Πολιτισμός, γαστρονομία, φύση, θάλασσα και βουνό, μία σύγχρονη πόλη στο κέντρο της Ελλάδας και ένα μυθικό βουνό με 24 γραφικά χωριά με δροσερές πλατείες αλλά και παραλιακούς οικισμούς μια ανάσα από το κύμα, είτε από την πλευρά του Παγασητικού κόλπου είτε από το Αιγαίο πέλαγος. Ο Βόλος και το Πήλιο μας προ(σ)καλούν να βιώσουμε αυθεντικές εμπειρίες, όλες τις εποχές του έτους.
Κείμενο + φωτ.: Ντέπυ Χιωτοπούλου ([email protected])
Την αυθεντική Ελλάδα με βιωματικές εμπειρίες, από περπάτημα σε γραφικά μονοπάτια μέσα στη φύση μέχρι περιήγηση στην πόλη του Βόλου, και από επισκέψεις σε γυναικείους συλλόγους και αποσταγματοποιεία μέχρι ιστιοπλοΐα στον Παγασητικό κόλπο είχαμε την ευκαιρία να ‘γευτούμε’. Δίχως βεβαίως να λείψουν οι τσιπουροκαταστάσεις, μια ιεροτελεστία για τους Βολιώτες, με παράδοση 100 χρόνων η οποία αγαπήθηκε από τους χιλιάδες επισκέπτες του.
«Η περιοχή μας, ο Βόλος και το Πήλιο, είναι ένας προορισμός ο οποίος αντιστέκεται στον μαζικό τουρισμό και παράλληλα απευθύνεται στους ταξιδιώτες που αναζητούν την αυθεντική εμπειρία, την αυθεντική Ελλάδα» ανέφερε πρόσφατα στο GRTimes.gr η Αντιδήμαρχος Τουρισμού δήμου Βόλου Γεωργία Μποντού Τοκαλή στο πλαίσιο δημοσιογραφικής αποστολής που πραγματοποιήθηκε στις αρχές Απριλίου στην πόλη του Βόλου, στο Πήλιο και στη Νέα Αγχίαλο.
Πεζοπορία στην Πορταριά
Ένα από τα δημοφιλέστερα και πλέον τουριστικά χωριά του Πηλίου είναι η Πορταριά σε απόσταση 17 χλμ. από τον Βόλο. Αναπτυγμένος προορισμός με περίπου 650 μόνιμους κατοίκους όπως μας πληροφορεί ο πρόεδρος του χωριού Θανάσης Δρόσος, με ξενώνες, ξενοδοχεία και αρχοντικά για όλα τα βαλάντια, ταβερνούλες και εστιατόρια, μάρκετ, μαγαζάκια με τοπικά προϊόντα, είδη λαϊκής τέχνης κτλ.
Ο οικισμός της Πορταριάς δημιουργήθηκε γύρω από το μοναστήρι της Παναγίας Πορταρέας του 13ου αιώνα. Η μητρόπολη της Πορταριάς, ο Άγιος Νικόλαος (1856) έχει εξαιρετικές ανάγλυφες παραστάσεις στο ιερό της, ενώ είναι χτισμένη στη θέση του μοναστηριού, που έδωσε και το όνομα του στο χωριό. Δίπλα στον Άγιο Νικόλαο σώζεται το μικρό εκκλησάκι με τοιχογραφίες του 1851, το μοναδικό κτίσμα από το μεγάλο μοναστήρι.
Κατά την παραμονή μας στην Πορταριά διασχίσαμε ένα όμορφο μονοπάτι μέσα στη φύση, ανάμεσα σε τρεχούμενα νερά που σχημάτιζαν μικρούς καταρράκτες και περνώντας πάνω από ξύλινα γεφυράκια.
Με συνοδό μας τον Παναγιώτη Χαραλάμπους ιδιοκτήτη της εταιρίας Bike or Hike εναλλακτικού τουρισμού με έδρα την Πορταριά, περπατήσαμε στο μονοπάτι των Κενταύρων, το οποίο αποτελεί ένα κομμάτι του βασικού μονοπατιού που ξεκινούσε από το Ανατολικό Πήλιο και έφτανε στην πόλη του Βόλου, όπου τα παλιά χρόνια οι κάτοικοι μεταφέρανε τα αγαθά τους στην πόλη για να τα πουλήσουνε. Ξεκινήσαμε από τη θέση Αδάμαινα, όπου υπάρχει μια πέτρινα αψίδα. Το πρώτο σημείο ήταν λιγάκι ανηφορικό, ωστόσο στη συνέχεια η διαδρομή εξελίχθηκε σε πιο ήπια και έπειτα από χαλαρό περπάτημα περίπου μίας ώρας φτάσαμε στην Πηγή Μάνα, τη μεγαλύτερη πηγή του βορειοδυτικού Πηλίου.
Στην Πορταριά, στο αρχοντικό Ζούλια, στεγάζεται το Λαογραφικό και Ιστορικό μουσείο (τηλ. 24283 55100) στο οποίο εκτίθενται παλιές φωτογραφίες, έγγραφα, υλικό με την ιστορία του τόπου, παραδοσιακές στολές, αντικείμενα καθημερινής χρήσης κ.ά. Επίσης, στον κάτω όροφο στεγάζεται η μόνιμη έκθεση ζωγραφικής της καλλιτέχνιδας Χρυσούλας Ζιώγα, τιμής ένεκεν για τη αγάπη της στην Πορταριά. Αξιόλογη και η αίθουσα «Θεοξένια», όπου το Θεοξένια από το 1905 ως το 1944 ήταν το μεγαλύτερο και πολυτελέστερο ξενοδοχείο των Βαλκανίων. Χτίστηκε από τους αδελφούς Αθανασάκη το 1905 και στα πολυτελή του δωμάτια έχουν φιλοξενηθεί ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο βασιλιάς Κωνσταντίνος Α’ ως διάδοχος, υπουργοί και βουλευτές και άλλα σημαντικά πρόσωπα της εποχής εκείνης. Είναι και η αίθουσα εκπαίδευσης, η αίθουσα Αιγυπτιωτών, η βιβλιοθήκη και τα μετάλλια του στρατηγού Σπυρίδωνα Πορφύρη.
Αγνάντι και τοπικές λιχουδιές στη Μακρινίτσα
Άλλο ένα φημισμένο και δημοφιλές πηλιορείτικο χωριό είναι η Μακρινίτσα, το «Μπαλκόνι του Πηλίου» όπως την αποκαλούν, διότι, όταν θα την επισκεφτείτε θα καταλάβετε το λόγο: Έχει ‘πιάτο’ την πόλη του Βόλου και τον Παγασητικό!
Απέχει μόλις 2 χλμ. από την Πορταριά, παρκάρετε το όχημά σας στην είσοδο του χωριού και εισέρχεστε σ’ αυτό πεζή. Γεμάτο μαγαζάκια με βότανα, γλυκά του κουταλιού, μέλια, ζυμαρικά, τσίπουρο, είδη λαϊκής τέχνης κ.ά. είναι το κεντρικό δρομάκι, ενώ κάπου στη μέση της διαδρομής θα κάνουμε στάση στη «Σύναξη των Θεών», καφέ μπαρ το οποίο λειτουργεί από το 2003. Κύριο επάγγελμα των κατοίκων της Μακρινίτσας, όπως μας εξήγησε ο Αλέξανδρος Μπαϊράμης ιδιοκτήτης της οικογενειακής επιχείρησης, τα τελευταία χρόνια είναι ο τουρισμός.
Ωστόσο, το Πήλιο είναι γνωστό και για τη βιοποικιλότητα του. «Έχει τη μεγαλύτερη ποικιλία σε αυτοφυή βότανα, όμως παραμελήθηκε και από καλλιέργειες δεν έχουμε μόνο παρά μήλα, κάστανα κτλ.» μας είπε ο κ. Μπαϊράμης προσθέτοντας πως τα τελευταία χρόνια έχει υπάρξει μια στροφή προς τα βότανα.
Ο ίδιος ασχολείται με την καλλιέργεια βοτάνων. Σε υψόμετρο 1.000 μ. καλλιεργεί ρίγανη, τσάι βουνού, βαλσαμόχορτο, καλέντουλα, φασκόμηλο. Τον τελευταίο καιρό ο νεαρός Αλέξανδρος σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας -όπου σπουδάζει βιοχημεία- εξετάζει τις αντιβακτηριακές δράσεις της ρίγανης οι οποίες είναι πολύ ισχυρές, του φασκόμηλου, των αιθέριων ελαίων και όπως μας πληροφορεί έχουν ήδη πολύ καλά αποτελέσματα.
Στην κεντρική πλατεία της Μακρινίτσας είναι η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου (1792) και δίπλα η μαρμάρινη βρύση «Αθάνατο Νερό» με τους επτά χάλκινους και λιονταρόμορφους κρουνούς. Λειτουργεί και Βυζαντινό μουσείο, ενώ συνεχίζοντας το λιθόστρωτο καλντερίμι, στο εσωτερικό του καφενείου «Θεόφιλος» θα δείτε στον τοίχο τη ζωγραφιά του λαϊκού ζωγράφου Θεόφιλου, η οποία φέρει την ονομασία «Ο θάνατος του Κατσαντώνη».
Στο τέλος του καλντεριμιού θα ‘σκαλώσουμε’ στο οινομαγειρείον «Κάρδαμο» το οποίο λειτουργεί εδώ και έξι χρόνια και οι ιδιοκτήτες του, ο Σπύρος και ο Τέλης, φροντίζουν καθημερινά ώστε να σερβίρονται νόστιμα πιάτα με αγνές και ποιοτικές πρώτες ύλες. Λεμονάτοι γίγαντες με ξύσμα λάιμ και φρέσκο κρεμμυδάκι, κεφτέδες με σάλτσα, μοσχαράκι κοκκινιστό, χυλοπίτες με μανιτάρια και μοσχαράκι και άλλες λιχουδιές προσγειώθηκαν στο τραπέζι μας έχοντας πανοραμική θέα την πόλη του Βόλου.
Βόλος – Σύγχρονη πόλη δίπλα στη θάλασσα
Είναι η πατρίδα του Ιάσονα και των Αργοναυτών που συμμετείχαν στην Αργοναυτική εκστρατεία, από όπου ξεκίνησε η θρυλική Αργώ με προορισμό την Κολχίδα της Μαύρης Θάλασσας (σημερινή Γεωργία) για να φέρουν πίσω το «χρυσόμαλλο δέρας».
Με ξεναγό μας την Γιώτα Πάντου, Δρ. Αρχαιολογίας και διπλωματούχο ξεναγό (www.pelionculture.gr), ξεκινήσαμε την περιήγησή μας από τη ανατολική άκρη της πόλης. Επισκεφτήκαμε την Παναγία την Τρύπα, η οποία είναι χτισμένη σε βράχο, ενώ στο εσωτερικό της εκκλησίας περνάει ρυάκι και οι ψαλμωδίες εμπλέκονται με τον ήχο του νερού.
Περάσαμε από το Αθανασάκειο Αρχαιολογικό μουσείο το οποίο ανεγέρθηκε το 1909 με δωρεά του Αλεξίου Αθανασάκη και στις αίθουσες εκτίθενται αντικείμενα από τους νεολιθικούς οικισμούς του Σέσκλου και του Διμηνίου, πήλινα ειδώλια, σκεύη της γεωμετρικής εποχής από το κάστρο του Βόλου κ.ά. (τηλ. 24210 25285).
Εκεί κοντά και δυο αναπαραστάσεις από σπίτια της Νεολιθικής εποχής. Εδώ να σημειώσουμε ότι λίγα χιλιόμετρα δυτικά του Βόλου βρίσκονται οι αρχαιολογικοί χώροι του Σέσκλου – ο αρχαιότερος οικισμός της Ευρώπης, χρονολογείται από το 6.000 π.Χ.- και του Διμηνίου – ο πιο γνωστός προϊστορικός οικισμός της Ελλάδας και ο σημαντικότερος της νεότερης Νεολιθικής περιόδου.
Μια σύντομη επίσκεψη στην εκκλησία της Αγίας Τριάδας (1951) η οποία είναι αγιογραφημένη από τον Γιώργο Γουναρόπουλο, του Έλληνα ζωγράφου που διακρίθηκε για τους ονειρικούς του πίνακες (σ.σ. οι πίνακές του έχουν έναν υπερβατικό χαρακτήρα, εξαϋλωμένες μορφές σχεδιασμένες με λίγες λιτές γραμμές που χάνονται μέσα σε ονειρώδη χρώματα βαθυγάλανα, κιτρινοκόκκινα έως ιώδη).
Στάση περίπου στο μέσο της πεζοδρομημένης παραλιακής λεωφόρου, η οποία είναι 3 χλμ., ξεκινάει από την παραλία του Άναυρου, εκεί όπου απολαμβάνουν τα μπάνια τους πολλοί Βολιώτες, και τερματίζει στην εκκλησία των Αγίων Θεοδώρων στα Παλιά – τα «Λαδάδικα του Βόλου» όπως τα αποκαλούν-, περιοχή με μεζεδοπωλεία, μπαράκια, ταβερνούλες κτλ.
«Στεκόμαστε μπροστά από το πιο εμβληματικό κτίριο του Βόλου, το κτίριο Παπαστράτου» μας είπε η κα. Πάντου εξηγώντας μας την ιστορία του κτιρίου, αλλά και γιατί ένα πρώην εργοστάσιο, μια πρώην καπνοβιομηχανία είναι το σύμβολο μιας πόλης – όπως και η Αργώ.
Την περίοδο της Τουρκοκρατίας, όταν οι Οθωμανοί εξαπλώνονται, περίπου τον 15ο αιώνα, όλοι οι ντόπιοι φεύγουν και πηγαίνουν στο βουνό, για να αποφύγουν τους Οθωμανούς και τους πειρατές. Χτίζουν μοναστήρια στο βουνό και σιγά σιγά οργανώνονται με σπίτια και ιδρύονται πολλά χωριά. Στην αρχή είναι φτωχοί, όμως με τον καιρό αποκτούν προνόμια, διότι το Πήλιο ήταν τόσο όμορφο χωριό που ο Σουλτάνος το δώρισε στη μητέρα του, τη Βαλιδέ Σουλτάνα. Οι άνθρωποι πάνω στο βουνό ήταν σε ένα καθεστώς ημι- αυτόνομο, η φορολόγηση δεν ήταν τόσο βαριά. Και αυτό τους επέτρεψε να ευημερήσουν.
Στη δεκαετία του ’20 ο Βόλος ήταν το μεγαλύτερο βιομηχανικό κέντρο στην Ελλάδα και το μεγαλύτερο λιμάνι στην χώρα, «η δεκαετία του ’20 στο Βόλο είναι η χρυσή δεκαετία» ανέφερε χαρακτηριστικά η κα. Πάντου.
Τα εργοστάσια είχαν χτιστεί μέσα στον πολεοδομικό ιστό της πόλης, σπίτια και εργοστάσια ήταν δίπλα δίπλα. «Αυτή η βιομηχανική κληρονομιά χαρακτηρίζει την πόλη του Βόλου και γι’ αυτό το πιο εμβληματικό κτίριο της πόλης είναι ένα πρώην εργοστάσιο, η πρώην καπνοβιομηχανία Παπαστράτου» μας εξήγησε η διπλωματούχος ξεναγός Γιώτα Πάντου.
Ο Βόλος είχε 52 εργοστάσια, τα 10 δεν διασώθηκαν, ενώ περισσότερα από 30 έχουν δοθεί σε δεύτερη χρήση και στεγάζουν κτίρια του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, υπηρεσίες του Δήμου, της Π.Ε. Μαγνησίας, έχουν γίνει θέατρα, κινηματογράφοι, μουσεία κτλ., ενώ κάποια αναστηλώνονται όπως η Κίτρινη Αποθήκη, πρώην καπνοβιομηχανία. Αλλά και η παλιά καπναποθήκη Παπάντου σήμερα λειτουργεί ως Μουσείο του Βόλου (τηλ. 24210 29878), το κτίριο Σπίρερ στεγάζει την Πολεοδομία, το εργοστάσιο Τσαλαπάτα που λειτουργεί ως μουσείο πληνθοκεραμοποιίας όπου σώζεται όλος ο εξοπλισμός, στο εργοστάσιο Ματσάγκου πρώην καπνοβιομηχανία σώζονται κάποια όργανα από το χημείο κτλ.
Στο σημείο που βρίσκεται το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας υπάρχει και μια γέφυρα καθώς και το Ηρώον του Βόλου, μνημείο με επιρροές από το Άγαλμα της Ελευθερίας της Νέας Υόρκης αλλά και από τη φτερωτή θεά Νίκη.
Η πεζοδρομημένη παραλιακή λεωφόρος Αργοναυτών προσελκύει καθημερινά ντόπιους και επισκέπτες, με πληθώρα καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος (τσιπουράδικα, καφέ, ζαχαροπλαστεία, ταχυφαγεία, πιτσαρίες κ.ά.). Το Αχίλλειον κέντρο πολιτισμού και η Εθνική Τράπεζα είναι δυο κτίρια που άντεξαν από το σεισμό του 1955 ενώ εκεί βρίσκεται και το ιστορικό ζαχαροπλαστείο Μινέρβα που φημίζεται για το παγωτό μόκα αλλά και την πάστα φούρνου.
Φτάνουμε στο σύμβολο του Βόλου την Αργώ, στο ύψος της εισόδου του επιβατικού λιμανιού (σ.σ. άλλη μια Αργώ βρίσκεται στην είσοδο της πόλης στη δυτική πλευρά). Εκεί ακούμε την ιστορία του μυθικού πλοίου που κατασκεύασε ο ναυτικός Άργος, και το οποίο έγινε παγκόσμια γνωστό μέσω της Αργοναυτικής εκστρατείας. Πάνω στο ηρώο είναι γραμμένα όλα τα ονόματα των Αργοναυτών που πήραν μέρος στην εκστρατεία μαζί με τον Ιάσονα (Ηρακλής, Ορφέας, Πολυδεύκης, Θησέας, Πηλέας, Λαέρτης, Αταλάντη κτλ.). Τον Ιάσονα τον οποίο μεγάλωσε και δίδαξε ο σοφός Κένταυρος Χείρωνας, δάσκαλος πολλών ηρώων μεταξύ άλλων του Ηρακλή, του Θησέα, του Ασκληπιού κτλ.
Ανάπτυξη του γιώτινγκ
Το ηλιόλουστο πρωινό της Κυριακής μας βρήκε πάνω σε ιστιοπλοϊκό σκάφος, να αρμενίζουμε στα γαλήνια νερά του Παγασητικού κόλπου και να απολαμβάνουμε τη θέα της πόλης και χωριών του Πηλίου δια θαλάσσης.
«Η Ένωση Πλοιοκτητών Επαγγελματικών Τουριστικών Σκαφών Θεσσαλίας ιδρύθηκε το 1995, όταν ξεκινήσαμε ήμασταν μόλις 9 μέλη με τα αντίστοιχα σκάφη και τώρα ο στόλος των σκαφών φτάνει τα 160» μας ενημέρωσε ο πρόεδρος της ΕΠΕΤΣΘ Παναγιώτης Πτωχόπουλος.
Αρχικά ξεκίνησαν να δουλεύουν εκτός από τον Βόλο και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας (Δωδεκάνησα, Αθήνα, Σκιάθο), ωστόσο τα τελευταία 10-15 χρόνια «έχουμε βάλει ως εκκίνηση των διακοπών την πόλη του Βόλου, βοηθάει πολύ το αεροδρόμιο της Νέας Αγχιάλου με πτήσεις από το εξωτερικό, βοηθάει και η προβολή από την Περιφέρεια Θεσσαλίας και τον Δήμο Βόλου» πρόσθεσε.
Ο ίδιος επισήμανε πως οι προοπτικές της περιοχής είναι τεράστιες, «είμαστε 70 μέλη, όταν ξεκίνησα ήμασταν μόλις 9, τώρα ο στόλος των σκαφών φτάνει τα 160, και ακόμη προχωράμε σε μια περιοχή που δεν έχει υποδομές, άρα η φυσική ομορφιά που έχει υπερτερεί των ελλείψεων των υποδομών» συμπληρώνοντας πως εφόσον γίνουν υποδομές στον Βόλο, σε άλλα σημεία της περιοχής και στη Σκιάθο (σ.σ. λόγω αεροδρομίου αποτελεί βασικό προορισμό), «τότε φανταστείτε ότι τα 160 σκάφη μπορούν να φτάσουν και τα 300- 400, τοπικά σκάφη» ανέφερε ο κ. Πτωχόπουλος τονίζοντας πως το γιώτινγκ φέρνει ανάπτυξη και βοηθάει στο να επωφεληθούν πολλές επιχειρήσεις και επαγγέλματα από τις αεροπορικές εταιρίες, τα σούπερ μάρκετ, τα πρατήρια καυσίμων, τα μαγαζιά για φαγητό μέχρι τους μηχανικούς, τους ξυλουργούς, τους τεχνίτες για πλαστικοποιήσεις, για πανιά, ηλεκτρολόγοι κτλ.
Σ’ ότι αφορά τις διαδρομές ενημερωθήκαμε πως εκτός από τις εκδρομές στις Σποράδες, γίνεται προσπάθεια να ενταχθεί στο πρόγραμμα και ο Παγασητικός κόλπος, «να μην φύγει βιαστικά ο πελάτης, να κάνει 6-6,5 ώρες να φτάσει Σκιάθο, αλλά να κάνει την ιστιοπλοΐα του και μέσα στον κόλπο».
Σχετικά με την ενοικίαση των σκαφών οι τιμές ξεκινούν από 1.000 μέχρι 6.000 – 7.000 ευρώ την εβδομάδα. Ένα σκάφος με καπετάνιο χωρητικότητας 12 ατόμων, με 5 διπλές καμπίνες, σαλόνι, κουζίνα, τρία μπάνια και καμπίνα για τον καπετάνιο ξεκινάει από 3.000 – 4.000 την εβδομάδα, 150 ευρώ την ημέρα χρεώνεται για τον καπετάνιο και για την hostess 140 ευρώ/ημέρα (www.sailingvolos.gr).
Αναβίωση εθίμων και συνταγών στη Νέα Αγχίαλο
Στη Νέα Αγχίαλο παραθαλάσσια κωμόπολη στον βορειοδυτικό μυχό του Παγασητικού κόλπου, σε απόσταση περίπου 25 χλμ. από την πόλη του Βόλου, επισκεφτήκαμε τον δραστήριο Σύλλογο Εν Θεσσαλία Οξυωτών Νέας Αγχιάλου.
Όπως μας εξήγησε η πρόεδρος του Συλλόγου Βασιλική Λύτρα, ο σύλλογος ιδρύθηκε το 1985, με το μεράκι των Οξυωτών οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στην Νέα Αγχίαλο κατά τις δεκαετίες 1950 και 1960. (σ.σ. Το χωριό Οξυά βρίσκεται στο Β.Δ. ορεινό τμήμα του νομού Καρδίτσας περίπου στο κέντρο των Αγράφων).
Ο Σύλλογος Οξυωτών Νέας Αγχιάλου αριθμεί πάνω από 500 ενεργά μέλη, «έχει βαθύ πολιτιστικό στόχο, έχουμε ξεκινήσει με χορευτικό τμήμα το οποίο έχει πολλές συμμετοχές σε εκδηλώσεις» ανέφερε η κα. Λύτρα.
Την ημέρα που επισκεφτήκαμε τον Σύλλογο, μέλη του είχαν ετοιμάσει παραδοσιακή πίτα μπατζίνα και ζύμωσαν ψωμί με μαγιά. «Σήμερα κάνουμε ένα νέο πολιτιστικό βήμα, αναβιώνουμε παλιές συνταγές 100 ετών και πλέον, οι παλιές γυναίκες μεταλαμπαδεύουν σε νεότερες τις συνταγές που φτιάχνουμε από αγνά υλικά, δεν υπάρχει το ζυγίζω, υπάρχει με τη χούφτα» μας είπε η πρόεδρος του Συλλόγου Οξυωτών Νέας Αγχιάλου Βασιλική Λύτρα προσθέτοντας ότι θα ακολουθήσουν και άλλα γαστρονομικά μαθήματα όπως ο πλαστός με χόρτα (ή μπλανός), το άνοιγμα φύλλου για παραδοσιακή στριφτή πίτα, ο τραχανάς κτλ. (Facebook @syllogosoxyoton).
Τσίπουρο βιολογικής γεωργίας με διπλή απόσταξη
Επόμενη επίσκεψη σε ένα από τα τέσσερα αποσταγματοποιεία που δραστηριοποιούνται στην περιοχή της Νέας Αγχιάλου, στην αποσταγματοποιία – οινοποιία του Νίκου Τοκαλή, γεωπόνου, αμπελουργού και αποσταγματοποιού.
Όπως μας εξήγησε ο κ. Τοκαλής η Νέα Αγχίαλος είναι ζώνη ΟΠΑΠ και είναι από τις πρώτες στην Ελλάδα. «Όλοι οι κάτοικοι είναι αμπελουργοί, η Αγχίαλος από το 1908 είχε πάντα άμβυκες, πριν από 20-30 χρόνια σχεδόν σε κάθε οικοδομικό τετράγωνο υπήρχε και από ένας άμβυκας απόσταξης» ανέφερε και πρόσθεσε χαρακτηριστικά «το κρασί, το αμπέλι, το τσίπουρο, το σταφύλι το ζούμε οι πάντες».
Το Κτήμα Τοκαλή είναι μια μικρή αποσταγματοποιία – οινοποιία που μεταποιεί τα σταφύλια της οικογενειακής παραγωγής, καλλιεργεί από λευκές ποικιλίες Σαββατιανό, Ροδίτη, Μοσχάτο Σάμου, Μαλαγουζιά και Chardonay, από ροζέ Μοσχάτο Αμβούργο και Grenache Rouge και από ερυθρές τις γαλλικές Syrah και Merlot. Παράγει 60-70 τόνους το έτος τσίπουρο και 100 τόνους κρασί.
Τα αμπέλια απλώνονται σε 340 στρέμματα, είναι βιολογικής γεωργίας, ο τρύγος ξεκινάει τον Αύγουστο και ολοκληρώνεται τέλος Σεπτεμβρίου.
«Κάνουμε διπλή απόσταξη, η πρώτη απόσταξη γίνεται τον Οκτώβριο, κανονικά γίνεται σε 4-5 ώρες, εάν βιάσεις την απόσταξη, έχεις χάσει τα αρώματα, εμείς την πρώτη απόσταξη την κάνουμε 8 ώρες, τρεις καζανιές τον 24ωρο, το αφήνουμε 1-2 μήνες, ξεκινάμε Ιανουάριο, Φεβρουάριο, Μάρτιο για τη δεύτερη απόσταξη» μας ενημέρωσε ο κ. Τοκαλής λέγοντας πώς όταν ξεκίνησε το 2004 δεν υπήρχε τίποτα, ήταν ένα κτήμα, και σύντομα το αποσταγματοποιείο θα είναι επισκέψιμο για το κοινό.
Στα διάσημα τσιπουράδικα
Τα τσιπουράδικα είναι μέρος της ζωντανής παράδοσης της περιοχής του Βόλου, μια ιεροτελεστία που έγινε θεσμός. Τα πρώτα παραδοσιακά μικρασιατικά τσιπουράδικα εμφανίστηκαν στον Βόλο και τη Νέα Ιωνία μετά το 1922, από τους πρόσφυγες της Μικρασίας που εγκαταστάθηκαν στον Βόλο και δούλευαν στη θάλασσα και στο λιμάνι. Το μεσημέρι, μετά τη δουλειά, μαζεύονταν στα καφενεδάκια του λιμανιού και στα στενά της Νέας Ιωνίας και του Βόλου πίνοντας το τσιπουράκι τους, που το συνόδευαν με μεζέδες, σερβιρισμένους πάντα σε μικρά πιατάκια.
Στον ενιαίο Δήμο Βόλου υπάρχουν εκατοντάδες τσιπουράδικα, στα οποία συγκεντρώνονται καθημερινά παρέες, οικογένειες, επισκέπτες, τουρίστες για να μιλήσουν, να συνευρεθούν και να γευτούν τους περίφημους τσιπουρομέζεδες.
«Η λογική είναι ότι πρέπει να υπάρχει μια ισορροπία μεταξύ του τσίπουρου, αυτού που θα φας και της κουβέντας, και είναι μπουκιά, γουλιά, κουβέντα και επανάληψη» μας είπε ο Γρηγόρης Χέλμης σεφ και ιδιοκτήτης του Μεζέν, τσιπουράδικου με δημιουργικά πιάτα, σε ένα κάθετο στενάκι – Αλοννήσου 8- στο κέντρο του Βόλου, μεταξύ Δημητριάδος και του εμπορικού πεζόδρομου της Ερμού.
Ξεκίνησαν το 2013 μαζί με τον Ανδρέα Διακοδημήτρη και τον Θανάση Σαλόγλου, θέλοντας να κάνουν κάτι δημιουργικό, «οπότε βρήκαμε ένα πεδίο ώστε να δημιουργήσουμε και να κάνουμε τα επόμενα βήματα» δηλώνει ο κ. Χέλμης.
Πέτρα και ξύλο στο εσωτερικό του τσιπουράδικου, τοίχος ζωγραφισμένος από τον street artist Σταμάτη Λιάσκο, τσίπουρα στα ράφια με 160 διαφορετικές ετικέτες, ρετσίνες, αλλά και κρασιά φυσικής ωρίμανσης, αφιλτράριστα και παλαιωμένα σε αμφορείς. Ανοιχτή κουζίνα, λίγα τραπέζια μέσα και τα υπόλοιπα έξω, στο στενάκι.
«Δεν θέλαμε να φύγουμε πολύ παραπάνω από την ουσία, τη βάση, που είναι τσίπουρο με μεζέ, είναι κάτι χαλαρό, δεν είναι κάτι που έρχεσαι να κάνεις focus στο γαστρονομικό, το focus σ’ ένα τσιπουράδικο δεν είναι η γαστρονομία, είναι όλο, είναι η παρέα καταρχήν, είναι το τσίπουρο που θα πιεις» αναφέρει ο κ. Χέλμης προσθέτοντας «και αυτό που συνήθως δεν καταλαβαίνουν οι εκτός Βόλου, είναι ότι το τσιπουράδικο είναι μπαρ, δεν είναι εστιατόριο. Δεν έρχεσαι στο τσιπουράδικο για να φας, έρχεσαι για να πιεις. Και για να μην σε κόψει το ποτό, παίρνεις δίπλα και τον μεζέ».
Η σειρά με την οποία βγαίνουν οι μεζέδες έχουν ένα νόημα, «ξεκινάμε με γεύσεις που είναι εξαιρετικά έντονες, αυτό έχει δυο λόγους, ο πρώτος λόγος είναι η πρώτη επαφή που θα κάνει το στόμα με το τσίπουρο είναι τέτοια, το σοκ που δέχεται είναι τέτοιο που δεν θα καταλάβεις στην αρχή κάτι πολύ ήπιο, και το δεύτερο είναι για να σε σταματήσω από το να πέσεις να το φας με τα μούτρα» αναφέρει και προσθέτει «οπότε δίνοντας μια εξαιρετικά έντονη μπουκιά, είτε είναι λάδι, είτε ξύδι, σε σταματώ, θα φας λίγο ψωμάκι, θα πιεις μια γουλιά, θα πιεις λίγο νεράκι, και θα περάσεις σε μια κατάσταση, στο τσιμπολόγημα, γιατί αυτή είναι η ουσία». Και η σειρά είναι ξυδάτα, όξινα, αλμυρά, παστά και όσο περνάει η ώρα, τόσο γίνονται πιο ήπιες οι γεύσεις και πιο πολύπλοκες.
Από τους γίγαντες τουρσί και την παστή πέρκα, το μους ταραμά και τον ξυδάτο τσίρο, στο τηγανιτό θραψαλάκι, τον καπνιστό γαλέο με μαυρομάτικα, τον μπακαλιάρο με κέτσαπ από δαμάσκηνο και το μπέικον τόνου, τα στρειδόχτενα και τα καβουράκια, τα τσιτσίραβλα, το θράψαλο κοκορέτσι τυλιγμένο με αρνίσιο έντερο, τις σεφταλιές μπακαλιάρου με αρνίσια σκέπη, το κεμπάπ μυλοκόπι με τζατζίκι αγριοράπανο, δημιουργικοί τσιπουρομεζέδες, τι λέτε; Είπαμε, μπουκιά, γουλιά, κουβέντα και επανάληψη!
Και για γλυκό, στο Βολωνάκι, κοντά στον μητροπολιτικό ναό του Αγίου Νικολάου, πολιούχο του Βόλου, στο Groove Boutique του Σάκη Κουζιόκα. Έτοιμα κοκτέιλ, πάστες, σοκολάτες, βερμούτ ακόμη και για καφεδάκι!
Ευχαριστούμε τον Δήμο Βόλου, την αντιδήμαρχο Τουρισμού Γεωργία Μποντού Τοκαλή και το Τμήμα Τουρισμού για την πρόσκληση στην περιοχή του Βόλου και του Πηλίου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
Χαλκιδική – Τουρισμός: Συγκρατημένη αισιοδοξία ελέω ενεργειακής κρίσης
Θεσσαλονίκη – Κρουαζιέρα: Τρίτη άφιξη κρουαζιερόπλοιου στο λιμάνι
