Η εποχή που οι μεγάλες κατασκευαστικές κονταροχτυπιούνταν για τα λίγα, δημοσίου χαρακτήρα έργα, που δημοπρατούνταν, πέρασε. Τώρα, όπως δείχνουν οι κινήσεις τους, έχουν αντιληφθεί πολύ καλά πως όφελος θα υπάρξει μόνο μέσα από συνεργασίες γι’ αυτό και επιδεικνύουν εντυπωσιακή ευελιξία στην επιλογή εταίρων.
Είναι γεγονός πως το πρόγραμμα έργων του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών- έργα συμβασιοποιημένα και άλλα σε διαγωνιστικές διαδικασίες- είναι τεράστιο. Με τόσα πολλά έργα και πάρα πολλά έργα ΣΔΙΤ, οι συνεργασίες είναι εκ των ουκ άνευ και όχι μόνο για λόγους ανταπόκρισης στις απαιτήσεις των τευχών δημοπράτησης. Άλλωστε, μη το λησμονούμε, οι κατασκευαστές πρέπει να ανταποκριθούν και στη ζήτηση που υπάρχει για ιδιωτικά έργα.
Πρόσφατο σχετικά παράδειγμα αυτής της ευελιξίας στο pairing, αποτελεί ένα σημαντικό έργο που θα εκτελεστεί στη Θεσσαλονίκη και για το οποίο έχει ήδη επιλεγεί ανάδοχος. Πρόκειται για το λεγόμενο Thessaloniki Fly Over, την ανάπλαση της Ανατολικής Εσωτερικής Περιφερειακής Θεσσαλονίκης, έργο που θα γίνει με ΣΔΙΤ και θα χρηματοδοτηθεί από πλευράς δημοσίου, με πληρωμές διαθεσιμότητας. Στο διαγωνισμό είχαν εκδηλώσει ενδιαφέρον πέντε υποψήφιοι, που στην τελική φάση έγιναν τέσσερις, γιατί ΑΒΑΞ και ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ ένωσαν δυνάμεις, με τις δύο αυτές εταιρείες να επιλέγονται για την αναδοχή του έργου.
Κάτι ανάλογο συνέβη και στο επίσης έργο ΣΔΙΤ, Καλαμάτα- Πύλος- Μεθώνη, στο οποίο είχαν τελικά υποβληθεί δύο προσφορές, όταν στη Β’ φάση είχαν προκριθεί πέντε υποψήφιοι. Μάλιστα ο συγκεκριμένος διαγωνισμός είχε ξεχωριστό ενδιαφέρον καθώς παρά τις προσφυγές που είχαν γίνει από την ΙΝΤΡΑΚΑΤ και την ΑΚΤΩΡ και αφορούσαν στην ουσία αυτές τις δύο εταιρείες, τελικά τα βρήκανε, έδωσαν μαζί προσφορά και ….”πήραν” το διαγωνισμό.
Η ουσία, δε βρίσκεται στις άγονες αντιπαραθέσεις, όταν μέσω συνεργασιών μπορούν να υπάρξουν ωφέλειες κι’ όπως φαίνεται, οι επιχειρήσεις έχουν υϊοθετήσει win- win τακτικές.
Άλλωστε, η αγορά δείχνει το δρόμο. Όλοι θέλουν να δουλέψουν, οι ‘big 5’ των κατασκευών αλλά και οι μικρότερες εταιρείες, που θα πάρουν υπεργολαβικά δουλειές από τους μεγάλους.
Όταν ήδη έχουν συμβασιοποιηθεί έργα 3,2 δις. ευρώ και έχουν δημοπρατηθεί έργα ακόμη 6,5 δις., οι συνεργασίες για να εκτελεστούν είναι αναγκαίες, ενώ φυσικά στα διάφορα σχήματα που διαμορφώνονται ανά περίπτωση, μετέχουν αρκετές φορές και εταιρείες του εξωτερικού.
Οπότε είναι θέμα δυνατοτήτων του κατασκευαστικού δυναμικού της χώρας, επαρκούς προσωπικού, μηχανημάτων, πόρων κάθε λογής.
Κάνοντας δε αναφορά σε πόρους- όπου πόροι και κεφάλαια- θα πρέπει να πούμε ότι οι συνεργασίες επιβάλλονται και από τις πολύ υψηλές ανάγκες χρηματοδότησης των πολλών έργων που πλέον γίνονται με ΣΔΙΤ. Τα έργα ΣΔΙΤ που προωθούνται είναι 20 τον αριθμό, συνολικού προϋπολογισμού άνω των 5 δις. ευρώ.
Και βεβαίως, το δημόσιο με τα ΣΔΙΤ λύνει πολλά θέματα σε ό,τι αφορά στην εκτέλεση όπως και στη συντήρηση έργων δημοσίου χαρακτήρα, αλλά το μεγάλο βάρος της χρηματοδότησης , μέχρι οι ανάδοχοι να αρχίσουν να έχουν έσοδα, το αναλαμβάνουν οι ιδιώτες που μετέχουν στη Σύμπραξη. Που όμως θα απευθυνθούν οι ιδιώτες για να εξασφαλίσουν κεφάλαια για την εκτέλεση των έργων αυτών; Μα φυσικά στις Τράπεζες, οπότε οι συνεργασίες και η δημιουργία ισχυρών σχημάτων, βοηθάει και από αυτή την άποψη στην ανάληψη και εκτέλεση έργων ΣΔΙΤ.
Η κυβέρνηση έχει ξεκινήσει ένα κατασκευαστικό ράλι και στον επόμενο χρόνο έρχονται και οι συμβασιοποιήσεις των μεγάλων σιδηροδρομικών έργων, συνολικού προϋπολογισμού άνω των 4 δις. ευρώ. Οικονομικοί πόροι θα αντληθούν και από το νέο ΕΣΠΑ, κάποιοι και από το Ταμείο Ανάκαμψης, αλλά τόσο μεγάλα νέα έργα, είναι βέβαιο ότι απαιτούν συνεργασίες κι’ όπως φαίνεται οι κατασκευαστές, όπου αυτές χρειάζονται, συνεργάζονται αποτελεσματικά.
