Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας: «Όχι» στις διακρίσεις και την έμφυλη βία

Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας: «Όχι» στις διακρίσεις και την έμφυλη βία

Η ισοτιμία, η ισότητα και ο σεβασμός, τόσο στον χώρο της εργασίας όσο και στην κοινωνία γενικότερα, είναι ακόμα και στις μέρες μας, «άπιαστο όνειρο» για δεκάδες εκατομμύρια γυναίκες σε όλον τον πλανήτη. Σε έναν κατά γενική ομολογία «ανδροκρατούμενο» κόσμο, οι γυναίκες εξακολουθούν να είναι τα «εύκολα θύματα», να αντιμετωπίζουν έμφυλη βία και να υφίστανται στην καθημερινότητά τους κάθε είδους διακρίσεις σε όλα τα επίπεδα.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας που εορτάζεται σήμερα, τρεις γυναίκες από τον ευρύτερο χώρο της πολιτικής, στέλνουν μέσω του GRTimes το δικό τους μήνυμα, τονίζοντας για ακόμη μία φορά ότι τα έμφυλα ζητήματα στην Ελλάδα αλλά και παντού, θα πρέπει να βρίσκονται καθημερινά στην πρώτη γραμμή –και όχι μόνο κάθε 8η Μαρτίου!– καθώς κι ότι ο αγώνας για την ισότητα των φύλων αφορά όλη την κοινωνία. Παράλληλα, αφηγούνται τις δικές τους εμπειρίες όσον αφορά δυσκολίες που αντιμετώπισαν ως γυναίκες στον δημόσιο ή τον προσωπικό τους βίο.

Άννα Ευθυμίου, βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας

Καταρχας, θα ήθελα να δώσω το μήνυμα μου για τις ολοένα αυξανόμενες πράξεις σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης σε βάρος των γυναικών: Ποτέ καμία γυναίκα μόνη! Τα στόματα πλέον έχουν αρχίσει να ανοίγουν.

Πολιτεία και κοινωνία οφείλουν όχι μόνο να τα κρατήσουν ανοιχτά, αλλά και να λειτουργήσουν παιδευτικα και μέσα από υγιή πρότυπα να περιοριστούν στο ελάχιστο πράξεις έμφυλης βίας και σεξισμού. Υγιή πρότυπα που δε θα υιοθετούν νοοτροπίες «πλυντηρίου», για παράδειγμα «εγώ δε θα πήγαινα εκεί, ενώ αυτή πήγε» ή «έτσι όπως ήταν ντυμένη…», ιδίως δε όταν γίνονται από δημόσια πρόσωπα.

Σε ο,τι με αφορά, μια χαρακτηριστική εμπειρία σεξισμού σε βάρος μου ήταν τότε που εκλέχτηκα δημοτική σύμβουλος στο δήμο Θεσσαλονίκης και σε συνάντηση μου σε δημόσιο μέρος με θεσμικό και πολιτικό παράγοντα μου είπε ότι τώρα που κατάφερα να εκλεγώ δε φτάνει, για να προχωρήσω μπροστά μόνο το μυαλό, τα επαγγελματικά μου προσόντα, το πλούσιο βιογραφικό μου και η εργατικότητα μου, αλλά θα έπρεπε να κάνω και άλλου είδους παραχωρήσεις και εκπτώσεις. Φυσικά και το απέκρουσα, αφού είμαι ριζικά κάθετα αντίθεση σε τέτοιου είδους μεθόδους.

Αυτή η εμπειρία μου ήταν σκληρή. Αλλά με πείσμωσε περισσότερο, με έκανε πιο δυνατή και καταφέρνοντας να εκλεγώ βουλευτής δίνω, πλέον, τη μάχη μου για τα δικαιώματα των γυναικών και μέσα από τις κοινοβουλευτικές μου δράσεις και προτάσεις.

Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι υιοθετήθηκε η πρόταση μου για την αναγκαία μέριμνα της πολιτείας για την επαγγελματική αποκατάσταση των κακοποιημένων γυναικών μέσα από τη δημιουργία ειδικών προγραμμάτων του ΟΑΕΔ για τον σκοπό αυτό.

Βούλα Πατουλίδου, αντιπεριφερειάρχης Θεσσαλονίκης

πατουλιδουΣτα πρώτα βήματα μου στην πολιτική συνάντησα το κεκαλυμμένο σεξισμό.

Αυτή την αμφισβήτηση στο φύλο μου, αλλά και στο γεγονός πως προερχόμουν από τον χώρο του αθλητισμού.

Το έβλεπα στο βλέμμα αλλά και στα σχόλια.

Δεν εννοώ προσβλητικά σχόλια. Μιλάω για το ύπουλο σχόλιο, που ναι μεν σε επαινεί αλλά παράλληλα σε προσβάλλει.

Σχόλια φαινομενικά καλοπροαίρετα, αλλά ουσιαστικά προσβλητικά και βασισμένα στην στερεοτυπική κοσμοθεωρία πως η πολιτική είναι «ανδρικό σπορ».

Συνέκριναν τι είμαι ικανή να κάνω ως γυναίκα, ενώ θα έπρεπε να κοιτούν τι κάνω ως άνθρωπος.

Εκείνο το «Μπράβο σου που τα καταφέρνεις τόσο καλά ανάμεσα σε τόσους άντρες» με εξόργιζε και συνεχίζει να μ’ εξοργίζει.

Αυτή η αμφισβήτηση για το φύλο μου αλλά και για την αθλητική μου υπόσταση είτε στο βλέμμα είτε στον λόγο με προκαλούσε πιο πολύ.

Άνθρωποι αγκυλωμένοι σε στερεότυπα είναι οπισθοδρομικοί άνθρωποι. Αυτού του είδους οι αγκυλώσεις αποτελούν ένδειξη περιορισμένης αντίληψης. Ένδειξη ανασφάλειας και φόβου.

Αντιμέτωπη με τέτοιου είδους σχόλια και συμπεριφορές, ενδόμυχα χαιρόμουν. Έλεγα από μέσα μου: «Βρε, καλώς τα, τα απωθημένα!»

Γνωρίζω  πολύ καλά πως όταν μια γυναίκα ενεργεί δυναμικά ή ανταγωνιστικά, είναι πολλοί που θεωρούν πως  αποκλίνει από την αναμενόμενη συμπεριφορά. Αν μια γυναίκα πιέζει για να γίνει η δουλειά, αν είναι ικανή, αν την ενδιαφέρει περισσότερο το αποτέλεσμα, παρά το να είναι αρεστή, θεωρείται πως συμπεριφέρεται σαν άντρας. Και αν συμπεριφέρεται σαν άντρας οι άλλοι την αντιπαθούν.

Ακόμη μία παγίδα. Έχω δει πολλές γυναίκες αντιμέτωπες με αυτή την αρνητική αντίδραση να μετριάζουν τους επαγγελματικούς τους στόχους.

Μεγάλο λάθος.

Είναι λάθος να κρεμάμε ταμπέλες στους ανθρώπους. Μεγαλύτερο λάθος να αποδεχόμαστε τις ταμπέλες που μας κρεμούν οι άλλοι.

Στην διαδρομή μου στην πολιτική αυτά τα φαινόμενα μετριάστηκαν αλλά δεν εξαλείφθηκαν. Το «αδύναμό μου φύλο» πολλοί το θεώρησαν μειονέκτημα μέχρι να συνειδητοποιήσουν πως είναι ένα ισχυρό πλεονέκτημα που δεν πρέπει να αγνοείς.

Ιωάννα Κοσμοπούλου, αντιδήμαρχος Παιδείας του Δήμου Θεσσαλονίκης

Εργαζόμενη, μάνα, σύζυγος, επιστήμονας, συνταξιούχα ή άνεργη, θύμα εκμετάλλευσης ή έμφυλης βίας, η γυναίκα δίνει καθημερινά μάχες σε όλους τους τομείς μέσα σε έναν πατριαρχικά δομημένο κόσμο. Προσπαθεί να ανταπεξέλθει στον διττό της ρόλο σε έναν κόσμο ανδροκρατούμενο περισσότερο στις συνειδήσεις μας παρά ως απόρροια του νόμου, τουλάχιστο στη Δύση. Γιατί για τις γυναίκες του Τρίτου Κόσμου ο δρόμος είναι ακόμη πολύ μακρύς.

Σε κάθε περίπτωση οι γυναίκες σε όλον τον κόσμο σαν μπρεχτικές ηρωίδες θα συνεχίσουν να σέρνουν το κάρο της ζωής -συχνά μόνες τους- και να τραβούν μπροστά χωρίς να σταματούν. Με παγκόσμιο εορτασμό της ημέρας τους ή δίχως αυτόν…

Όσον αφορά την προσωπική μου εμπειρία ως γυναίκα στην κοινωνική και δημόσια ζωή, δεν είχα κάποια δυσάρεστη εμπειρία έμφυλης φύσης.

Ποτέ δεν θεώρησα τον εαυτό μου γυναίκα καριέρας. Πάντα προτεραιότητα και συνειδητή επιλογή μου ήταν ο ρόλος της μάνας τριών παιδιών. Κι όμως είχα μια σημαντική πορεία ως επίκουρη καθηγήτρια της Ιατρικής του ΑΠΘ, όπου άσκησα το λειτούργημα της εκπαίδευσης σε πλήρη βάση ισότητας και αποδοχής από τους άνδρες συναδέλφους μου. Με την ολοκλήρωση αυτού του κύκλου, αποφάσισα να δραστηριοποιηθώ στα κοινά. Οι πολίτες της Θεσσαλονίκης με τίμησαν με την ψήφο τους και ο Δήμαρχος με την εμπιστοσύνη του αναθέτοντάς μου τα πολύ σημαντικά καθήκοντα της Αντιδημάρχου Παιδείας, τα οποία ασκώ με ευλάβεια, χωρίς να αισθάνομαι ότι το φύλο μου αποτελεί το όποιο εμπόδιο.

Το μόνο δυσάρεστο που βίωσα στη ζωή μου όντας γυναίκα, είναι σε προσωπικό επίπεδο κι αυτό γιατί το επέτρεψα. Γιατί άφησα τον εαυτό μου να εκτεθεί και να αλωθεί συναισθηματικά μέσα σε μια προσωπική σχέση που δεν μου άξιζε. Σε μια σχέση, όπου άλλος έπαιρνε τις αποφάσεις για μένα και την οικογένεια, γιατί ήταν ο «άνδρας».

Και κάποια στιγμή,  στα 54 μου χρόνια, αποφάσισα να γυρίσω σελίδα. Αποφάσισα να πάρω τη ζωή μου και αυτή των παιδιών μου στα χέρια μου. Κι η ζωή άρχισε να παίρνει πάλι τα πάνω της.

Μέσα σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια της προσπάθειας να κλείσουμε πληγές, να κτίσουμε μια νέα ζωή, να τελειώσουμε ό,τι είχαμε αφήσει μισό, γεννήθηκε και πάλι η ελπίδα. Η θέληση, το πείσμα και η σκληρή δουλειά με έφεραν εδώ που είμαι σήμερα. Σε μια τόσο σημαντική για την Τοπική Αυτοδιοίκηση θέση. Σε μια θέση που οι γυναίκες κατακτούν πιο δύσκολα. Που όμως συνήθως την υπηρετούν με περισσότερη ευαισθησία, αίσθημα ευθύνης και αποτελεσματικότητα.

Και κλείνοντας αυτές τις σκέψεις μου για την παγκόσμια ημέρα, που είναι αφιερωμένη στις επώνυμες και κυρίως ανώνυμες καθημερινές ηρωίδες αυτού του κόσμου, θα ήθελα να προσθέσω ότι το λιγότερο που οφείλουμε στην γυναίκα, είναι να αναγνωρίσουμε ότι η ημέρα της είναι 365 φορές το χρόνο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Γυναίκες στην πολιτική: Τρεις στους δέκα…

8η Μαρτίου – Ημέρα της γυναίκας: Τιμή στις γυναίκες που έχασαν και χάνουν άντρες και παιδιά στον πόλεμο

«Η γυναίκα του σήμερα»

Οι γυναίκες έχουν την δύναμη; Oι Γυναίκες είναι η Δύναμη!

Δείτε τις ειδήσεις από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο στο GRTimes.gr

Ακολουθήστε το GRTimes στο Google News και ενημερωθείτε πριν από όλους

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

go-to-top