Αγαλματάκια ακούνητα αγέλαστα αμίλητα

Αγαλματάκια ακούνητα αγέλαστα αμίλητα

Ρεπορτάζ: Μαρία Στύλου

Σαν το φιδάκι καίγονται οι μέρες του Αυγούστου.

Καθώς η σπείρα σώνεται, αφήνει πίσω της αυτή την μυρωδιά που σε πνίγει, αλλά την ανέχεσαι για να μπορέσεις να απολαύσεις την στιγμή.

Ένα αλμυρό φιλί.

Την ανατριχίλα που έχει το σούρουπο κάτω από το βρεγμένο μαγιό.

Τον γρήγορο σφυγμό σου, στα σκοτεινά νερά της θάλασσας.

Την θέα του ουρανού πίσω από τις ξεχειλωμένες σίτες υπό τον ήχο των τζιτζικιών.

Σαν το φιδάκι καίγονται οι νύχτες του καλοκαιριού.

Ούτε την άμμο προλάβαμε να πετάξουμε από πάνω μας. Κολλημένη πάνω μας σαν ανοχές μας.

Κακό πράμα η ανοχή.

Η ανοχή του ερωτευμένου, του φίλου, της δουλειάς και της εξάρτησης.

Ανέχομαι θα πει συμβιβάζομαι.

Ανέχομαι θα πει αφήνω τον άλλον να καταπατήσει τα “χωρικά ύδατα” της αυτοεκτίμησης.

Μη το κάνεις σε παρακαλώ. Πάντα δίπλα στην ανοχή υπάρχει έξοδος κινδύνου.

Πάνε δυο ώρες που παρακολουθώ το ζευγάρι απέναντί μου.

Αγαλματάκια ακούνητα, αγέλαστα, αμίλητα.

Ο ένας βουτηγμένος στο κινητό του και η άλλη στον κόσμο της.

Δεν μιλάνε, δεν χαμογελάνε, δεν ζουν.

Σπαταλούν χιλιάδες πολύτιμα δευτερόλεπτα τους, άδικα.

Γιατί είστε μαζί; Γιατί βγήκατε μαζί; Γιατί δεν κοιτάτε ο ένας τον άλλον; Γιατί δεν λιώνει ο ένας για τον άλλον; Γιατί δεν κρέμεται ο ένας από τα χείλη του άλλου; Γιατί δεν χάνεται ο ένας στο βλέμμα του άλλου;

Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια.

Μόνο τρόπο να ξεχνάνε….

Κακό πράγμα η ανοχή. Ευτελής συνθήκη συνύπαρξης.

Πάντα όμως, πάντα υπάρχει μια έξοδος κινδύνου δίπλα της.

Δείτε τις ειδήσεις από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο στο GRTimes.gr

Ακολουθήστε το GRTimes στο Google News και ενημερωθείτε πριν από όλους

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

go-to-top