Και εφέτος κάναμε πάλι βαθυστόχαστες αναλύσεις για την 49η Επέτειο του Πολυτεχνείου και για την Χούντα της 21 ης Απριλίου του 1967. Φοβάμαι όμως, ότι τα «μαθήματά μας» ως Έλληνες δεν τα πήραμε από αυτή την πικρή εμπειρία!
Τι εννοώ; Η βάρβαρη στέρηση των δικαιωμάτων κατά τη διάρκεια της χούντας μας οδήγησε δυστυχώς μεταπολιτευτικά στο να υιοθετήσουμε – ως κοινωνία- το περίφημο σύνθημα των αναρχικών του Μάη του 1968 που έλεγε «να απολαμβάνεις τα πάντα χωρίς εμπόδια»!
Έτσι όλα τα κρίσιμα μεγέθη μιας δυτικής δημοκρατίας «μετατράπηκαν» καθ’ υπερβολή στο αντίθετό τους.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο ο συμβολισμός της εξέγερσης του Πολυτεχνείου συμπυκνώθηκε σιγά- σιγά στο περίφημο πανεπιστημιακό άσυλο (όπου ποικίλης μορφής κακοποιοί και έμποροι ναρκωτικών μπορούσαν να διαπράττουν εγκλήματα χωρίς να τους εμποδίζει κανείς)! Υπό την έννοια αυτή ορθά καταργήθηκε – από νομοθετική άποψη – το άσυλο !
Επίσης η ακύρωση της πολιτικής ζωής κατά τη διάρκεια της χούντας οδήγησε βδελυρά μετά το 1974 στην εγκαθίδρυση ενός ανεξέλεγκτου πολιτικού συστήματος , όπου οι πολιτικοί επιβίωναν μόνο αν έκαναν παράνομους διορισμούς κομματικών φίλων στο δημόσιο τομέα.
Και φυσικά η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ( της πρώτη φορά Αριστεράς) είχε τα ίδια διεφθαρμένα χαρακτηριστικά, αφού χιλιάδες «ανειδίκευτοι Συριζαίοι» μπήκαν από το παράθυρο στον ευρύτερο κρατικό τομέα.
Το ίδιο γίνεται δυστυχώς και σήμερα με την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας!
Και για όλα αυτά οι πολίτες επιβράβευαν – και επιβραβεύουν- τους διεφθαρμένους πολιτικούς στις επόμενες εκλογές. Που θέλω να καταλήξω με όλα αυτά; Ο Ζίγκμουντ Φρόιντ είχε βάλει ως προμετωπίδα στο έργο του «Ερμηνεία των ονείρων» το παράθεμα του Βιργιλίου « Acheronda movebo», δηλαδή θα κινήσω τις περιοχές του κάτω κόσμου.
Τι ήθελε να πει και γιατί επικαλούμαι και εγώ αυτό το απόσπασμα;
Με λίγα λόγια «αν δεν αλλάξουμε τους εαυτούς μας» ( ως πολιτικοί και πολίτες) δεν θα αλλάξει τίποτε σε αυτή τη χώρα! Επίσης αν δεν τροποποιήσουμε τις αισχρές πρακτικές μας (όπως πχ το να ζητούμε να μπουν παράνομα «τα παιδάκια μας» στο δημόσιο τομέα) , τότε η Ελλάδα θα εξακολουθήσει να είναι -από την άποψη της λειτουργίας των θεσμών- ένα «αποτυχημένο κράτος».
Και η πρόσφατη υπόθεση της παράνομης (κατά τη γνώμη μου) παρακολούθησης του κινητού τηλεφώνου του αρχηγού του τρίτου σε δύναμη κοινοβουλευτικού κόμματος κ. Ανδρουλάκη από τις Ελληνικές Μυστικές Υπηρεσίες (με τη γνώση ενδεχόμενα και του Πρωθυπουργού;) αποκαλύπτει ότι η δημοκρατία μας είναι ακόμη θεσμικά αδύνατη! Και πολλές στατιστικές έρευνες επιβεβαιώνουν, ότι ατυχώς στο επίπεδο «της ατομικής αυτογνωσίας» δεν έχει αλλάξει τίποτε.
Ο καθένας Έλληνας λέει ξεχωριστά ότι δεν ευθύνεται ατομικά για τη διαφθορά και τις άλλες αιτίες που μας οδήγησαν στα μνημόνια!
Για όλα φταίνε οι διπλανοί μας, οι ξένοι κλπ. «Η κόλαση είναι οι άλλοι», όπως έλεγε και ο Ζαν- Πωλ Σαρτρ!
Το συμπέρασμα; Δεν έχει καμία σημασία να γιορτάζουμε κάθε χρόνο την επέτειο του Πολυτεχνείου, αν δεν αλλάξουμε τους εαυτούς μας ! Και την κουλτούρα μας!
*Ο κ. Γρηγόρης Καλφέλης είναι Καθηγητής της Νομικής Σχολής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, [email protected]
