Με την έναρξη της εισβολής των ρωσικών δυνάμεων στην Ουκρανία (στις 24/2.) είχαμε επισημάνει ότι ο πρόεδρος Πούτιν έχει δύο σενάρια το ελάσσον (ανατολικές επαρχίες) και το ευρύ (κατάληψη του Κιέβου). Ακολούθησε το δεύτερο.
Το σημαντικότερο, είχαμε εκτιμήσει (στις 24/2.) ότι:
«Το όλο στρατιωτικό σχέδιο θα κριθεί τις επόμενες δύο ημέρες. Με βάση κυρίως τα αποτελέσματα στα πεδία μάχης, θα ακολουθήσει η Διπλωματία. Αν οι συγκρούσεις συνεχιστούν πέρα από τις δύο μέρες, το όλο ζήτημα θα περιπλακεί…».
Βρισκόμαστε λοιπόν σ΄ αυτή την κατάσταση: το όλο ζήτημα περιπλέκεται!
Ο Πούτιν, παρά την ψυχρότητα υπολογισμών, που τον διακρίνει, εμφανίζει στοιχεία εκνευρισμού, από τη μία, λόγω εμπλοκής της ευρείας επιχείρησης του, και ασφυξίας, από την άλλη, λόγω των πυκνών, αποφασιστικών και σχεδόν άμεσων μέτρων που έλαβαν οι Δυτικοί σε πολλαπλά επίπεδα, πράγμα που σαφώς δεν είχε εκτιμήσει ότι θα συνέβαινε σ΄ αυτήν την έκταση και με αυτήν την ταχύτητα. Ιδιαίτερα έπεσε έξω στην αντίδραση των Ευρωπαίων – και η αλήθεια είναι όχι μόνο ο Πούτιν-, τους οποίους εδώ και μια πενταετία σταδιακά χρόνο με το χρόνο υποβάθμιζε για να φτάσει στο σημείο να εξαπατήσει και τον Γάλλο πρόεδρο Μακρόν και τον Γερμανό καγκελάριο Σόλτς όταν την προηγουμένη της εισβολής τους διαβεβαίωνε ότι δεν υπάρχει τέτοιο θέμα (εισβολής στην Ουκρανία)!
Η θεαματική στροφή της ΕΕ-σε συντονισμό, σε αποφάσεις, σε βεληνεκές μέτρων (ιδιαίτερα της Γερμανίας, με τη Γαλλία να βρίσκεται ήδη σε μια τέτοια τροχιά)- δείχνει ένα νέο προφίλ της ΕΕ, σαν να συνέρχεται, σαν να αποκτά συναίσθηση του ρόλου της, μολονότι η αυτονομία και αυτοδυναμία της εξακολουθεί να είναι το κεντρικό ζητούμενο.
Αν συντρέξουν και οι λόγοι μιας πολιτικά και αμυντικά αυτόνομης πορείας θα πρόκειται στην κυριολεξία για ιστορική στιγμή της ΕΕ (καθοριστική για τη στροφή και η ομιλία Σόλτς στην Ομοσπονδιακή Βουλή).
Η απόφαση του Πούτιν με τα πυρηνικά (ετοιμότητα του πυρηνικού του οπλοστασίου), που αποτελεί την κλιμάκωση στο υψηλότερο επίπεδο αντίδρασης που διαθέτει, βεβαιώνει μάλλον για την απελπιστική δεινότητα της θέσης στην οποία αισθάνεται ότι βρίσκεται. Όταν με την απειλή αυτή γνωρίζει ότι μπορεί να απομονωθεί με τρόπο δραματικό, να απογυμνωθεί περισσότερο από συμμάχους, οι οποίοι στη φάση της στρατιωτικής εισβολής κρατούσαν μια ανεκτική ή/και με σκοπιμότητες έμμεσα υποστηρικτική στάση. Κι όταν, επίσης, γνωρίζει ότι η υπόθεση των πυρηνικών, σε συνθήκες απομονωτισμού του, αποτελεί και για τον ίδιο το βέβαιο σενάριο καταστροφής (του), σχεδόν από το μηδενικό στάδιο εκκίνησης εφαρμογής των χτυπημάτων!
Πάντως, στο πεδίο της τρέχουσας αναμέτρησης, η είσοδος των συγκρούσεων σε αστικό περιβάλλον (στο Κίεβο, στο Χάρκοβο, στη Μαριούπολη, στο Λβιβ κλπ), όπου οι αμυνόμενοι σε οικείο και δικό τους περιβάλλον έχουν σημαντικό πλεονέκτημα, θα περιπλέξει ακόμα περισσότερο την κατάσταση, οδηγώντας την ”ειδική απελευθερωτική επιχείρηση” σε αιματηρό βάλτο με εκατόμβες νεκρών και βαρύτατο κόστος! Οι βορειοευρωπαϊκές πεδιάδες της Ουκρανίας δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση ίδιο περιβάλλον σύγκρουσης και επικράτησης με τον πολυμορφικό εσωτερικό ιστό των πόλεων, όταν μάλιστα σ΄ αυτόν μάχονται τοπικοί υπερασπιστές των ίδιων των πόλεων.
Η δε γεωγραφική θέση της Ουκρανίας -σχεδόν στην καρδιά της ευρωπαϊκής ηπείρου- θα αποτελεί ενεργό σημείο διασποράς της πολεμικής κρίσης και των εκρήξεων στο σύνολο της Ευρώπης, με ιδιαίτερη ένταση και διάρκεια στις γειτονικές χώρες. Ένα μέτωπο χωρίς τέλος… (Ένα ”νέο Αφγανιστάν” για τη Ρωσία στην καρδιά της Ευρώπης, με το Βερολίνο σε απόσταση βολής! Για φαντασθείτε το!…)
Είναι, ωστόσο, βέβαιο ότι ο Πούτιν δεν έχει άλλο δρόμο.
Πρέπει να ολοκληρώσει την αποστολή την οποία ξεκίνησε, επιτυγχάνοντας τουλάχιστον ένα μέρος κρίσιμων στόχων του, πέρα από εκείνους των ανατολικών επαρχιών (που θα ήταν το ελάσσον σενάριο αλλά το υπερέβη). Και οπωσδήποτε εκείνους που θα του επιτρέπουν να εμφανιστεί -και να εμφανίζεται- ως νικητής, χωρίς καταρακωμένο το ηγετικό του προφίλ.
Την ίδια στιγμή, όμως, η περιπλοκή που ήδη διαπιστώνεται μπορεί να εκτραπεί ακόμα χειρότερα και με τρόπο μοιραίο. Αν οι εφοδιοπομπές των Δυτικών, σχεδόν όλων των κρατών-μελών της ΕΕ (οδικές, σιδηροδρομικές, εναέριες) με τον μεταφερόμενο βαρύ και ειδικό οπλισμό και τα πυρομαχικά χτυπηθούν από τις ρωσικές δυνάμεις εισβολής, που βρίσκονται και στρατιωτικά επιχειρούν στους τόπους όπου το πολεμικό υλικό πρέπει να παραδοθεί. Χτύπημα των ευρωπαϊκών εφοδιοπομπών θα οδηγήσει με βεβαιότητα όχι μόνο στην κατακόρυφη κλιμάκωση, αλλά κυρίως στην ανάμειξη και συμμετοχή των στρατιωτικών δυνάμεων από τις χώρες της ΕΕ, οι οποίες θα υποχρεωθούν να απαντήσουν. Αντιλαμβάνεται, πλέον, ο καθένας ότι ο δρόμος αυτός μεταβάλλει με βεβαιότητα την ευρωπαϊκή ήπειρο, σε πεδίο ανοιχτής πολεμικής αναμέτρησης!
Το μοιραίο θα έχει συντελεσθεί!…
Τα παραπάνω, και με τις συγκρούσεις να συνεχίζονται -κατά παράβαση της πρακτικής της εκεχειρίας όταν διεξάγονται συνομιλίες- οδηγούν στην εκτίμηση ότι οι αυριανές (της Δευτέρας, 28/2.) συνομιλίες κατάπαυσης του πυρός και διαλόγου αποκατάστασης της ειρήνης δεν μπορούν να έχουν σοβαρά και σταθερά αποτελέσματα. ‘Οταν μάλιστα στις αντιπροσωπείες δεν συμμετέχουν Πούτιν και Ζελένσκι.
Η πιθανή συνέχιση-επανάληψη των συνομιλιών εκτός από τους στόχους που οι ρωσική πλευρά επιθυμεί να υλοποιήσει, θέτει από τα πράγματα το ζήτημα του διαλόγου υπό το καθεστώς της παρουσίας των ρωσικών δυνάμεων εισβολής στην Ουκρανία.
Μακάρι, μ’ όλα ταύτα, να υπάρξουν θετικά νέα!
*Το άρθρο του κ. Ελευθέριου Τζιόλα δημοσιεύτηκε στο Facebook στην ομάδα του Περιοδικού Δίαυλος
*ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Οι απόψεις του αρθρογράφου είναι προσωπικές και δεν απηχούν τις απόψεις του GRTimes
