Σελίδες 57 για την τουριστική ανάπτυξη της Θεσσαλονίκης, στη βάση ενός Σχεδίου με οριζόντιες στρατηγικές κατευθύνσεις και δράσεις, που εχθές παρουσιάστηκε από το ΣΕΤΕ και τη Marketing Greece, σε φορείς και παράγοντες της πόλης και της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, ένα Σχέδιο που αφού διαβάσαμε, γεννά δύο καίρια ερωτήματα: Action Plan ποιος θα κάνει; Tην ευθύνη της υλοποίησης ποιος θα αναλάβει;
To Σχέδιο για τον «Προορισμό Θεσσαλονίκη», είναι μέρος της μελέτης που έκαναν το 2020 οι Deloitte και REMACO, για λογαριασμό του ΣΕΤΕ υπό τον γενικό τίτλο «Ελληνικός Τουρισμός 2030- Σχέδια Δράσης για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της διαρθρωτικής προσαρμογής του τουριστικού τομέα».
Και βεβαίως οι μελετητές αναφέρουν ότι τα ισχυρά τουριστικά προϊόντα της Θεσσαλονίκης είναι ο θρησκευτικός- πολιτιστικός τουρισμός, το city break και, το λεγόμενο MICE δηλαδή ο συνεδριακός τουρισμός και οι μεγάλες διοργανώσεις και events, μεταξύ αυτών φυσικά και οι εκθεσιακές διοργανώσεις που τροφοδοτούν την οικονομία της πόλης και της γύρω περιοχής.
Και ναι, οι μελετητές διαπιστώνουν την υφιστάμενη κατάσταση από πλευράς υποδομών, νέων αναπτυξιακών έργων, υστερήσεων αλλά και βελτιώσεων στις υποδομές και τις υπηρεσίες που η Θεσσαλονίκη προσφέρει. Ακολούθως δε, προχωρούν σε πραγματικά χρήσιμες προτάσεις για οριζόντιες δράσεις που αφορούν υποδομές και στρατηγικές κατευθύνσεις για την αναβάθμιση του τουριστικού προϊόντος της Θεσσαλονίκης, ανά κατηγορία θεματικού προϊόντος, συμπεριλαμβάνοντας κρίσιμες παρεμβάσεις για την περιβαλλοντική προστασία, τον ψηφιακό μετασχηματισμό, την αστική κινητικότητα.
Όλα πολύ καλά και πολύ ωραία, αλλά στο δια ταύτα πως φθάνουμε;
Γιατί για να αξιοποιηθούν οι στρατηγικές κατευθύνσεις αυτής της μελέτης, πρέπει οι φορείς της πόλης να αντιληφθούν – και έδειξαν να το έχουν αντιληφθεί- ότι απαιτείται η εκπόνηση ενός Action Plan, το οποίο θα έχει αρχή, μέση και τέλος, ορισμένο χρονοδιάγραμμα και κοστολογημένες ενέργειες.
Συνεπώς, για να κάνει η Τουριστική Θεσσαλονίκη σταθερά και αποτελεσματικά βήματα προς το 2030, θα πρέπει μία ομάδα επαγγελματιών, μετά από διαβουλεύσεις με φορείς, παράγοντες και όποιους τέλος πάντων εμπλέκονται και θέλουν να σηκώσουν τα μανίκια για να γίνει δουλειά, να πιάσει «χαρτί και μολύβι» και να παρουσιάσει ένα Πρόγραμμα Ενεργειών, ένα Action Plan.
Oι φορείς λοιπόν, που αρκετές φορές δυσκολεύονται στο να βρούνε κοινό τόπο συνεννόησης- γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε αφού όλοι το γνωρίζουν- θα πρέπει να βρούνε τρόπο να συνεννοηθούν και κάποιος εξ ‘ αυτών, να αναλάβει τη διοικητική ευθύνη του όλου πράγματος, το governance το λεγόμενο. Δεν μπορεί όλοι να είναι στρατηγοί, ένας θα είναι στρατηγός και οι υπόλοιποι στρατιώτες. Το ζήτημα είναι να έχει ο στρατηγός και όλη η ομάδα μπροστά της, σε ανάπτυγμα, το σχέδιο «μάχης».
Εάν δεν έχουμε action plan, χρονοδιάγραμμα ενεργειών, κοστολόγηση των ενεργειών …στην έκταση που αντέχει η τσέπη μας, εάν, το κυριότερο, δεν υπάρξει συνεννόηση και συνεργασία για να προχωρήσει η πόλη συντονισμένα, καλύτερα να μη βάζουμε φιλόδοξους στόχους για το 2030.
Εξειδίκευση λοιπόν των στρατηγικών κατευθύνσεων, action plan ρεαλιστικό , χρονοδιάγραμμα ενεργειών για να προσδοκούμε θετικά αποτελέσματα. Όταν θα ξέρουμε που πάμε και πως θα πάμε εκεί που θέλουμε, θα δώσουμε και ακριβές περιεχόμενο στην προωθητική προβολή.
Αν δεν γίνουν τα παραπάνω απαιτούμενα βήματα, θα συνεχιστεί η γνωστή πρακτική των αποσπασματικών πρωτοβουλιών, με τη Θεσσαλονίκη να ελπίζει σε ευνοϊκές συγκυρίες και στην καλή της τύχη.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Deloitte-Θεσσαλονίκη: Πάει για τα 1500 άτομα-Η συνεργασία με Google
ΣΕΤΕ: Υπάρχει σχέδιο 191 δράσεων για τον τουρισμό στην Κεντρική Μακεδονία
