Λίγος χρόνος

Λίγος χρόνος

Είχα λίγο χρόνο. Συνήθως δεν έχω. Συνήθως τρέχω από το ένα ραντεβού στο άλλο, από τη μία δουλειά στην άλλη, από την μία υποχρέωση την άλλη. Εκείνο το απόγευμα είχα λίγο χρόνο.

Έκανα λοιπόν ότι δεν έκανα τις άλλες φορές. Βρήκα χωρίς άγχος μία θέση parking. Πάρκαρα αργά με τρεις κινήσεις, χωρίς να πέσω έξω ούτε χιλιοστό. Τσέκαρα αν είχα μαζί μου όλα τα προσωπικά μου αντικείμενα, χωρίς να ανακατέψω την τσάντα μου. Βγήκα από το αυτοκίνητο και περπάτησα αργά και όχι όπως συνήθως, που τρέχω λες και πρέπει να τερματίσω πρώτη.

Μπήκα σε ένα μαγαζί που είχε πράγματα που δεν χρειαζόμουν και δεν θα αγόραζα ποτέ και απλά τα χάζευα. Είχα λίγο χρόνο. Εκείνο το ζεστό απόγευμα σκέφτηκα πόσο θα απολάμβανα έναν παγωμένο καφέ και σταμάτησα σε ένα take away κατάστημα. Μετά όμως είπα μέσα μου «και δεν κάθεσαι να τον απολαύσεις με την ησυχία σου;” αφού …είχα λίγο χρόνο!!!

Βρήκα ένα τραπεζάκι φάτσα κάρτα από τον τεράστιο ανεμιστήρα και ξαπλώθηκα. Το μάτι μου έπεσε στην απέναντι ηλικιωμένη κυρία. Περιποιημένη. Γκρίζα μαλλιά ένα όμορφο δροσερό γαλάζιο φουστάνι, ίδιο με τα μάτια της και ένα χρυσό ρολογάκι στον καρπό της.

Το κοίταξε μόλις κάθισα απέναντί της. Φόρεσα τα γυαλιά ηλίου για να κρύψω την αδιακρισία μου. Γαλάζια ξεθωριασμένα μάτια. Όμορφα αλλά θλιμμένα. Μπορεί να ήταν και ιδέα μου. Μπροστά της ένα ποτήρι χυμός, άδειο. Θα ήταν ώρα εκεί…..  Συνέχισα να την παρατηρώ μέχρι που ήπια όλον τον καφέ μου…Κοιτούσε κάθε λίγο το χρυσό ρολογάκι της με ανυπομονησία.

Κάποια στιγμή αναστέναξε, σηκώθηκε αργά και έκανε να φύγει. Τότε χτύπησε το τηλέφωνό της και την άκουσα να λέει. «Τώωωωρα φεύγω. Σε περίμενα τόση ώρα. Ο πατέρας σου θα θέλει να φάει».

Η μοναξιά που επιβάλουμε στους άλλους γυρίζει μπούμερανγκ κάποια στιγμή σε μας.

Εκείνο το απόγευμα είχα λίγο… χρόνο.

Δείτε τις ειδήσεις από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο στο GRTimes.gr

Ακολουθήστε το GRTimes στο Google News και ενημερωθείτε πριν από όλους

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

go-to-top