Θα ήθελα να υπήρχε τρόπος ,να γνωρίζω έναν έναν όλους αυτούς τους ανθρώπους που μετά τον τυφώνα της Χαλκιδικής, σήκωσαν τα μανίκια και έσπευσαν να βοηθήσουν τον συνάνθρωπό τους.
Θα ήθελα να τους γνωρίζω και να σας τους συστήνω κάθε μέρα.
Την Χριστίνα που μάζεψε τα παιδάκια της παιδικής χαράς στο μαγαζί της, μόλις άρχισε να ξεσπάει το κακό.
Τον Κωνσταντίνο που πήρε το φορτηγό του και έψαχνε έναν έναν τους ηλικιωμένους της γειτονιάς, να δει αν είναι καλά.
Τον Κυριάκο που βγήκε με τους φίλους του μόλις κόπασε η καταιγίδα, για να δει τις ζημιές που είχαν προκληθεί.
Την Ελένη και τον Χρήστο που έτρεξαν να μαζέψουν τον κόσμο, που έμεινε ξαφνικά χωρίς στέγη στο δρόμο.
Τον Παντελή που πήρε τα μηχανήματά του και αφιλοκερδώς γυρνούσε από σπίτι σε σπίτι, για να κόψει τους σπασμένους κορμούς.
Την παρέα των 15χρονων πιτσιρικάδων που μοίραζαν νερά στους ανθρώπους, που έβλεπαν να προσπαθούν να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα την επόμενη μέρα.
Την Δόμνα και τη Νίκη που κατατόπιζαν τους τουρίστες, για το πως και τι έπρεπε να κάνουν.
Την γιαγιά Όλγα που έψησε πίτες και τις μοίρασε στους γείτονες, που δούλευαν την άλλη μέρα για να καθαρίσουν τις αυλές τους.
Τον Άκη που έκανε το αυτοκίνητό του ασθενοφόρο, σε όσους είδε χτυπημένους και τους μετέφερε στο κέντρο υγείας
Όλους αυτούς που το ένστικτό τους λειτούργησε σαν ελατήριο και πετάχτηκαν από την θέση τους, για να βοηθήσουν με οποιονδήποτε τρόπο μπορούσαν τον συνάνθρωπό τους.
Αυτή η λίστα είναι μεγάλη και δυστυχώς αγνώστων λοιπών στοιχείων.
Είναι όμως το πιο σημαντικό και ουσιαστικό κομμάτι μιας κοινωνίας που …έχει ελπίδα.
Είναι το «μεδούλι» της ανθρωπιάς που όσο και να απογοητευόμαστε, υπάρχει! Δόξα τω Θεώ υπάρχει!
Δεν ζητάει παράσημο ούτε εύφημο μνεία. Δεν περιμένει χειροκρότημα αναγνώριση και επιβεβαίωση.
Ο άγνωστος εθελοντής είναι παρών και είναι εκεί που πρέπει την κατάλληλη στιγμή.
Δεν είναι οργανωμένος ούτε δουλεύει σε κάποια ΜΚΟ. Είναι απλά άνθρωπος. Άνθρωπος νοήμων και με υψηλό δείκτη συναισθηματικής ευφυΐας.
Γιατί να τους γνωρίζω και γιατί να σας τους συστήνω;
Γιατί φανταστείτε πως θα ήταν η επόμενη μέρα χωρίς αυτούς;
Γιατί όλοι έχουμε μέσα μας κάποια «κοιμισμένα» κυτταράκια που θέλουν ένα τσίγκλισμα για να ξυπνήσουν και να τους μιμηθούμε.
Γιατί σε κάθε ερώτηση η απάντηση πάντα είναι ο Άνθρωπος.
Τιμή και Δόξα λοιπόν σ’αυτόν τον Άγνωστο Εθελοντή!
