Τελευταία το φαινόμενο παρουσίας της άγριας ζωής ακόμη και εντός του αστικού ιστού των πόλεων, έχει ξεκινήσει μια μεγάλη συζήτηση για το πώς και το γιατί συγκεκριμένες κατηγορίες ζώων δεν διστάζουν να φτάσουν μέχρι τις αυλές των σπιτιών.
Ωστόσο, στην Καστοριά το πραγματικό ζήτημα ακούει στην παρουσία των μινκ τα οποία συχνά – πυκνά σουλατσάρουν στην πόλη και εντοπίζονται στις στέγες προκειμένου να κυνηγήσουν τα θηράματά τους.
«Πράγματι τους τελευταίους μήνες, έχουμε γίνει αποδέκτες πολλών παραπόνων και καταγγελιών κάτι που συμβαίνει διότι στη λίμνη της Καστοριάς, γίνεται η αναπαραγωγή και μάλιστα σε σημείο πολυπληθές από κόσμο» τονίζει χαρακτηριστικά στο GRTimes, o αντιπρόεδρος της Εταιρείας Προστασίας Περιβάλλοντος και Σταθμού Περίθαλψης Άγριων Ζώων Καστοριάς, Νίκος Παναγιωτόπουλος.
Όπως εξηγεί ο ίδιος πριν από 13 χρόνια, περίπου 50.000 αμερικάνικα μινκ ελευθερώθηκαν από ακτιβιστές σε περιοχές της Κοζάνης και της Καστοριάς. «Στο πλαίσιο αυτό έχουμε δεχθεί δεκάδες καταγγελίες για την εμφάνιση τους σε διάφορα σημεία, αλλά και για επιθέσεις σε νεογέννητα ή και μεγαλύτερα ζώα. Κάτι που αποδείχθηκε αληθές, καθώς πριν από λίγες ημέρες εμείς εντοπίσαμε μια ολόκληρη φωλιά από μινκ» σημειώνει ο κ. Παναγιωτόπουλος.
Και προσθέτει πως «σίγουρα στα τόσα χρόνια που ζουν έξω στη φύση, έχουν αναπαραχθεί πάρα πολλές φορές, ξέρουν να κρυφτούν, κι έχουν γίνει ένα με το περιβάλλον. Ας μην λησμονούμε ότι ο βιότοπος της Καστοριάς, είναι περιοχή Natura με κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Δυστυχώς σε αυτή την περίπτωση μετά και την απελευθέρωση των συγκεκριμένων ζώων, είχαμε ραγδαίες μειώσεις στην ορνιθοπανίδα και την αναπαραγωγή σε περιοχές κοντά στη λίμνη. Ζήτημα που το βλέπουμε και τώρα. Είναι ακόμη ορατό μπροστά μας».
Το πρόγραμμα με τα άγνωστα αποτελέσματα
Αξίζει να σημειωθεί ότι από τις 2 Σεπτεμβρίου του 2019 “τρέχει” ένα πρόγραμμα το οποίο σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει η ιστοσελίδα, συνιστά «την πρώτη συντονισμένη προσπάθεια αντιμετώπισης της απειλής των μινκ στην Ελλάδα. Το έργο στόχευε στη δημιουργία ενός συστήματος έγκαιρης ανίχνευσης και ταχείας εκρίζωσης των IAS (τα ξενικά-εισβλητικά και χωροκατακτητικά είδη ζώων ή φυτών δηλαδή, που μεταφέρθηκαν εκτός του φυσικού εύρους εξάπλωσης από τους ανθρώπους (εκούσια ή ακούσια) στα οποία συμπεριλαμβάνονται και τα αμερικανικά βιζόν που εντοπίζονται σε περιοχές της δυτικής και κεντρικής Μακεδονίας) στη Βόρεια Ελλάδα.
‘Όπως αναφέρουν οι εκπρόσωποι του προγράμματος δε, «το πρόγραμμα εισήγαγε ένα τεχνικό και διοικητικό πλαίσιο για την τοπική εξάλειψη εντός και γύρω από τοποθεσίες Natura 2000 και τον περιορισμό του άγριου πληθυσμού των μινκ στις ευρύτερες περιοχές της Δυτικής και Κεντρικής Μακεδονίας».
«Υπήρχε πράγματι ένα πρόγραμμα που αφορούσε τα εισβάλλοντα είδη, αυτά δηλαδή που δεν είναι από τη χώρα μας, αλλά έχουν φτάσει σε αυτή είτε ακούσια, είτε εκούσια, είτε δηλαδή κάποιος τα έφερε, είτε κάποιου του ξέφυγαν, πρόγραμμα για το οποίο η ΕΕ δαπάνησε εκατομμύρια ευρώ ώστε τα ζώα είτε να αφαιρεθούν από το οικοσύστημα, είτε να συνυπάρξουν, κάτι που δεν ξέρω κατά πόσο είναι εφικτό» προσθέτει στο GRTimes, ο αντιπρόεδρος της Εταιρείας Προστασίας Περιβάλλοντος και Σταθμού Περίθαλψης Άγριων Ζώων Καστοριάς.
Εντοπίζονται στις στέγες εκεί όπου υπάρχει τροφή
«Το θέμα δε, έχει και οικονομικές προεκτάσεις υπό την έννοια ότι πολλοί στα χωριά μας δεν έχουν πλέον ορνιθοτροφία όπως παλιότερα, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που συναντάμε μινκ ακόμη και στην πόλη της Καστοριάς. Εντοπίζονται κυρίως σε στέγες, εκεί δηλαδή που θα κυνηγήσουν και θα πιάσουν τροφή. Εκεί που κάνουν φωλαιοποίηση τα πουλιά, τα περιστέρια, τα σπουργίτια και άλλα πτηνά» προσθέτει. «Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουμε μέχρι σήμερα στα χέρια μας, περίπου 35.000 μινκ έχουν πιαστεί. Ωστόσο έμειναν άλλα 15.000 περίπου που έζησαν ελεύθερα στη φύση. Το πόσα επιβίωσαν από αυτά, δεν το γνωρίζουμε μέχρι σήμερα, ωστόσο κάποιοι σημαντικοί αριθμοί είναι ορατοί στην ευρύτερη περιοχή, αλλά και σε άλλες λίμνες», υπογραμμίζει ο κ. Παναγιωτόπουλος.
Έντονη παρουσία και της αρκούδας
Εκτός βέβαια από τα μινκ, ειδικά στη Δυτική Μακεδονία υπάρχει έντονη παρουσία και της αρκούδας. «Οι παρουσίες της άγριας ζωής στον αστικό ιστό, οφείλεται πάντα στον άνθρωπο. Το ότι τα ζώα κατεβαίνουν στον αστικό ιστό οφείλεται στο ότι έχουμε καταπατήσει όλα τα βουνά μας με τεράστιες εκτάσεις φωτοβολταϊκών πάρκων, με ανεμογεννήτριες, με άλλες δραστηριότητες ορεινές που δυστυχώς δεν θα έπρεπε να γίνονται. Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα να έχουμε περάσει ουσιαστικά στο σπίτι τους και τα ζώα να έχουν περάσει στο δικό μας ή τουλάχιστον να προσπαθούν να περάσουν» σημειώνει ο κ. Παναγιωτόπουλος.
