 εκατομμύρια της συμφωνίας με τη Siemens για εξοπλισμό 16 νοσοκομείων, συμφωνία που έφερε την υπογραφή του τότε υπουργού οικονομικών της Νέας Δημοκρατίας και νυν διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιάννη Στουρνάρα; Ποίοι εισέπραξαν εκατομμύρια από φαρμακευτικές εταιρείες και βιομηχανίες; Εμείς δεν αναγνωρίζουμε καμία ατομική ευθύνη σε όλα αυτά τα ερωτήματα και ας είμαστε εμείς αυτοί που πεθαίνουν καθημερινά επειδή δεν έχουν βίλες εκατοντάδων τετραγωνικών (πόσο μάλλον ιδιωτικά ξενοδοχεία όπως ο πολιτικός μαφιόζος Μπέος) για να τηρούμε τις αποστάσεις, επειδή δεν έχουμε χρήματα για νοσηλεία σε ιδιωτικές κλινικές και διαγνωστικά τεστ, επειδή δεν έχουμε χρήματα για να αγοράσουμε ατομικό εξοπλισμό προστασίας και φροντίδας. Όλοι εμείς που ανήκουμε στα χαμηλότερα ταξικά στρώματα και αν συνεχίσουμε να παρακολουθούμε παθητικά τον κρατικό μηχανισμό να περνάει από πάνω μας δε θα έχουμε να φάμε, να μείνουμε, να ζήσουμε.

Ποιόν σώζουνε τα μέτρα που λαμβάνει η κυβέρνηση; Ποιά απαγόρευση συναθροίσεων, συνωστισμού και κυκλοφορίας εφαρμόζεται αυτή τη στιγμή στους εργαζόμενους των βιομηχανικών μονάδων, των ταχυμεταφορών, των super-market, των τηλεφωνικών κέντρων και κάθε κλάδου που λειτουργεί αυτή τη στιγμή για τη μέριμνα της καπιταλιστικής αναδιάρθωσης και όχι για την κάλυψη κοινωνικών αναγκών. Ποιά ανάγκη εξυπηρετεί η συνεχή έκθεση των εργαζομένων αυτών, όπως και η έκθεση των εργαζομένων στον κλάδο της υγείας και της καθαριότητας που δίνουν καθημερινή μάχη, ο καθένας από τη θέση που βρίσκεται χωρίς να τους παρέχεται ούτε ο στοιχειώδης εξοπλισμός ατομικής προστασίας; Απέναντί μας ορθώνεται συντεταγμένα ένα μάτσο εγωπαθών που αγνοούν επιδεικτικά τις συλλογικές κοινωνικές ανάγκες και επιτίθενται στην κοινωνική βάση για να σώσουν τα πλούτη και το τομάρι τους. Υπουργοί και βουλευτές νομοθετούν προς όφελος της ακεραιότητας του κεφαλαίου και των τραπεζών (ελαστικοποίηση των υποχρεώσεων των αφεντικών προς τους εργαζόμενους, απολύσεις, πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας κ.α.), ένστολοι δολοφόνοι χτυπούν και καταστέλλουν από ανυπάκουους και ασυμβίβαστους μέχρι άστεγους και κοινωνικά αποκλεισμένους στους δρόμους και στις πλατείες επειδή δεν μένουν σπίτι! τους, σωφρονιστικοί βασανίζουν και εκδικούνται ανυπότακτους κρατούμενους και αγωνιστές, κλινικάρχες και φαρμακευτικές εταιρείες χρυσαφίζουν από τον μαυραγοριτισμό και την αισχροκέρδεια, επιχειρηματίες, εργοστασιάρχες και εφοπλιστές ανασυγκροτούν τους ναούς του καπιταλισμού μέσα από μαζικές εκκαθαρίσεις εργαζομένων, καναλάρχες σπέρνουν τον φόβο και την κρατική προπαγάνδα μέσα από τα μίντια.

Και ποιός γίνεται θυσία στο βωμό του κέρδους; Μα φυσικά όλοι εμείς που περισσεύουμε στα μάτια των κρατιστών. Όσοι στοιβαζόμαστε κάτω από μεσαιωνικές, για τα σημερινά δεδομένα και ζητούμενα, συνθήκες στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς. Όσοι πεθαίνουμε για τις τσέπες των αφεντικών όπως ο εργάτης στο κάτεργο της HB BODY στη ΒΙΠΕ Σίνδου που πέθανε γιατί συνέχισε να εργάζεται, ερχόμενος καθημερινά σε επαφή με εκατοντάδες άλλους εργάτες στο ίδιο περιβάλλον, ενώ στο εργοστάσιο υπήρχαν ήδη διαγνωσμένα κρούσματα. Όσοι πεθαίνουμε (ακόμα και από την αδιαφορία της υπηρεσίας) στα σωφρονιστικά κολαστήρια όπως οι κρατούμενοι στις φυλακές Θήβας και Μαλανδρίνου. Όσες μετανάστριες πεθαίνουμε στα κέντρα κράτησης της Μόριας, της Χίου και κάθε άλλου σύγχρονου στρατοπέδου συγκέντρωσης ή καταυλισμού. Όσοι πεθαίνουμε επειδή δεν έχουμε την οικονομική δυνατότητα να νοσηλευτούμε σε ιδιωτικές κλινικές, να αγοράσουμε τεστ διάγνωσης εκατοντάδων ευρώ, να κάνουμε βιοψίες και δειγματοληπτικούς ελέγχους, να τηρήσουμε τα μέτρα αντιμετώπισης και να λάβουμε τα απαραίτητα μέτρα αυτοπροστασίας. Όσοι δεν έχουμε πρόσβαση σε βασικές ανάγκες όπως η στέγαση, η τροφή, η σωματική και ψυχολογική πρόνοια κ.α. Όσοι ανήκουμε στο κομμάτι της προλεταριακής βάσης, περισσεύουμε στο νέο φιλελεύθερο σχέδιο της επόμενης μέρας και βρισκόμαστε σήμερα στο στόχαστρο της μεγαλύτερης κοινωνικής γενοκτονίας, αυτής που έπεται του ιού και αφορά το ξεπέρασμα ακόμα μιας καπιταλιστικής κρίσης.

…Οι επαναστάτες δεν βλέπουν την ιστορία να περνά από μπροστά τους, την αλλάζουν.

Όμως η εξουσία σας, κουβαλάει την ιστορική καταδίκη της ταξικής και προλεταριακής αντεπίθεσης. Το δρόμο της έμπρακτης αμφισβήτησης και της κοινωνικής αντιβίας τον χαράζουν οι ίδιοι οι αποκλεισμένοι μέσα από τις πράξεις τους. Οι αόρατοι, που παίρνουν σάρκα και οστά μέσα από την ανάληψη της ιστορικής ευθύνης και την δράση. Όσοι βιώνουμε την πεμπτουσία της ταξικής εκμετάλλευσης και της κρατικής διαλογής. Δεν υπογράφουμε ανακωχή με τους εχθρούς μας. Δεν αναστέλλουμε την πολεμική αντιπαράθεση. Οπλισμένοι με μίσος και οργή για κάθε θάνατο συμμάχου μας στο πεδίο του αγώνα για την κοινωνική και ταξική απελευθέρωση. Είμαστε εδώ και είμαστε πολλοί. Είμαστε οι εργάτριες που σπάνε την καπιταλιστική παραγωγή και επιτίθενται στα αφεντικά τους. Είμαστε οι μετανάστριες της ΒΙΑΛ που καίνε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, σπάνε την σιωπή και τον αποκλεισμό. Είμαστε οι εξεγερμένες κρατούμενες της Θήβας που εξεγείρονται ενάντια στο θάνατο. Είμαστε οι κακοποιημένες γυναίκες που σπάνε τη σιωπή στα σπίτια τους ενάντια στον κάθε Άντρα-αρχηγό της οικογενειακής αγέλης.

Η ταξική πάλη δεν μπορεί να αναβληθεί για το μέλλον γιατί οι πραγματικές λύσεις διαμορφώνονται μέσα στη μάχη. Δεν θα λογαριαστούμε μετά αλλά τώρα, γιατί η επιβίωση είναι υπόθεση της ίδιας της κοινωνικής βάσης στο εδώ και στο τώρα. Κανένα μέτρο δεν έχει ληφθεί για την κοινωνική πρόνοια και τη συλλογική προστασία, αλλά για την κρατική και καπιταλιστική ευμάρεια. Γιατί ο κρατικός ολοκληρωτισμός των ημερών στοχεύει στη μελλοντική κεφαλαιοποίηση της μονοπωλιακής διαχείρισης του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης. Τα πραγματικά μέτρα που οφείλουμε να πάρουμε όλοι μαζί συμμετέχοντας ενεργά ο καθένας ξεχωριστά με βάση τις δικές του δυνατότητες και ιδιαιτερότητες πρέπει να είναι ριζικά και επαναστατικά. Να επιτάξουμε κάθε οργανωμένη δομή υγείας και να την απελευθερώσουμε προς το συλλογικό όφελος και την κοινωνική αναγκαιότητα. Να στηρίξουμε τις ευπαθείς και αποκλεισμένες ομάδες. Να οικοδομήσουμε δομές και διαδικασίες αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας με σκοπό τη συλλογική αξιολόγηση και κάλυψη των κοινωνικών αναγκών. Να στηρίξουμε, χωρίς να εκθέτουμε παραπάνω από το αναγκαίο, τους εργαζόμενους που δίνουν μάχη ουσίας όλες αυτές τις μέρες. Να απαλλοτριώσουμε όλο τον κλεμμένο χώρο, χρόνο και χρήμα που υφαρπάζουν καθημερινά όλα αυτά τα χρόνια τα ιερατεία της ταξικής και κοινωνικής εκμετάλλευσης. Να ξεπεράσουμε συλλογικά τις δυσκολίες του παρόντος και να βάλουμε ένα τέλος στην εκμετάλλευση. Η επανάσταση δεν είναι νεκρή λέξη. Είναι ιστορική αναγκαιότητα των καταπιεσμένων και καλεί τον καθέναν και την καθεμιά από μας να στρατευτεί στο μέτωπο ενάντια στην κρατική βία και την καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Το ζήτημα δεν είναι να μην απλώσεις το χέρι σου αλλά η παλάμη να μην κοιτά τον ουρανό

Αυτός ο πόλεμος όπως και κάθε πόλεμος οφείλει να έχει απώλειες και από τις δύο μεριές. Μέχρι στιγμής όμως οι απώλειες είναι μόνο από το δικό μας στρατόπεδο. Και για να αντεπιτεθούμε, πρέπει να οργανωθούμε. Μνημονεύοντας τα λόγια των μαχόμενων συντρόφων και συντροφισσών της Ομάδας Λαϊκών Αγωνιστών …αν δεν παλέψουμε, αν δεν αντισταθούμε στην παρακμή, αν δεν οργανωθούμε, αν δεν στραφούμε σε έναν συγκεκριμένο επαναστατικό προσανατολισμό τότε θα γίνουμε μάρτυρες του ίδιου μας του χαμού. Πρέπει να φτιάξουμε νέες ομάδες επαναστατικής βίας, να συντονίσουμε τις επιθετικές στρατηγικές μας, να οργανώσουμε πλατφόρμες δικτύωσης και επαναστατικής οργάνωσης αναβαθμίζοντας ποιοτικά και στρατηγικά την πολεμική μας προετοιμασία και να πάρουμε εκδίκηση για κάθε νεκρό της τάξης μας. Για κάθε βασανισμό και θανατο κρατουμένου σε τμήμα και φυλακή. Για κάθε ξυλοδαρμό και αστυνομική αυθαιρεσία. Για κάθε απόλυση εργαζομένου. Για κάθε ξεχωριστή στιγμή που η κυρίαρχη αστική τάξη αυτή τη στιγμή μας εκθέτει όλους μπροστά στο θάνατο, για να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της. Η συνθήκη απαιτεί ανάληψη ευθυνών, συγκρότηση επαναστατικών δομών, συσπείρωση και δράση, γιατί τα δικά μας συμφέροντα βρίσκονται στο αιματηρό τέλος αυτού του κόσμου. Γι’ αυτό και μέσα από την επίθεσή μας ανταποκρινόμαστε στο κάλεσμα των μαχόμενων συντροφισσών και συντρόφων δηλώνοντας πως αποτελούμε ενεργή συνιστώσα του Μετώπου Ταξικής Αλληλεγγύης, ενισχύοντας κάθε απόπειρα επαναστατικής οργάνωσης. Για το συλλογικό ξεπέρασμα της κρίσης. Στέλνουμε την αλληλεγγύη μας σε κάθε μαχόμενη συντρόφισσα και σύντροφο που μετουσιώνει σε πράξη την αμφισβήτηση των κατασταλτικών μέτρων. Οι απαγορεύσεις σβήνουν όταν ανάβουν οι φωτιές μας, στα πολιτικά σας γραφεία, στα κρατικά και καπιταλιστικά σας οχήματα, στα κανάλια του αίσχους και της ανηθικότητας, σε κάθε γειτονιά των εξεγερμένων μητροπόλεων. Πολιτικοί και μπάτσοι, εφοπλιστές και καναλάρχες, παπάδες φασίστες και αφεντικά μείνετε σπίτια σας, για να σας κάψουμε και εσάς μαζί με αυτά.

Να σπάσουμε συλλογικά τον φόβο

Καμία Ανακωχή-Έχουμε πόλεμο

Μέτωπο Ταξικής Αλληλεγγύης-Οργάνωση Αναρχική Δράση”

Δείτε τις ειδήσεις από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο στο GRTimes.gr

Ακολουθήστε το GRTimes στο Google News και ενημερωθείτε πριν από όλους

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

go-to-top