Μ’ αρέσουν οι τσαλακωμένοι άνθρωποι .
Αυτοί οι πιο γενναίοι από τους υπόλοιπους.
Που προτιμούν να βγουν στην καταιγίδα, να πατήσουν στις λάσπες, να ρισκάρουν την εικόνα τους και την ψυχή τους, παρά να βρουν ένα καταφύγιο, να λουφάξουν και μόλις περάσει η μπόρα, να παριστάνουν τους ωραίους και μοιραίους.
Μ΄αρέσουν αυτοί που δεν χώνονται να πάρουν την θέση του άλλου, αλλά δίνουν τη δική τους.
Καλύτερα όρθιος, παρά στα τέσσερα.
Σ’αυτή την ζωή υπάρχουν πράγματα, που πουλιούνται και αγοράζονται.
Υπάρχουν άνθρωποι, που ξεπουλιούνται αντί πινακίου φακής.
Στο χέρι σου είναι να αποφασίσεις τι θ’αγοράσεις, τι θα πουλήσεις, τι θα ξεπουλήσεις και τι θα πληρώσεις.
Κάποτε κάποιος μου είπε “Οι μαγκιές πληρώνονται”.
Του απάντησα πως “Εννοείται πως πληρώνονται. Αλλιώς είσαι τσάμπα μάγκας.”
Ξύπνησα με μια φράση της Αλκυόνης Παπαδάκη στο μυαλό μου.
Σε μία παρουσίαση ενός από τα βιβλία της εδώ στη Θεσσαλονίκη, μια πιτσιρίκα είχε σηκωθεί από το κοινό για να της πει πως την διάβαζε χρόνια και πως η εικόνα της δεν ταιριάζει με το γράψιμο της. Διαβάζοντας την, είχε πλάσει μία εντελώς διαφορετική εικόνα στο μυαλό της και την θεωρούσε πολύ μάγκα.
Η Ακυόνη τότε γύρισε και της απήντησε με το πιο γλυκό ύφος του κόσμου.
“Εγώ αυτή την μαγκιά την έχω πληρώσει.”
Μ’ αρέσουν οι τσαλακωμένοι άνθρωποι. Αυτοί που δε θα πατήσουν επί πτωμάτων για να επιβιώσουν. Αυτοί που σκύβουν για να σηκώσουν τον διπλανό τους.
Αυτοί που δεν μασάνε.
Μ αρέσουν οι καλοπληρωτές μάγκες.
