Ένα χέρι λατρεμένο…..ένα χέρι λατρευτό!
Στίχος ανατριχίλα! Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Με τέσσερις λέξεις τα λες όλα. Εδώ είναι η μαγεία που όταν την κατανοείς, θέλεις να την ζήσεις.
Ένας στίχος στα χείλη σου που η φωνή του Μπιθικώτση, σε σπρώχνει να μουρμουρίσεις με την γδαρμένη σου φωνή από τη νικοτίνη.
Να λατρεύεις και να λατρεύεσαι από ένα χέρι μοναδικό.
Ένας ρεμπέτικος σκοπός που θα τριγυρίζει στο μυαλό σου για να σου θυμίζει πως αυτός είσαι. Γνήσιος αυθεντικός σε όλα σου. Χωρίς δεύτερες σκέψεις χωρίς δεύτερες επιλογές και δεύτερα κλειδιά.
Αυτό και άμα αρέσει. Άμα δεν αρέσει, σήκω φύγε. Μάζεψε τα πραγματάκια σου, γνέψε ένα αντίο με τα μάτια και άφησε τον χώρο και τον χρόνο ελεύθερο.
Αυτό που δεσμεύουμε τον χώρο και τον χρόνο του άλλου έτσι για να περνάει η ώρα ποτέ δεν το κατάλαβα.
Γεμίζεις με σώμα μια αγκαλιά που δεν νοιώθεις; Ένοχος.
Καλύτερα άδεια παρά με υποκατάστατα.
Να λατρεύεις και να λατρεύεσαι. Αυτό είναι το μυστικό.
Να πιάσεις ένα χέρι λατρεμένο και λατρευτό κι ας σου κόψει τα φτερά. Αυτό ήταν που σ έκανε να πετάξεις ψηλά.
Έγραφε η γιαγιά Ευτυχία. Έγραφε γιατί ήξερε. Έγραφε γιατί έζησε.
Έγραφε γιατί δεν ήθελε να ξεχάσει, αλλά να ξεχαστεί!
