Σήμερα βγαίνουν οι βάσεις. Μπορεί την ώρα που θα διαβάζετε αυτές τις λέξεις, ήδη να χουν βγει. Η ιστορία μου όμως είναι, ήταν και θα είναι για πάντα «επίκαιρη» για κάθε νέο άνθρωπο, που κάποια στιγμή της ζωής του θα περάσει από την καταλυτική αξιολόγηση που θεωρητικά, θα κρίνει το μέλλον του.
Για «κακή» μου τύχη τα μαθητικά μου χρόνια τα πέρασα στο περίφημο Ε’ Λύκειο Θεσσαλονίκης. Σκληρό σχολείο. Απαιτητικό. Ο σίγουρος δρόμος για τα Πολυτεχνεία και τις Ιατρικές σχολές.
Ανάμεσά μας είχαμε τον «πρώτο των πρώτων». Την πιο υψηλή βάση σ’ όλη την Ελλάδα. Τον Φίλιππο.
Μαζί στο σχολείο μαζί και στο φροντιστήριο.
Δεν υπήρχε άσκηση στα μαθηματικά στην φυσική και στην χημεία που να μην έβρισκε και μάλιστα σε χρόνο ρεκόρ, την λύση του. Δεν υπήρχε πρόβλημα που να μην έβρισκε την απάντηση. Οι εξετάσεις γι’ αυτόν ήταν σαν τον κύβο του Ρούμπικ, που με δυο τρεις κινήσεις, έβαζε κάθε κουτάκι στη θέση του.
Ένα δυνατό μυαλό που αποτελούσε πρόκληση για κάθε καθηγητή και έκανε τον φροντιστή μας, να μας προκαλεί και να βγάζει προς πώληση τα πιο δύσκολα προβλήματα.
«Όποιος λύσει αυτή την άσκηση θα έχει ένα πεντοχίλιαρο»
Είμαι σίγουρη πως ως το τέλος της χρονιάς, ο Φίλιππος είχε πάρει τα δίδακτρά του πίσω. Χαμηλό προφίλ, χαμογελαστός, με λεπτό χιούμορ και αθεράπευτα χεβυμεταλάς.
Όπως ήταν αναμενόμενο πέρασε στην πιο δύσκολη (τότε) σχολή. Σχολή Μηχανικών Αεροσκαφών.
Τελείωσε, διορίστηκε, φαντάζομαι εξελίχθηκε μέσα στον χώρο του και κάποια στιγμή που τον συνάντησα μου είπε πως είναι πλέον συνταξιούχος.
Ο κολλητός του Φίλιππου ήταν ο Άγγελος.
Από κείνους τους κολλητούς των εφηβικών μας χρόνων που κρατάνε για μια ζωή.
Ο Άγγελος ποτέ δεν ζήλεψε, ούτε λιμπίστηκε τις επιδόσεις του κολλητού του.
Προτιμούσε να απολαμβάνει το «θέαμα» από την γαλαρία
Δεν πέρασε στο πανεπιστήμιο και μπήκε στον αγώνα για την επιβίωση νωρίς νωρίς.
Μέσα από τα χρόνια που περνούσαν όμως, η σχέση τους έγινε πιο δυνατή. Ο Φίλιππος παντρεύτηκε την αδερφή του Άγγελου και σήμερα ως συνταξιούχος πλέον συνεργάζεται ως σύμβουλος σε ένα από τα δύο εργοστάσια ανακύκλωσης, που έχει στην κατοχή του ο αυτοδημιούργητος «αποτυχών» στις εξετάσεις κολλητός του….
Ή και στα δύο. Δεν είμαι σίγουρη.
Γι’αυτό όμως που είμαι σίγουρη είναι πως η επιτυχία ή η αποτυχία σε μία από τις πολλές δοκιμασίες που θα συναντήσουμε στη ζωή μας, είναι κάτι σχετικό.
Η επιτυχία δεν φέρνει την ευτυχία ούτε με μια ήττα έρχεται το τέλος.
Αυτό που φέρνει την ευτυχία είναι σίγουρα οι σχέσεις που «χτίζουμε» κάθε μέρα.
Τους συνάντησα σ’ένα από αυτά τα reunion του σχολείου μας.
Στα πρόσωπά τους δεν είδα δύο πετυχημένους άντρες.
Είδα δύο ευτυχισμένους άντρες!
