Μετά τη δίκη της Χρυσής Αυγής

Μετά τη δίκη της Χρυσής Αυγής

Του Άρη Στυλιανού
Αν. Καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας
Πρόεδρος Τμήματος Πολιτικών Επιστημών ΑΠΘ

Υπάρχει ελπίδα μετά τη δίκη (και, ευχόμαστε, την οριστική καταδίκη) της Χρυσής Αυγής; Η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι καταφατική, όσο δύσκολες κι αν έχουν γίνει πλέον οι συνθήκες της υγειονομικής και οικονομικής κρίση που βιώνει η ελληνική κοινωνία.

Η ναζιστική εγκληματική οργάνωση βρήκε πρόσφορο έδαφος να αναπτυχθεί μέσα στην πολύπλευρη κρίση της τελευταίας δεκαετίας. Τα κοινωνικά στρώματα που βίωσαν με δραματικό τρόπο τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης διευρύνονταν με σταθερούς ρυθμούς, η ανασφάλεια, ο φόβος κι η απελπισία επικρατούσαν ολοένα και περισσότερο. Έτσι επωάστηκε το αυγό του φιδιού και εμφανίστηκε το τέρας του ναζισμού, στην αρχή κάπως συγκρατημένο, έπειτα προκλητικά κτηνώδες, στο τέλος απολύτως δολοφονικό: οι χρυσαυγίτες αλώνιζαν, κι όποιον πάρει ο χάρος.

Μαζί με τη χώρα, χρεοκόπησε και το ελληνικό πολιτικό σύστημα: κραυγαλέα ανεπαρκές και κατώτερο των περιστάσεων, γεμάτο αγκυλώσεις και καθυστερήσεις, πελατειακό και διεφθαρμένο, το πολιτικό μας σύστημα δεν μπόρεσε αρχικά να αντιμετωπίσει –ούτε καν να αντιληφθεί– τις ραγδαίες εξελίξεις που έμελλε να σαρώσουν άρδην και το ίδιο. Το χαρακτηριστικότερο θύμα αυτής της περιόδου υπήρξε, βεβαίως, η ίδια η δημοκρατία, που φάνηκε προς στιγμήν να χάνει τη μάχη από τους ορκισμένους εχθρούς της, τους χρυσαυγίτες εγκληματίες που ήθελαν να την καταργήσουν. Οι Ναζί μπήκαν στο Κοινοβούλιο και στρογγυλοκάθησαν εκεί για πολύ καιρό.

Τώρα που μοιάζει να κλείνει ένας κύκλος, όποια απόφαση κι αν βγάλει το δικαστήριο, είναι η ώρα να γιατρέψουμε τις πληγές στο σώμα της δημοκρατίας, να δούμε ποια λάθη έχουμε κάνει, να ακούσουμε τις νέες και τους νέους ανθρώπους, να επινοήσουμε τρόπους για να μπορέσουμε να ξαναγίνουμε δημοκρατικοί πολίτες, να βρούμε τη χαμένη μας ανθρωπιά. Κανένας πια δεν πρέπει να υιοθετεί τις θεματικές της ακροδεξιάς και χρυσαυγίτικης ατζέντας σε ζητήματα όπως το προσφυγικό, το μεταναστευτικό, η ιθαγένεια, τα ατομικά δικαιώματα και οι ελευθερίες. Οι ελπίδες και οι προσδοκίες για το σκηνικό της επόμενης μέρας είναι υπαρκτές. Η πολιτική αντιπαράθεση μεταξύ συντήρησης και προόδου υφίσταται και θα εκφραστεί πολωτικά, ούτως ώστε θα προκύψουν ξανά υπό νέες μορφές οι παραδοσιακές διαιρετικές τομές: η Δεξιά και η Αριστερά, με τους συμμάχους της κάθε πλευράς. Αυτό άλλωστε είναι το δημοκρατικό συγκρουσιακό πεδίο του πολιτικού ανταγωνισμού.

Ωστόσο, το μεγάλο πρόβλημα που πρέπει πάση θυσία να αντιμετωπιστεί είναι η κοινωνική αποδοχή που συναντούσε η δράση της Χρυσής Αυγής. Πρόκειται για εξαιρετικά σύνθετο φαινόμενο, που υπερβαίνει το πολιτικό επίπεδο και θίγει τον πυρήνα του πολιτισμού μας, αμφισβητώντας την ίδια την ανθρώπινη υπόσταση πολλών συμπολιτών μας. Η ναζιστική εγκληματική οργάνωση, με όλα τα απεχθή χαρακτηριστικά της βίας, του μιλιταρισμού, του αυταρχισμού, του σοβινισμού, του ρατσισμού, του αντικοινοβουλευτισμού και της αντιδημοκρατίας, απείλησε ευθέως την κοινωνική συνοχή και το δημοκρατικό συμβόλαιο. Το πολιτικό σύστημα, όπως και η ελληνική κοινωνία συνολικά, οφείλουν να αντιδράσουν άμεσα, βρίσκοντας μόνιμες, πειστικές και αποτελεσματικές λύσεις απέναντι στη σοβαρή απειλή που συνιστά ο εκφασισμός, ο οποίος γενικεύεται και ασκεί γοητεία σε σημαντική μερίδα του πληθυσμού.

Όποια κι αν είναι η σημερινή απόφαση του δικαστηρίου για την εγκληματική οργάνωση ΧΑ, εκείνο που επείγει είναι να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε όλες και όλοι ενάντια στις μεταστάσεις του χρυσαυγιτισμού στην κοινωνία και στην πολιτική ζωή της χώρας μας. Διότι χρειάζεται διαρκής αγώνας ενάντια στη μισανθρωπία και την ξενοφοβία, ενάντια στον ρατσισμό και τον εθνικισμό, ενάντια στον ναζισμό και τον φασισμό. Ποτέ ξανά!

Δείτε τις ειδήσεις από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο στο GRTimes.gr

Ακολουθήστε το GRTimes στο Google News και ενημερωθείτε πριν από όλους

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

go-to-top