Εξακολουθεί να αποτελεί αντικείμενο συζήτησης σε κύκλους της Δικαιοσύνης στη Θεσσαλονίκη, η παύση – και κυρίως ο τρόπος που έγινε αυτή – του εισαγγελέα Εφετών Βασίλη Φλωρίδη, από τα καθήκοντα που είχε ως «Εισαγγελέας Διαφάνειας».
Εντύπωση συνεχίζει να προκαλεί η ενέργεια του προϊσταμένου της Εισαγγελίας Εφετών Θεσσαλονίκης, να παύσει τον Εισαγγελέα Εφετών Βασίλη Φλωρίδη από τη θέση του «Εισαγγελέα Διαφάνειας», για τον λόγο ότι ο τελευταίος διαμαρτυρήθηκε καθώς δεν παρέλαβε ποτέ, υπόμνημα-αναφορά που προοριζόταν για τον ίδιο, από τον δικηγόρο της Γεωργίας Μπίκα και στο οποίο περιγράφονταν πράξεις και παραλείψεις κρατικών υπαλλήλων στο στάδιο της προανάκρισης για τη γνωστή υπόθεση με την καταγγελία για τον βιασμό της.
Ως γνωστόν, ο κ. Φλωρίδης είχε οριστεί στη 1/9/2021 από τον προϊστάμενο της Εισαγγελίας Εφετών Θεσσαλονίκης, ως αρμόδιος της δικαστικής εποπτείας, που προβλέπεται από το άρθρο 98 του Ν. 4622/19 «Επιτελικό Κράτος οργάνωση, λειτουργία και διαφάνεια της Κυβέρνησης, των κυβερνητικών οργάνων και της κεντρικής Δημόσιας Διοίκησης».
Ο δικηγόρος της κ. Μπίκα, Αθανάσιος Ζιώγας, είχε ως παραλήπτη τον «Εισαγγελέα Διαφάνειας», στην έγγραφη αναφορά του που κατέθεσε στις 17 Μαΐου, στην οποία άφηνε αιχμές για παραλείψεις κρατικών λειτουργών στο στάδιο της προανάκρισης και που είχαν ως αποτέλεσμα την πρόταση της εισαγγελέως Κυριακής Κλιάμπα για απαλλαγή του βασικού υπόπτου, γόνου ιδιαίτερα εύπορης οικογένειας.
Καθώς ο κ. Φλωρίδης ήταν αρμόδιος για θέματα Διαφάνειας, όπως περιγράφεται και στον σχετικό νόμο, ήταν γνωστό τοις πάσι, πως ο όρος «Εισαγγελέας Διαφάνειας» αφορούσε στον ίδιο και στην ιδιότητα που είχε μέχρι την παύση του και για τον λόγο αυτό, το πρώτο μεγάλο ερώτημα αφορά στο γιατί τελικά δεν κατέληξε ποτέ στα χέρια του, η συγκεκριμένη αναφορά.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα και άλλες πληροφορίες, όταν κατατέθηκε στη γραμματεία της Εισαγγελίας Εφετών η αναφορά του κ. Ζιώγα, ο κ. Φλωρίδης βρισκόταν για άλλες υποχρεώσεις, εκτός της έδρας του. Για αυτόν τον λόγο συνεννοήθηκε με τη γραμματεία ώστε να παραλάβει τον σχετικό φάκελο κατά την επιστροφή του, ζητώντας ταυτόχρονα να ενημερωθεί και ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών. Ωστόσο, επιστρέφοντας ο κ. Φλωρίδης, διαπίστωσε έκπληκτος πως ο προϊστάμενος κράτησε και χειρίστηκε ο ίδιος το έγγραφο, διαβιβάζοντας το στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών.
Μάλιστα, ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών, με σημείωμα του πάνω στην αναφορά του κ. Ζιώγα, έκρινε πως τα καταγγελλόμενα δεν έβρισκαν πεδίο εφαρμογής στα άρθρα 97 και 98 του Ν. 4622/19, άφηνε δηλαδή υπόνοια αναρμοδιότητας του κ. Φλωρίδη για το σχετικό έγγραφο. Και εδώ γεννάται το δεύτερο μεγάλο ερώτημα. Δεν μπορούσε ο κ. Φλωρίδης, ο οποίος είναι ένας από τους πλέον έγκριτους εισαγγελικούς λειτουργούς, με μακρά θητεία και με καίριες παρεμβάσεις σε σωρεία μεγάλων δικαστικών υποθέσεων, να κρίνει, να αποφανθεί, εάν ήταν αρμόδιος ή όχι να επιληφθεί των καταγγελιών;
Και πως ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών προκατέλαβε το αποτέλεσμα μιας ενδεχόμενης προκαταρκτικής εξέτασης που τυχόν παράγγελνε ο κ. Φλωρίδης, σχετικά με το αν ευσταθούν τα καταγγελλόμενα;
Ένα άλλο μεγάλο ερώτημα, αφορά στο πως και το πότε παύθηκε ο κ. Φλωρίδης από τα καθήκοντα του. Η σχετική πράξη του προϊσταμένου της Εισαγγελίας Εφετών για την παύση του, κοινοποιήθηκε στον κ. Φλωρίδη λίγη ώρα αφότου διαμαρτυρήθηκε για το γεγονός ότι δεν παρέλαβε ποτέ το συγκεκριμένο έγγραφο, το οποίο απευθυνόταν στον ίδιο. Η δε πράξη του προϊσταμένου, σύμφωνα με πληροφορίες, δεν περιελάμβανε καμία αιτιολογία για την ενέργεια αυτή.
Το πλαίσιο όλων των παραπάνω γεγονότων και πληροφοριών, που μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να διαψεύδονται από κανέναν και που αφορά όχι μόνο το πρόσωπο του κ. Φλωρίδη, αλλά και τον συγκεκριμένο θεσμό του «Εισαγγελέα για θέματα Διαφάνειας», δημιουργεί πλήγμα στο κύρος και την αξιοπιστία της δικαιοσύνης, αλλά και ένα σαφώς μη θετικό προηγούμενο.
Και αυτό διότι σε πολύκροτες υποθέσεις όπως η καταγγελία της Γεωργίας Μπίκα που αφορά σημαίνοντα και ιδιαίτερα εύπορα πρόσωπα, ο δρόμος της δικαιοσύνης για απόλυτη διαφάνεια και εξονυχιστική έρευνα… είναι μονόδρομος. Σε διαφορετική περίπτωση, δημιουργούνται υπόνοιες για επιλεκτική μεταχείριση κατηγορουμένων – καταγγελλομένων, ανάλογα με την οικονομική τους κατάσταση και ισχύ, γεγονός που δημιουργεί «πληγές» στον θεσμό της Δικαιοσύνης και στους λειτουργούς του.
