Για σας έχω πεθάνει
Ήμουν ακριβώς το ίδιο όπως εσύ,
Λερωμένος κι απροστάτευτος σαν το λευκό πανί
Είμαι θαμμένος πέντε μέτρα κάτω από τη γη
Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχω πουθενά
Είμαι παρατημένος μες στο ορθογώνιο κουτί,
Είμαι σβησμένος από την κάθε λογική.
Όταν γνώρισα το Νικήτα κατάλαβα πως γνώρισα έναν ποιητή. Κατάλαβα πως γνώρισα κάποιον, που δημιουργούσε κάτι, που εγώ δεν μπορούσα και τον ζήλεψα γι’αυτό.
Όταν γνώρισα το Νικήτα στάθηκα μπροστά του φοβισμένη από το ψυχρό του βλέμμα που με «μετρούσε» από την κορυφή μέχρι τα νύχια. Από το σκληρό του πρόσωπο και τα άγρια μάτια.Η ουλή στο στόμα του μαρτυρούσε το ζόρικο παρελθόν του. Ποτέ δεν τον ρώτησα πώς έγινε αυτή η ουλή.
Όταν γνώρισα το Νικήτα σκέφτηκα πως οι ποιητές δεν είναι ανθρώπινοι. Είναι φτιαγμένοι από μία άλλη ύλη, διαφορετική, άγνωστη.
Αν τον γνωρίζατε κι εσείς το Νικήτα χωρίς να έχετε ιδέα για το παρελθόν του, θα τον θαυμάζετε. Θα σας εντυπωσίαζε ο ορμητικός τρόπος της γραφής του. Σκληρή γραφή. Τραχιά. Κάθε φράση του μια νάρκη που μόλις την πατήσεις εκρήγνυται και σου αποκαλύπτει αλήθειες που σοκάρουν.
Αν τον γνωρίζατε κι εσείς το Νικήτα χωρίς να έχετε ιδέα τι έχει ζήσει θα ξαφνιαζόσασταν από τον χειμαρρώδη λόγο του.
Αν δεν τον γνωρίζατε ποτέ το Νικήτα και διαβάζατε ένα από τα ποιήματα του δεν θα φανταζόσασταν ποτέ πως αυτά τα ποιήματα έχουν γραφτεί από έναν έγκλειστο στις Φυλακές των Διαβατών.
Κι όμως αυτός είναι ο Νικήτας. Και ο Νικήτας και ο Δημήτρης Ν. και ο Hectoras και ο Lefter και πολλοί άλλοι έγκλειστοι στις φυλακές Διαβατών που έχει διαπράξει ο καθένας το δικό του έγκλημα και εκτίει τη δική του ποινή.
Κάθε Τρίτη το μάθημα της Δημιουργικής γραφής στο 3ο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας είναι μία «απόδραση» γι’αυτούς.
Ομολογώ πως κατά κάποιον τρόπο ήταν μία απόδραση και για μένα.
Έμπαινα σ’έναν κόσμο άγνωστο απρόσιτο και δακτυλοδεικτούμενο.
Σε μια κοινωνία όπου υποφέρει από την συνεχώς αυξανόμενη εγκληματικότητα, φαντάζει περίεργο να μιλάς με θαυμασμό για ανθρώπους που υπήρξαν θύτες. Κι εγώ η ίδια υπήρξα θύμα τους.
Αν με ρωτήσετε γιατί το κάνω δεν ξέρω να σας απαντήσω.
Για κάτι όμως είμαι βέβαιη. Τα κάγκελα, οι τοίχοι, τα συρματοπλέγματα οριοθετούν τον χώρο ανάμεσα στους μέσα και τους έξω.
Αυτούς που είναι μέσα δεν τους είδα ποτέ σαν αθώες περιστερές. Σαν τους αδικημένους της κοινωνίας.
Τους είδα όμως σαν ανθρώπους που είχα δικαίωμα σε μία δεύτερη ευκαιρία, οποιασδήποτε μορφής και η μόρφωση είναι ένας καλός δρόμος.
Τη Δευτέρα που μας έρχεται θα παρουσιάσουμε στο Δημαρχείο Θεσσαλονίκης και στην αίθουσα «Μανόλης Αναγνωστάκης» το συλλογικό έργο των «μαθητών» της σχολικής χρονιάς 2017-2018. Tα μαθήματα έγιναν σε συνεργασία με το Μ.Π.Σ «Δημιουργικής Γραφή» του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και το Κοινό Διαπανεπιστημιακό Μ. Π. Σ «Δημιουργική Γραφή» του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου με το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας.
Το ραντεβού μας είναι στις 7.00 το απόγευμα και είμαι σίγουρη πως το έργο τους θα σας εντυπωσιάσει.
Έμαθα πως ο Νικήτας έχει αποφυλακιστεί, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχουμε καταφέρει να επικοινωνήσουμε μαζί του. Εύχομαι την Δευτέρα να είναι εκεί.
Φωτογραφίες: Κατερίνα Στριάκα
