Η είδηση του θανάτου του Αλέξανδρου Νικολαΐδη βύθισε σε πένθος όλη την χώρα.
Ο δις Ολυμπιονίκης έφυγε σε ηλικία 43 ετών από σκληρή και άνιση μάχη με τον καρκίνο. Ο Νικολαίδης προσέφερε στην Ελλάδα σπουδαίες χαρές και με τις επιτυχίες του διέδωσε το ταεκβοντό.
Ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης από την… κούνια ασχολήθηκε με το Ταεκβοντό. Σε ηλικία μόλις 3 χρονών ξεκίνησε τις προπονήσεις στο σύλλογο του πατέρα του «Μέγας Αλέξανδρος». Από μικρός η αφοσίωση, τα σωματικά του προσόντα του έδωσαν την ευκαιρία να πρωταγωνιστήσει. Το 1996 κατέκτησε το πρώτο μου χρυσό μετάλλιο στο πανευρωπαϊκό και λίγους μήνες αργότερα και στο παγκόσμιο πρωτάθλημα εφήβων. Οι επιτυχίες αυτές του άνοιξαν την όρεξη. Ενα χρόνο αργότερο ανέβηκε ξανά στην κορυφή της Ευρώπης με το χρυσό μετάλλιο στους Εφήβους.
Το 2000 το όνειρο έγινε εφιάλτης. Ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ. Η τύχη όμως του γύρισε την πλάτη. Στον δεύτερο γύρο έσπασε το πόδι του με αποτέλεσμα να μείνει εκτός αγωνιστικής δράσης για δύο χρόνια. Ο… ψηλός όμως ήταν μαθημένος στα δύσκολα. Δεν τα παράτησε. Επέστρεψε πιο δυνατός και οι επιτυχίες του έφεραν πρωτόγνωρες χαρές στην Ελλάδα. Το 2004 κατέκτησε το χρυσό στην παγκόσμια Πανεπιστημιάδα και ήταν η απαρχή για τη μεγάλη πορεία. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας σε ένα κατάμεστο γήπεδο κατέκτησε το πρώτο του Ολυμπιακό μετάλλιο.
Τέσσερα χρόνια αργότερα ήταν η… χρονιά που έφερε το δεύτερο ασημένιο Ολυμπιακό μετάλλιο. Στο Πεκίνο έφερε τη νέα τεράστια επιτυχία. Νωρίτερα την ίδια χρονιά είχε στεφθεί πρωταθλητής Ευρώπης στη Ρώμη, ενώ είχε την τιμή να είναι και ο πρώτος λαμπαδηδρόμος στην τελετή αφής της φλόγας στην αρχαία Ολυμπία.
Το 2010 κατέκτησε την τρίτη θέση στο πανευρωπαικό πρωτάθλημα στην Αγία Πετρούπολη. Στους τέταρτους Ολυμπιακούς Αγώνες της καριέρας του το 2012 είχε την τιμή να είναι σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής. Το 2013 φόρεσε στο στήθος το αργυρό και πάλι μετάλλιο στους Μεσογειακούς Αγώνες στη Μερσίνη της Τουρκίας.
Αναλυτικά το βιογραφικό του
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ & ΤΟΠΟΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ.: 17/10/79 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
ΥΨΟΣ: 2.00
ΣΩΜΑΤΕΙΟ: Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ: ΚΩΣΤΑΣ ΤΖΙΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ
ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ Ο.Α.: 2000, 2004, 2008, 2012
ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ:
2010 – Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα – 3ος Χάλκινο μετάλλιο
2009 – Παγκόσμιο πρωτάθλημα – 5ος
2008 – Ολυμπιακοί Αγώνες – 2ος Αργυρό μετάλλιο
2008 – Ευρωπαϊκό πρωταθλημα – 1ος Χρυσό μετάλλιο
2004 – Ολυμπιακοί Αγώνες – 2ος Αργυρό μετάλλιο
2004 – Παγκόσμια Πανεπιστημιάδα – 1ος Χρυσό μετάλλιο
1998 – Παγκόσμιο πρωτάθλημα Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας- 3ος (Χάλκινο μετάλλιο)
1998 – Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα – 5ος
1997 – Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα εφήβων – 1ος (Χρυσό μετάλλιο)
1997 – Μεσογειακοί Αγώνες – 2ος (Αργυρό μετάλλιο)
1996 – Παγκόσμιο πρωτάθλημα εφήβων – 1ος Χρυσό μετάλλιο
1996 – Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα εφήβων – 1ος Χρυσό μετάλλιο
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ: ΕΓΓΑΜΟΣ, ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ: ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΗΣ
ΧΟΜΠΙ: ΜΠΑΣΚΕΤ, ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Το τελευταίο του μήνυμα
Θα ξεκινήσω με αυτό το κλισέ, ότι για να διαβάζετε τώρα αυτήν την δημοσίευση μου, μάλλον έχω φύγει για κάπου καλύτερα ή και για το πουθενά.
Δύο χρόνια, βασανίστηκα κι εγώ με τον καρκίνο. Με έναν τόσο σπάνιο τύπο καρκίνου, το καρκίνωμα nut, που αυτή τη στιγμή εννέα στους δέκα Έλληνες γιατρούς που το διαβάζουν, το ακούν για πρώτη φορά και θα σπεύσουν να το ψάξουν. Ευτυχώς ο δικός μου γιατρός, ο υπέροχος Γιάννης Μπουκοβίνας που με πήρε από το χέρι στο πιο δύσκολο ταξίδι της ζωής μου, τον γνώριζε αυτόν τον σπάνιο τύπο και έκανε τα πάντα για να με σώσει ή να μου χαρίσει λίγη παραπάνω ζωή. Κίνησε γη και ουρανό, να φέρει φάρμακα κυριολεκτικά από την άλλη άκρη της γης για να τα δοκιμάσω.
Δύο χρόνια δεν είπα ποτέ “Γιατί σε εμένα”; Δεν υπάρχει πιο εγωιστική σκέψη από αυτή. Σε κάποιον τυχαίνει, στον διπλανό μας, στον γείτονά μας, στον συνάνθρωπό μας. Και πλέον τυχαίνει σε πολλούς. Αν βάλω ένα πρόσημο τύχης στη ζωή μου, θα σας πω ακόμα και τώρα, ότι ήμουν τυχερός άνθρωπος. Είχα την ευλογία να κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα, να ανέβω στο βάθρο πολλές φορές, να δοξάσω τον αθλητισμό και την χώρα μου, να γνωρίσω ανθρώπους από όλον τον κόσμο, να μάθω το σεβασμό, την ευγενή άμιλλα, αξίες τόσο σημαντικές και να προσπαθήσω να τις κάνω πράξη και στη ζωή μου.
Είχα την τύχη να με αγαπήσει η πιο υπέροχη γυναίκα του κόσμου, το δώρο μου από το Θεό, όπως είναι και το όνομα της, και να αποκτήσουμε μια πανέμορφη οικογένεια.
Έτσι και σε αυτή την ατυχία που με βρήκε, είπα ευχαριστώ, που αν αυτό ήταν γραφτό να έρθει στην οικογένειά μου, δεν βρήκε εκείνη ή τα παιδιά μου. Εγώ έπρεπε να το ανέβω αυτό το βουνό, έχω έπρεπε να σηκώσω αυτό το βάρος. Όχι εκείνοι.
Σε αυτό το δύσκολο ταξίδι, στάθηκα τυχερός γιατί συνοδοιπόρο είχα την αλληλεγγύη και την φροντίδα τόσων πολλών ανθρώπων, που πολλές φορές αναρωτήθηκα τι έκανα για να αξίζω όλα αυτά που με ανιδιοτέλεια μου προσέφεραν. Πρώτος ο γιατρός μου ο κ. Μπουκοβίνας, ο πρύτανης, ο κ. Δημόπουλος, που βοήθησε τόσο πολύ στην πρώτη φάση της ασθένειάς μου αλλά και αργότερα, στο να πάρω κάθε θεραπεία όσο πιο γρήγορα γίνεται. Ο κ. Ηλιάδης ο θωρακοχειρούργος μου, ένας εξαιρετικός επιστήμονας που με αγκάλιασε σαν πατέρας στο πολύ δύσκολο χειρουργείο μου, στους πνεύμονες, ο κ. Πέιος, ο νευροχειρούργος που μου απάλυνε τους φριχτούς πόνους και πολλοί πολλοί άλλοι, από νοσηλευτές μέχρι τραυματιοφορείς, όλοι μου έδειχναν την αγάπη τους και αυτή η αγάπη μου έδινε δύναμη.
Και τέλος θέλω να σταθώ στον άνθρωπο με άλφα κεφαλαίο, τον Αλέξη Τσίπρα, ήρθε πολύ πρόσφατα στη ζωή μου και μου χάρισε την φιλία του, την σκέψη του, το αδελφικό του νοιάξιμο, σαν να με ήξερε από πάντα. Μου απέδειξε ότι η όλα όσα πρεσβεύει ο ίδιος και η αριστερά είναι πραγματική στάση ζωής. Με στήριξε ηθικά και πρακτικά και έκανε και αυτός τα αδύνατα δυνατά για να έχω την καλύτερη φροντίδα.
Θέλω να πω σε όλους τους κάτι.
Πετύχατε. Με κρατήσατε στη ζωή περισσότερο από όσο αναλογούσε στον πολύ επιθετικό καρκίνο μου, μου χαρίσατε το χρυσό μετάλλιο της παράτασης της ζωής μου σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή, όταν η κόρη μου η Ελεάννα ήταν μόλις 3,5 ετών και δεν θα θυμόταν τίποτα από εμένα, ενώ τώρα στα 5,5 της χρόνια θα με θυμάται έστω σαν μακρινή ανάμνηση και θα μπορεί να διηγηθεί ιστορίες στον μικρό της αδερφό τον Γιώργο, ώστε να με κρατήσουν ζωντανό στην καρδιά τους για πάντα.
Φίλοι μου, σε αυτή τη ζωή που είμαστε όλοι περαστικοί, μεγαλύτερη σημασία έχει τι αποτύπωμα θα έχουμε αφήσει, και όχι πώς ή πότε θα φύγουμε.
Για αυτό αν είμαι εγώ ο πρώτος καταγεγραμμένος ασθενής με καρκίνωμα nut στην χώρα μας, ας γίνω η αφορμή για την ενημέρωση γιατρών, ασθενών, πάνω σε αυτόν τον τύπο καρκίνου που αν διαγνωσθεί εγκαίρως ίσως σωθούν ζωές. Ας γίνω η αφορμή για να ενισχυθεί ουσιαστικά το εθνικό μας σύστημα υγείας που τόσο υποτιμήθηκε τα τελευταία χρόνια, όχι να περιμένουν ουρές για μια αξονική, για μια χημειοθεραπεία ή ένα χειρουργείο και να χάνεται πολύτιμος χρόνος, να σταματήσει ο χρονοβόρος δαίδαλος της γραφειοκρατίας και των νομικών κωλυμάτων του ΕΟΦ όταν πρέπει να εγκριθούν άμεσα δοκιμαστικά φάρμακα που μπορεί να σώσουν ζωές.
Αν ερχόμαστε σε αυτή τη ζωή για κάποιο σκοπό, εγώ έχω αποφασίσει ποιος θα είναι αυτός. Να προσφέρω ελπίδα μέσα από όσα κατάφερα στην ζωή μου, από τα όμορφα μέχρι τα άσχημα. Για αυτόν τον λόγο, τα δύο μου αργυρά Ολυμπιακά μετάλλια, της Αθήνας και του Πεκίνο, που για χρόνια κρύβω καλά, ήρθε η ώρα να βγουν και να επιστρέψουν εκεί που ανήκουν, στις παναθρώπινες αξίες. Τελευταία επιθυμία μου είναι, τα δύο αυτά μετάλλια, να βγουν σε δημοπρασία και το ποσό που θα συγκεντρωθεί να δοθεί σε δομές για τα παιδιά που θα επιλέξει η οικογένειά μου.
Αν σωθεί έστω ένα παιδί, θα αξίζει κάθε κλωτσιά που έχω φάει στο κεφάλι, κάθε κάταγμα στα πόδια μου.
Αυτό είναι το αποτύπωμα που θέλω να αφήσω στην κοινωνία, αυτή είναι η κληρονομιά που θέλω να μείνει στα παιδιά μου.
Από το πρωί ο κόσμος αφήνει λίγα λουλούδια στην είσοδο του γυμναστηρίου του, που σήμερα παραμένει κλειστό, προκειμένου να δείξει την αγάπη του και τον θαυμασμό του που στον Έλληνα ολυμπιονίκη, το καμάρι της Νεαπόλεως για τον οποίο όλοι έχουν με λένε τα καλύτερα λόγια, για το ήθος και την προσωπικότητά του, εντός και εκτός αθλητικών χωρών, αλλά και στην πολιτική στην οποία δραστηριοποιούνταν τα τελευταία χρόνια.
Αύριο, Σάββατο η κηδεία του
Η εξόδιος ακολουθία του Ολυμπιονίκη θα τελεσθεί αύριο Σάββατο, στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Τιμίου Προδρόμου Νεαπόλεως στις 16:00μμ, ενώ μία ώρα νωρίτερα, στις 15:00μμ, η σορός του θα εκτίθεται προς χαιρετισμό.
Ο ενταφιασμός του θα πραγματοποιηθεί στα Κοιμητήρια του Φιλύρου Θεσσαλονίκης.
Θερμή παράκληση της οικογένειας, αντί στεφάνων, να γίνουν δωρεές εις μνήμην του στα παρακάτω ευαγή ιδρύματα:
Φλόγα- Σύλλογος Γονέων Παίδων Με Νεοπλασματική Ασθένεια
Alpha Bank – GR8001401120112002002011686
Eurobank – GR6602600630000460100128261
Εθνική Τράπεζα – GR2501101920000019248000010
Τράπεζα Πειραιώς – GR6301720150005015020641423
Νοσοκομείο Παίδων Αγία Σοφία:
Τηλ. Γραμματείας Διοίκησης: 2132013121 – Αίτημα για δωρεά μόνο με e-mail, όπου θα αναφέρει πού θα γίνει η δωρεά (γενικά στο νοσοκομείο ή σε συγκεκριμένο τμήμα): [email protected]
ΑΡΣΙΣ- Κοινωνική Οργάνωση Υποστήριξης Νέων
Θεσσαλονίκη: IBAN: GR57 0140 7090 7090 0200 2009 353 BIC: CRBAGRAAXXX
Αθήνα: IBAN: GR06 0140 1420 1420 0200 2008 979 BIC: CRBAGRAAXXX
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Βίντεο: OPEN, MEGA
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
H Eλληνική Ομοσπονδία Άρσης Βαρών αποχαιρετά τον Αλέξανδρο Νικολαϊδη
Μεσίστιες οι σημαίες στο ΔΑΚ Πολίχνης «Ολυμπιονίκης Αλέξανδρος Νικολαΐδης» (ΦΩΤΟ-VIDEO)
Συγκινεί ο Μ. Μουρούτσος για Αλ. Νικολαΐδη: «Συνοδοιπόροι στον πρωταθλητισμό, σε αγαπάω αδερφέ μου»
Αύριο η κηδεία του Αλέξανδρου Νικολαΐδη-Θλίψη στην Πολίχνη (ΦΩΤΟ)
Θωρακοχειρούργος-Κ. Ηλιάδης: Ο Αλ. Νικολαΐδης αντιμετώπισε την ασθένεια λεβέντικα όπως τη ζωή
Κ. Ζέρβας για τον θάνατο του Αλ. Νικολαΐδη: Η Θεσσαλονίκη πενθεί και γίνεται φτωχότερη
Τσίπρας για Νικολαΐδη: Στη σύντομη ζωή του έκανε περισσότερα και σημαντικότερα από τον καθένα μας
Το ΚΚΕ εκφράζει τη θλίψη του για την απώλεια του Αλέξανδρου Νικολαΐδη
Στ. Καλαφάτης για Αλ. Νικολαΐδη: «Τίμησε τα ελληνικά χρώματα κι έδειξε παλικαριά ως το τέλος»
Σοκ στον Αθλητισμό: Πέθανε ο Ολυμπιονίκης Αλέξανδρος Νικολαΐδης-Έδινε μάχη με τον καρκίνο (VIDEO)
